Achteraf kan je een koe in de kont kijken
Het is een traditie die ze graag in ere wil houden, elk jaar een paar dagen op vakantie met haar kleinzoon.
De eerste jaren van zijn leven is het veelal een weekje Landal GreenParks geweest, maar naarmate hij ouder wordt heeft hij natuurlijk een grotere invloed bij het plannen van die uitjes.
Hij drukt zijn stempel er steeds duidelijker op.
Was zijn wens vorig jaar een oversteek naar Texel met de boot en ging zijn voorkeur dit jaar in eerste instantie uit naar een vakantiepark in Zandvoort, werd het naar mate het jaar vorderde al snel een minicruise naar Newcastle.
Wat een drama…het kon op de geplande datum niet doorgaan, maar ze hebben elkaar beloofd dat dit uitstel geen afstel is.
Haar kleine man ´droeg´ het als een stoere, volwassen vent.
Het is zo’n gebeurtenis die ze liever heel diep wegstopt en waarvan ze had gehoopt dat het haar nooit zou overkomen.
Heb jij dit soort momenten ook wel eens meegemaakt?
Issues die je je verdere leven niet vergeet, waar op elke verjaardag weer over gesproken zal worden, zo’n kwestie welke je altijd zal achtervolgen en waarbij de herinneringen je steevast een stressgevoel bezorgen.
Achteraf bezien kan je een koe in de kont kijken.
Jaren geleden heeft zij eens per abuis gedeeltelijk het haar van haar zoon met de tondeuse afgeschoren, terwijl hij nadrukkelijk om kort gedekt, standje drie, had gevraagd.
Ze hoorde aan het geluid van het apparaat dat er iets niet klopte en toch ging haar hand doodleuk en ongecontroleerd nog een enkele seconde door.
Je snapt dat ze toentertijd, met de staart tussen de benen, haar zoon naar de kapper heeft begeleid, om te redden wat en te redden viel.
Ze wordt vanwege deze affaire op feesten en partijen nog altijd openlijk beschimpt, terwijl zij zich elke keer weer verontschuldigt en haar zoon, vanwege zijn destijds ongelofelijke milde reactie, de hemel in prijst.
En daar kan ze nu dit zwarte-randjes-voorval bij optellen.
Ze hebben er samen trouwens wel een hele leuke tijd van gemaakt.
Zo waren ze bijvoorbeeld daar waar men Irma op 53-jarige leeftijd, na een weloverwogen maar moeilijke beslissing hebben laten inslapen, ze kwakkelde al jaren met haar gezondheid en zeker de laatste weken ging ze hard achteruit, omdat ze delen van haar kiezen miste en niet meer goed kon eten.
Achtenveertig jaar lang was zij hier een zeer markante persoonlijkheid, terwijl haar roots oorspronkelijk in Denemarken lagen.
In 1984 werd zij voor de eerste keer moeder en in de loop der jaren breidde haar familie zich flink uit met nog zes jongen, veertien kleinkinderen en vier achterkleinkinderen.
Ze heeft zich vaak als leidster opgesteld, ze zorgde voor orde en rust en als oma had zij een beschermende rol voor de pasgeborenen.
Op haar vijftigste verjaardag werd zij zelfs geadopteerd…. door de Vrienden van Diergaarde Blijdorp.
Ja, ja, ze waren in Rotterdam en stonden voor het olifantenverblijf, waar de overige groepsleden onlangs afscheid van Irma hebben genomen en nu weer vrolijk aan het trompetteren waren.
Na daar even stil gestaan te hebben, gingen ze door naar het verblijf van de gorilla’s.
Ze moest natuurlijk aan Bokito denken, de zilverrug die in 2007 geschiedenis schreef door over de slotgracht van zijn verblijf te springen om zijn, weliswaar hardhandige, liefde te bewijzen aan Yvonne, de vrouw die hem jarenlang, meerdere keren per week tegen alle waarschuwingen van de verzorgers in, te lang en te diep in de ogen keek.
Dát had ze nou net niet moeten doen en genezend van haar vele wonden, veroorzaakt door zijn uit de hand gelopen liefdesverklaring, zal zij ook gedacht hebben…
Achteraf kan je een koe in de kont kijken!
Het is een traditie die ze graag in ere wil houden, elk jaar een paar dagen op vakantie met haar kleinzoon.
De eerste jaren van zijn leven is het veelal een weekje Landal GreenParks geweest, maar naarmate hij ouder wordt heeft hij natuurlijk een grotere invloed bij het plannen van die uitjes.
Hij drukt zijn stempel er steeds duidelijker op.
Was zijn wens vorig jaar een oversteek naar Texel met de boot en ging zijn voorkeur dit jaar in eerste instantie uit naar een vakantiepark in Zandvoort, werd het naar mate het jaar vorderde al snel een minicruise naar Newcastle.
Wat een drama…het kon op de geplande datum niet doorgaan, maar ze hebben elkaar beloofd dat dit uitstel geen afstel is.
Haar kleine man ´droeg´ het als een stoere, volwassen vent.
Het is zo’n gebeurtenis die ze liever heel diep wegstopt en waarvan ze had gehoopt dat het haar nooit zou overkomen.
Heb jij dit soort momenten ook wel eens meegemaakt?
Issues die je je verdere leven niet vergeet, waar op elke verjaardag weer over gesproken zal worden, zo’n kwestie welke je altijd zal achtervolgen en waarbij de herinneringen je steevast een stressgevoel bezorgen.
Achteraf bezien kan je een koe in de kont kijken.
Jaren geleden heeft zij eens per abuis gedeeltelijk het haar van haar zoon met de tondeuse afgeschoren, terwijl hij nadrukkelijk om kort gedekt, standje drie, had gevraagd.
Ze hoorde aan het geluid van het apparaat dat er iets niet klopte en toch ging haar hand doodleuk en ongecontroleerd nog een enkele seconde door.
Je snapt dat ze toentertijd, met de staart tussen de benen, haar zoon naar de kapper heeft begeleid, om te redden wat en te redden viel.
Ze wordt vanwege deze affaire op feesten en partijen nog altijd openlijk beschimpt, terwijl zij zich elke keer weer verontschuldigt en haar zoon, vanwege zijn destijds ongelofelijke milde reactie, de hemel in prijst.
En daar kan ze nu dit zwarte-randjes-voorval bij optellen.
Ze hebben er samen trouwens wel een hele leuke tijd van gemaakt.
Zo waren ze bijvoorbeeld daar waar men Irma op 53-jarige leeftijd, na een weloverwogen maar moeilijke beslissing hebben laten inslapen, ze kwakkelde al jaren met haar gezondheid en zeker de laatste weken ging ze hard achteruit, omdat ze delen van haar kiezen miste en niet meer goed kon eten.
Achtenveertig jaar lang was zij hier een zeer markante persoonlijkheid, terwijl haar roots oorspronkelijk in Denemarken lagen.
In 1984 werd zij voor de eerste keer moeder en in de loop der jaren breidde haar familie zich flink uit met nog zes jongen, veertien kleinkinderen en vier achterkleinkinderen.
Ze heeft zich vaak als leidster opgesteld, ze zorgde voor orde en rust en als oma had zij een beschermende rol voor de pasgeborenen.
Op haar vijftigste verjaardag werd zij zelfs geadopteerd…. door de Vrienden van Diergaarde Blijdorp.
Ja, ja, ze waren in Rotterdam en stonden voor het olifantenverblijf, waar de overige groepsleden onlangs afscheid van Irma hebben genomen en nu weer vrolijk aan het trompetteren waren.
Na daar even stil gestaan te hebben, gingen ze door naar het verblijf van de gorilla’s.
Ze moest natuurlijk aan Bokito denken, de zilverrug die in 2007 geschiedenis schreef door over de slotgracht van zijn verblijf te springen om zijn, weliswaar hardhandige, liefde te bewijzen aan Yvonne, de vrouw die hem jarenlang, meerdere keren per week tegen alle waarschuwingen van de verzorgers in, te lang en te diep in de ogen keek.
Dát had ze nou net niet moeten doen en genezend van haar vele wonden, veroorzaakt door zijn uit de hand gelopen liefdesverklaring, zal zij ook gedacht hebben…
Achteraf kan je een koe in de kont kijken!