Als een vis in het water
Ze heeft het sterrenbeeld Vis, maar de laatste jaren dan wel één “op het droge”.
Zwemmen is een steeds terugkerend onderwerp in haar leven, waar ze een soort haat–liefde verhouding mee heeft.
Zal daarom in haar sterrenbeeld de beide vissen in verschillende richtingen afgebeeld zijn?
Symbolisch voor de periodes in haar leven dat ze met plezier een duik in het water nam of er juist een aversie tegen had?
Haar zwemcarrière begon op zeer jeugdige leeftijd in het Amsterdamse Heiligeweg zwembad.
Het bad in het hartje van de stad, verscholen achter een poort, in een voormalig klooster en “verbeteringsgesticht” voor criminelen.
Na 91 jaar is dit zwembad, in 1987 gesloten en afgebroken om plaats te maken voor het winkelcentrum “Kalvertoren”.
Ze woonde niet in Amsterdam, maar omdat haar vader bij de Shell werkte en lid was van de Shell Sportvereniging konden zij elke donderdagavond gebruik maken van de faciliteiten van het zwembad.
Haar vader vertelde onlangs dat ze er met de auto heen reden en parkeerden op de Singel tegenover de bloemenmarkt.
Het is nu haast niet meer voor te stellen, maar zo eind jaren '60 kon men daar dus met gemak en gratis parkeren.
In korte tijd behaalde ze daar haar A, B en C diploma en de belangstelling voor het zwemmen was geboren, dit in tegenstelling tot haar zus.
In gedachten ziet ze nog de oude zwart/wit foto voor zich: een instructeur lopend langs de rand van het zwembad, met in de hand de stok van de haak waar haar zus in hing om zo te voorkomen dat ze koppie onder zou gaan.
Vreselijk, maar zo'n gat in een verticaal onder water hangend zeil waar haar kinderen 30 jaar later doorheen moesten zwemmen voor het behalen van hun diploma, bezorgde haar ook elke keer de zenuwen en een brok in de keel.
Het wekelijkse gezinsuitje heeft ongeveer een jaar geduurd, de benodigde diploma's waren behaald en tegen die tijd werd in haar woonplaats een Sportfondsenbad geopend.
Daarmee brak de periode van het wedstrijdzwemmen aan.
Voor het naar school gaan lag ze in het water, maakte ze haar kilometers, zorgde ze voor een top conditie, verbeterde haar technieken en droeg ze de minst flatteuze Speedo badpakken.
Elk weekend een wedstrijd, zwemafstanden variërend van 50 tot 400 meter, schoolslag, rugcrawl, borstcrawl, af en toe de vlinderslag.
Het hele gezin mee, er moest tenslotte gereden en aangemoedigd worden.
Na verloop van tijd groene haren door de inwerking van het chloor, logboekjes bijhouden waaruit bleek dat ze de avond voor de wedstrijd te laat naar bed was gegaan en daar verantwoording over moest afleggen en ze de leeftijd kreeg dat een biertje in de kroeg en het roken van een sigaret de voorkeur kreeg.
Uren onderweg voor vijf minuten gezwoeg in het koude, onrustig opspattende water veroorzaakt door haar altijd maar snellere concurrenten, voedde uiteindelijk haar antipathie.
Zwembaden: de oorverdovende kakofonie van geluiden in combinatie met de slechte akoestiek waardoor geen gesprek meer mogelijk is, vieze vloeren, de schoppen onder water tegen haar lichaam, de kunst om de beide deurtjes van de te krappe kleedhokjes tegelijkertijd met haar billen en handen te sluiten en het haar nooit lukt om een broek droog en schoon uit of aan te trekken.
Jaren heeft ze het zwembad zo veel mogelijk gemeden.
Natuurlijk dobberde, speelde en zwom ze wel met haar kinderen in de tijd dat zij jong waren en tijdens de vakanties in warme landen trok ze in rustig tempo dagelijks haar baantjes, heeft ze een blauwe maandag “ge-aquajogged”, maar daar is het bij gebleven.
Zwemmen was niet meer aan de orde!!
Totdat onlangs haar man voorstelde om lid te worden van een zwemclub, de inmiddels ex-collega's haar uitnodigden voor het Aquarobic uur in het plaatselijk zwembad, afgelopen week haar vriendin opperde om te gaan conditiezwemmen en ze haar zoon en kleinzoon een enorm plezier zou doen om vrijdag mee te gaan naar het baby-peuter-uur, stof tot nadenken gaf.
Wat een dilemma: voelt ze zich binnenkort weer als een vis in het water, of blijft ze er voorlopig nog één “op het droge”?
Ze heeft het sterrenbeeld Vis, maar de laatste jaren dan wel één “op het droge”.
Zwemmen is een steeds terugkerend onderwerp in haar leven, waar ze een soort haat–liefde verhouding mee heeft.
Zal daarom in haar sterrenbeeld de beide vissen in verschillende richtingen afgebeeld zijn?
Symbolisch voor de periodes in haar leven dat ze met plezier een duik in het water nam of er juist een aversie tegen had?
Haar zwemcarrière begon op zeer jeugdige leeftijd in het Amsterdamse Heiligeweg zwembad.
Het bad in het hartje van de stad, verscholen achter een poort, in een voormalig klooster en “verbeteringsgesticht” voor criminelen.
Na 91 jaar is dit zwembad, in 1987 gesloten en afgebroken om plaats te maken voor het winkelcentrum “Kalvertoren”.
Ze woonde niet in Amsterdam, maar omdat haar vader bij de Shell werkte en lid was van de Shell Sportvereniging konden zij elke donderdagavond gebruik maken van de faciliteiten van het zwembad.
Haar vader vertelde onlangs dat ze er met de auto heen reden en parkeerden op de Singel tegenover de bloemenmarkt.
Het is nu haast niet meer voor te stellen, maar zo eind jaren '60 kon men daar dus met gemak en gratis parkeren.
In korte tijd behaalde ze daar haar A, B en C diploma en de belangstelling voor het zwemmen was geboren, dit in tegenstelling tot haar zus.
In gedachten ziet ze nog de oude zwart/wit foto voor zich: een instructeur lopend langs de rand van het zwembad, met in de hand de stok van de haak waar haar zus in hing om zo te voorkomen dat ze koppie onder zou gaan.
Vreselijk, maar zo'n gat in een verticaal onder water hangend zeil waar haar kinderen 30 jaar later doorheen moesten zwemmen voor het behalen van hun diploma, bezorgde haar ook elke keer de zenuwen en een brok in de keel.
Het wekelijkse gezinsuitje heeft ongeveer een jaar geduurd, de benodigde diploma's waren behaald en tegen die tijd werd in haar woonplaats een Sportfondsenbad geopend.
Daarmee brak de periode van het wedstrijdzwemmen aan.
Voor het naar school gaan lag ze in het water, maakte ze haar kilometers, zorgde ze voor een top conditie, verbeterde haar technieken en droeg ze de minst flatteuze Speedo badpakken.
Elk weekend een wedstrijd, zwemafstanden variërend van 50 tot 400 meter, schoolslag, rugcrawl, borstcrawl, af en toe de vlinderslag.
Het hele gezin mee, er moest tenslotte gereden en aangemoedigd worden.
Na verloop van tijd groene haren door de inwerking van het chloor, logboekjes bijhouden waaruit bleek dat ze de avond voor de wedstrijd te laat naar bed was gegaan en daar verantwoording over moest afleggen en ze de leeftijd kreeg dat een biertje in de kroeg en het roken van een sigaret de voorkeur kreeg.
Uren onderweg voor vijf minuten gezwoeg in het koude, onrustig opspattende water veroorzaakt door haar altijd maar snellere concurrenten, voedde uiteindelijk haar antipathie.
Zwembaden: de oorverdovende kakofonie van geluiden in combinatie met de slechte akoestiek waardoor geen gesprek meer mogelijk is, vieze vloeren, de schoppen onder water tegen haar lichaam, de kunst om de beide deurtjes van de te krappe kleedhokjes tegelijkertijd met haar billen en handen te sluiten en het haar nooit lukt om een broek droog en schoon uit of aan te trekken.
Jaren heeft ze het zwembad zo veel mogelijk gemeden.
Natuurlijk dobberde, speelde en zwom ze wel met haar kinderen in de tijd dat zij jong waren en tijdens de vakanties in warme landen trok ze in rustig tempo dagelijks haar baantjes, heeft ze een blauwe maandag “ge-aquajogged”, maar daar is het bij gebleven.
Zwemmen was niet meer aan de orde!!
Totdat onlangs haar man voorstelde om lid te worden van een zwemclub, de inmiddels ex-collega's haar uitnodigden voor het Aquarobic uur in het plaatselijk zwembad, afgelopen week haar vriendin opperde om te gaan conditiezwemmen en ze haar zoon en kleinzoon een enorm plezier zou doen om vrijdag mee te gaan naar het baby-peuter-uur, stof tot nadenken gaf.
Wat een dilemma: voelt ze zich binnenkort weer als een vis in het water, of blijft ze er voorlopig nog één “op het droge”?