Fotograferen
In de jaren negentig maakte ze een carrièremove en ging vanuit “de zorg” werken in de fotozaak van haar zwager en schoonzuster.
Het begon met de zaterdag en mettertijd kwamen er meer dagen bij.
Achteraf bezien is het toen begonnen; haar interesse voor fotografie.
Het verkopen van camera's had ze na verloop van de tijd onder de knie, maar dat wil nog niet zeggen dat ze ook kon fotograferen.
Het bleef jaren bij vakantie kiekjes.
Duizenden foto's zijn er in die tijd door haar handen gegaan, ze herinnert zich nog de vliegtuigspotter die meerdere keren per week tientallen rolletjes in kwam leveren.
En de vogelaar die vanuit zijn werk in een boekhandel, altijd net voor sluitingstijd, de foto's kwam ophalen en dan gelijk de vergrotingen bestelde.
De meneer die met regelmaat trouwreportages maakte en dit bij hen in de winkel af kwam laten drukken.
Of het jaarlijks terugkerende echtpaar die hun vakantiefoto's samen met haar bekeken.
Dit analoge tijdperk, waarin men foto's nog ophaalde in de winkel, heeft haar fotografie-oog misschien wel geopend.
Jaren later, al lang niet meer werkend in de fotozaak, heeft ze een spiegelreflexcamera gekocht en zich ingeschreven voor een beginnerscursus fotografie.
De uitleg over de handmatige werking van de camera , de tips en gouden regels van het fotograferen en de soms lastige foto-opdrachten waren het begin, van een voor haar, nieuwe hobby.
Diafragma, sluitertijd, compositie en belichting, het valt allemaal te leren, maar nu moet ze het alleen nog leren zien!
Ze kijkt anders tegenwoordig, vaak door een denkbeeldige lens en in details.
Weerspiegelend riet langs een sloot op een windstille dag, roest en de kleur rood, kleine onderdelen van voorwerpen en toch groots, de oogopslag en een stiekem gefotografeerde glimlach van haar kleinkind, de handen van haar vader en vanmiddag had ze eigenlijk wel willen stoppen bij de vervallen, leegstaande boerderij in de buurt van Wieringerwaard.
Onderweg ziet ze genoeg, maar het bedenken van fotothema's is een kunst op zich.
Ze probeert dicht om zich heen te kijken, naar de gewoonste dingen, met dat speciale fotografische oog en zo blijkt simpel speelgoed imposant te kunnen worden.
Het blijft amateur- en hobby fotografie, maar hoe meer ze fotografeert hoe leuker het wordt.
De schaamte voorbij, gewoon met een kanten nachthemd en een oud kledinghangertje het bos in of klimmend en klauterend over muren.
Ze gaat lege huizen in, of ligt languit op het natte gras om de onderkant van een paddenstoel vast te leggen.
Wat is ze blij met haar man, die bij elke boswandeling weer een uur over 900 meter doet en zelfs een weekendje België voor haar regelt om daar in de “spookstad” Doel te fotograferen.
Wat is ze blij met haar collega waarmee ze de genomen foto's evalueert en foto-uitstapjes organiseert.
Wat is ze blij met al diegene die haar complimentjes geven.
Zo blij dat ze een eigen foto website heeft gemaakt en daar al haar creativiteit op kwijt kan.
Maar er is nog veel te leren...
Portretfotografie, ze denkt dat het haar niet ligt, maar waar is dat op gebaseerd?
Actiefotografie, die sluitertijden, zo lastig te onthouden.
Macrofotografie, zwart-wit fotografie, architectuurfotografie.
Een volgende stap is gezet: het Amsterdam Light Festival.
De workshop nachtfotografie, samen met haar collega, is voor volgende week zaterdag gepland.
Ze heeft er reuze veel zin in.
In de jaren negentig maakte ze een carrièremove en ging vanuit “de zorg” werken in de fotozaak van haar zwager en schoonzuster.
Het begon met de zaterdag en mettertijd kwamen er meer dagen bij.
Achteraf bezien is het toen begonnen; haar interesse voor fotografie.
Het verkopen van camera's had ze na verloop van de tijd onder de knie, maar dat wil nog niet zeggen dat ze ook kon fotograferen.
Het bleef jaren bij vakantie kiekjes.
Duizenden foto's zijn er in die tijd door haar handen gegaan, ze herinnert zich nog de vliegtuigspotter die meerdere keren per week tientallen rolletjes in kwam leveren.
En de vogelaar die vanuit zijn werk in een boekhandel, altijd net voor sluitingstijd, de foto's kwam ophalen en dan gelijk de vergrotingen bestelde.
De meneer die met regelmaat trouwreportages maakte en dit bij hen in de winkel af kwam laten drukken.
Of het jaarlijks terugkerende echtpaar die hun vakantiefoto's samen met haar bekeken.
Dit analoge tijdperk, waarin men foto's nog ophaalde in de winkel, heeft haar fotografie-oog misschien wel geopend.
Jaren later, al lang niet meer werkend in de fotozaak, heeft ze een spiegelreflexcamera gekocht en zich ingeschreven voor een beginnerscursus fotografie.
De uitleg over de handmatige werking van de camera , de tips en gouden regels van het fotograferen en de soms lastige foto-opdrachten waren het begin, van een voor haar, nieuwe hobby.
Diafragma, sluitertijd, compositie en belichting, het valt allemaal te leren, maar nu moet ze het alleen nog leren zien!
Ze kijkt anders tegenwoordig, vaak door een denkbeeldige lens en in details.
Weerspiegelend riet langs een sloot op een windstille dag, roest en de kleur rood, kleine onderdelen van voorwerpen en toch groots, de oogopslag en een stiekem gefotografeerde glimlach van haar kleinkind, de handen van haar vader en vanmiddag had ze eigenlijk wel willen stoppen bij de vervallen, leegstaande boerderij in de buurt van Wieringerwaard.
Onderweg ziet ze genoeg, maar het bedenken van fotothema's is een kunst op zich.
Ze probeert dicht om zich heen te kijken, naar de gewoonste dingen, met dat speciale fotografische oog en zo blijkt simpel speelgoed imposant te kunnen worden.
Het blijft amateur- en hobby fotografie, maar hoe meer ze fotografeert hoe leuker het wordt.
De schaamte voorbij, gewoon met een kanten nachthemd en een oud kledinghangertje het bos in of klimmend en klauterend over muren.
Ze gaat lege huizen in, of ligt languit op het natte gras om de onderkant van een paddenstoel vast te leggen.
Wat is ze blij met haar man, die bij elke boswandeling weer een uur over 900 meter doet en zelfs een weekendje België voor haar regelt om daar in de “spookstad” Doel te fotograferen.
Wat is ze blij met haar collega waarmee ze de genomen foto's evalueert en foto-uitstapjes organiseert.
Wat is ze blij met al diegene die haar complimentjes geven.
Zo blij dat ze een eigen foto website heeft gemaakt en daar al haar creativiteit op kwijt kan.
Maar er is nog veel te leren...
Portretfotografie, ze denkt dat het haar niet ligt, maar waar is dat op gebaseerd?
Actiefotografie, die sluitertijden, zo lastig te onthouden.
Macrofotografie, zwart-wit fotografie, architectuurfotografie.
Een volgende stap is gezet: het Amsterdam Light Festival.
De workshop nachtfotografie, samen met haar collega, is voor volgende week zaterdag gepland.
Ze heeft er reuze veel zin in.