Feit is…
Ze houdt van feiten en het grootste feit van dit moment is dat ze niet weet waar ze over zal schrijven.
De starre gedachte dat de onderwerpen niet voor het oprapen liggen, omdat er in haar leven niets bijzonders plaatsvindt en ze geleefd wordt door de beperkingen die het kabinet Rutte haar oplegt, zijn hier debet aan.
Een professionele schrijver zou zeker spreken van een schrijversblok.
Ze was zelfs van de week al blij verrast met een uitnodiging via de mail voor een “private shopping experience” in een kledingzaak waar ze met regelmaat komt.
Niet dat ze een privé-afspraak in deze winkel gaat maken, hoor, dat levert alleen maar een ongerieflijk gevoel op.
Niet anoniem langs de rekken kunnen struinen, niet alles ongezien vast kunnen pakken en weer terughangen, niet sneaky het pashokje in kunnen sluipen, omdat waarschijnlijk de privé-verkoopster achter het half gesloten gordijn ongeduldig staat te wachten om de ritssluiting van de, eigenlijk toch niet zo leuke, jurk te kunnen sluiten en dan nog de must iets te moeten kopen omdat er zoveel “werk” van haar gemaakt wordt.
Dat alles natuurlijk ook nog eens met een neusmondmasker op.
Nee, misschien moet ze, zoals ze van de week op tv zag tijdens de bekendmaking van de genomineerden voor de NS-publieksprijs, gewoon met de eerste paar zinnen uit één van die voorgedragen zes boeken beginnen en hopen dat daar wat inspiratie uit voortvloeit.
“Nee, ik heb nooit crystal meth gebruikt. Ik was ook niet jaren aan de coke. Ik lag niet tijdens een EK of WK met naakte vrouwen in het zwembad. En was ook niet gokverslaafd. Ik heb zelfs nooit een pruik gedragen….”
of
“Wij de vrouwen in jouw leven, zijn er niet meer voor jou. Wie zorgt er nu voor je? Wie komt er bij je op bezoek? Wie doet je was en brengt je kleding? Je nette zwarten broeken, overhemden en truien, uitsluitend van het merk Hermès. Je zwarte spijkerbroeken, alleen van Levi´s…”
of misschien?
“Ik ben in 1954 geboren, in de mooie stad Almelo. Ik werd zeven dagen te vroeg geboren. Dat vonden mijn ouders niet erg. Stel dat ik zeven dagen te laat was geboren; die eerste week is juist zo leuk, die hadden ze dan moeten missen...”
Het laatste citaat is van Herman Finkers uit zijn boek “De cursus omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door.”
De schrijver van dit boek, met bijzondere humor op iets te veel pagina’s, blijkt te verjaren op 9 december.
Als hij op dit moment in haar gemeente zou wonen, dan zou hij volgens de statistieken 192 mede-jarigen op deze dag hebben.
Leuk feit toch?
Op 14 februari, de verjaardag van haar valentijnskind, waren er dan 191 en op haar eigen verjaardag 168 jarigen.
22 april, de geboortedag van haar oudste zoon (en haar vader) waren er 171 jarige-jobben en op die van haar man telde haar woonplaats 193 feestvierders.
Feit is wel dat de meesten jarigen in dit coronajaar hun verjaardag totaal anders dan andere jaren vieren.
Geen uitnodigingen voor grote feesten en barbecues, geen 18-persoonstaarten en grote hoeveelheden wijn in te hoeven slaan.
Niet de goedkope Ikea-inklap-stoeltjes van zolder te hoeven halen en geen last van overvolle afvalbakken met cadeaupapier.
Geen familieleden en vrienden die elkaar alleen op verjaardagen ontmoeten en geen ellenlange boodschappenlijsten.
Wat zegt het RIVM ook alweer?
“Thuis, zowel in huis als in de tuin of op het balkon, ontvangt u maximaal 3 personen per dag (exclusief kinderen t/m 12 jaar). Hierbij dient u er altijd voor te zorgen dat mensen 1,5 meter afstand tot elkaar kunnen houden en ook de hygiënemaatregelen naleven”.
Haar kleinkind is op 26 november jarig… en reken maar dat ze dit gaan vieren met heel veel ballonnen, slingers, taart en plenty kaarsjes.
Ze gaat heel veel cadeaus voor hem kopen, zodat die papierbak toch nog overvol raakt en ze zal volop verjaardagsliedjes gaan zingen.
Er zal chips en snoep zijn, een door haar kleine man zelfgekozen verjaardagsmenu en vast legio telefoontjes en video-calls.
Feit is dat ze zeker weet dat het voor hem een onvergetelijke zevende verjaardag gaat worden.
Tot slot voor alle feiten-fetisjisten die graag willen weten uit welke genomineerde boeken de andere twee zinnen komen die eerder in deze blog gebruikt zijn:
https://regiopurmerend.nl/2020/09/26/vandaag-zijn-er-210-purmerenders-jarig-bekijk-hoeveel-stadsgenoten-er-op-uw-verjaardag-jarig-zijn/
Ze houdt van feiten en het grootste feit van dit moment is dat ze niet weet waar ze over zal schrijven.
De starre gedachte dat de onderwerpen niet voor het oprapen liggen, omdat er in haar leven niets bijzonders plaatsvindt en ze geleefd wordt door de beperkingen die het kabinet Rutte haar oplegt, zijn hier debet aan.
Een professionele schrijver zou zeker spreken van een schrijversblok.
Ze was zelfs van de week al blij verrast met een uitnodiging via de mail voor een “private shopping experience” in een kledingzaak waar ze met regelmaat komt.
Niet dat ze een privé-afspraak in deze winkel gaat maken, hoor, dat levert alleen maar een ongerieflijk gevoel op.
Niet anoniem langs de rekken kunnen struinen, niet alles ongezien vast kunnen pakken en weer terughangen, niet sneaky het pashokje in kunnen sluipen, omdat waarschijnlijk de privé-verkoopster achter het half gesloten gordijn ongeduldig staat te wachten om de ritssluiting van de, eigenlijk toch niet zo leuke, jurk te kunnen sluiten en dan nog de must iets te moeten kopen omdat er zoveel “werk” van haar gemaakt wordt.
Dat alles natuurlijk ook nog eens met een neusmondmasker op.
Nee, misschien moet ze, zoals ze van de week op tv zag tijdens de bekendmaking van de genomineerden voor de NS-publieksprijs, gewoon met de eerste paar zinnen uit één van die voorgedragen zes boeken beginnen en hopen dat daar wat inspiratie uit voortvloeit.
“Nee, ik heb nooit crystal meth gebruikt. Ik was ook niet jaren aan de coke. Ik lag niet tijdens een EK of WK met naakte vrouwen in het zwembad. En was ook niet gokverslaafd. Ik heb zelfs nooit een pruik gedragen….”
of
“Wij de vrouwen in jouw leven, zijn er niet meer voor jou. Wie zorgt er nu voor je? Wie komt er bij je op bezoek? Wie doet je was en brengt je kleding? Je nette zwarten broeken, overhemden en truien, uitsluitend van het merk Hermès. Je zwarte spijkerbroeken, alleen van Levi´s…”
of misschien?
“Ik ben in 1954 geboren, in de mooie stad Almelo. Ik werd zeven dagen te vroeg geboren. Dat vonden mijn ouders niet erg. Stel dat ik zeven dagen te laat was geboren; die eerste week is juist zo leuk, die hadden ze dan moeten missen...”
Het laatste citaat is van Herman Finkers uit zijn boek “De cursus omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door.”
De schrijver van dit boek, met bijzondere humor op iets te veel pagina’s, blijkt te verjaren op 9 december.
Als hij op dit moment in haar gemeente zou wonen, dan zou hij volgens de statistieken 192 mede-jarigen op deze dag hebben.
Leuk feit toch?
Op 14 februari, de verjaardag van haar valentijnskind, waren er dan 191 en op haar eigen verjaardag 168 jarigen.
22 april, de geboortedag van haar oudste zoon (en haar vader) waren er 171 jarige-jobben en op die van haar man telde haar woonplaats 193 feestvierders.
Feit is wel dat de meesten jarigen in dit coronajaar hun verjaardag totaal anders dan andere jaren vieren.
Geen uitnodigingen voor grote feesten en barbecues, geen 18-persoonstaarten en grote hoeveelheden wijn in te hoeven slaan.
Niet de goedkope Ikea-inklap-stoeltjes van zolder te hoeven halen en geen last van overvolle afvalbakken met cadeaupapier.
Geen familieleden en vrienden die elkaar alleen op verjaardagen ontmoeten en geen ellenlange boodschappenlijsten.
Wat zegt het RIVM ook alweer?
“Thuis, zowel in huis als in de tuin of op het balkon, ontvangt u maximaal 3 personen per dag (exclusief kinderen t/m 12 jaar). Hierbij dient u er altijd voor te zorgen dat mensen 1,5 meter afstand tot elkaar kunnen houden en ook de hygiënemaatregelen naleven”.
Haar kleinkind is op 26 november jarig… en reken maar dat ze dit gaan vieren met heel veel ballonnen, slingers, taart en plenty kaarsjes.
Ze gaat heel veel cadeaus voor hem kopen, zodat die papierbak toch nog overvol raakt en ze zal volop verjaardagsliedjes gaan zingen.
Er zal chips en snoep zijn, een door haar kleine man zelfgekozen verjaardagsmenu en vast legio telefoontjes en video-calls.
Feit is dat ze zeker weet dat het voor hem een onvergetelijke zevende verjaardag gaat worden.
Tot slot voor alle feiten-fetisjisten die graag willen weten uit welke genomineerde boeken de andere twee zinnen komen die eerder in deze blog gebruikt zijn:
- Basta, de autobiografie van Marco van Basten
- Familiegeheimen van Astrid Holleeder
https://regiopurmerend.nl/2020/09/26/vandaag-zijn-er-210-purmerenders-jarig-bekijk-hoeveel-stadsgenoten-er-op-uw-verjaardag-jarig-zijn/