FOMO
Haar zoon keek haar enigszins verbaasd aan toen zij vertelde nog maar kort geleden de betekenis achter de afkorting van Fomo ontdekt te hebben.
The Fear Of Missing Out, is de angst om iets mis te lopen en daarom misschien wel minder gelukkig te zijn.
De sociale druk om producten te kopen, bepaalde gadgets te moeten hebben of de laatst verschenen telefoon te willen bezitten, om ervoor te zorgen dat je niet buiten de groep belandt.
Het continu inloggen op sociale media, zodat je geen belangrijke berichten mist.
Het twijfelachtige gevoel dat je krijgt, terwijl je juist vandaag eens vroeg onder de wol ligt, bij het zien van de leuke Instagramfoto’s van vrienden die in de kroeg reuze lol blijken te hebben en de gezellige appjes op je mobiel die je ontvangt van je winkelende vriendinnen.
De angst “iets” te missen.
Als je niet op vakantie gaat mis je “iets” en als je dan toch besluit te gaan kamperen mis je het luxe resort.
Je mist “iets” als je de Mount Everest niet beklimt, vandaar dat het daar nu drukker is dan op een zaterdagmiddag in Ikea.
Als je van vlees houdt mis je “iets”, als je vegetariër bent toch eigenlijk ook.
Wordt je gelukkiger als je morgen de zon op de Veluwe onder ziet gaan?
Tja, ze kan wel concluderen dat ze geen last heeft van “the fear of missing out”, maar soms móet ook zij van alles doen, zien en meemaken.
Genieten, nieuwe ervaringen opdoen, mooie dingen bekijken, zich verliezen in alles wat haar mobiele telefoon te bieden heeft en cultuur snuiven.
Zo wilde ze ontzettend graag koffie drinken op het Vrijthof.
Ze stelde het voor aan haar man en vrienden, prikte een datum en kocht via ns/treinpakkers.nl een sterk gereduceerd retourtje Maastricht voor vier personen.
De bewuste zondag zaten ze met een koffie-to-go en “huisgemaakte” sandwiches in de eerste trein richting het Zuiden.
Een reis van 2 uur en 20 minuten die volgepraat werd met “iets”.
Na aankomst op het station, waar ze een superschone NS-toiletervaring hadden en haar vriendin het voor elkaar kreeg op zeer onschuldige, maar ongedurige wijze, zonder te betalen, zich door de toegangspoortjes te wurmen, de toiletstudent haar adviseerde de Limburgse zondagsrust te ondergaan en zij op haar beurt hem weer cumlaude liet slagen voor zijn schoonmaakwerk, liepen ze de Stationsstraat in.
Na nog geen dertig meter zag ze “iets” bekends vanuit haar ooghoek.
Natuurlijk, logisch, de alertheid die ze van nature heeft, ook zonder een Fomo-tic, maakt dat ze weinig mist.
Het was haar collega.
Nee maar…nog eens honderd meter verderop liep niet één blauw Hema- stippeltje, maar liepen er twee.
Nadat haar vriendin en een Maastrichtse beiden moeizaam geaccepteerd hadden dat ze dezelfde blauw gestippelde jurk droegen, liepen zij gezamenlijk keuvelend op en rolden bij haar de tranen over de wangen.
Wat een lol.
Tel daarbij op de onovertroffen Limburgse vlaai, het stralend mooie weer, de prachtige binnenstad van Maastricht, het slenteren over de St. Servaasbrug, een roseetje op het terras en er is niet “iets” wat je dan nog zou kunnen missen.
De trein terug naar Amsterdam misschien?
Maar ook dat was niet het geval, zo meldde de machinist met Limburgse tongval hen.
"Beste reizigers, deze trein vertrekt precies op tijd vanaf station Maastricht, met tussenstops in Sittard, Roermond, Weert, Eindhoven, ’s-Hertogenbosch, Utrecht-Centraal, Amsterdam-Amstel, Amsterdam-Centraal, Amsterdam-Sloterdijk, Zaandam, Castricum en als eindbestemming Alkmaar”.
Nagenietend van deze heerlijke zondag herinnert ze zich de uitspraak van Martin Bril die ooit zei: “Je mist meer dan je meemaakt”.
Fomo?
Wat is dat?
Haar zoon keek haar enigszins verbaasd aan toen zij vertelde nog maar kort geleden de betekenis achter de afkorting van Fomo ontdekt te hebben.
The Fear Of Missing Out, is de angst om iets mis te lopen en daarom misschien wel minder gelukkig te zijn.
De sociale druk om producten te kopen, bepaalde gadgets te moeten hebben of de laatst verschenen telefoon te willen bezitten, om ervoor te zorgen dat je niet buiten de groep belandt.
Het continu inloggen op sociale media, zodat je geen belangrijke berichten mist.
Het twijfelachtige gevoel dat je krijgt, terwijl je juist vandaag eens vroeg onder de wol ligt, bij het zien van de leuke Instagramfoto’s van vrienden die in de kroeg reuze lol blijken te hebben en de gezellige appjes op je mobiel die je ontvangt van je winkelende vriendinnen.
De angst “iets” te missen.
Als je niet op vakantie gaat mis je “iets” en als je dan toch besluit te gaan kamperen mis je het luxe resort.
Je mist “iets” als je de Mount Everest niet beklimt, vandaar dat het daar nu drukker is dan op een zaterdagmiddag in Ikea.
Als je van vlees houdt mis je “iets”, als je vegetariër bent toch eigenlijk ook.
Wordt je gelukkiger als je morgen de zon op de Veluwe onder ziet gaan?
Tja, ze kan wel concluderen dat ze geen last heeft van “the fear of missing out”, maar soms móet ook zij van alles doen, zien en meemaken.
Genieten, nieuwe ervaringen opdoen, mooie dingen bekijken, zich verliezen in alles wat haar mobiele telefoon te bieden heeft en cultuur snuiven.
Zo wilde ze ontzettend graag koffie drinken op het Vrijthof.
Ze stelde het voor aan haar man en vrienden, prikte een datum en kocht via ns/treinpakkers.nl een sterk gereduceerd retourtje Maastricht voor vier personen.
De bewuste zondag zaten ze met een koffie-to-go en “huisgemaakte” sandwiches in de eerste trein richting het Zuiden.
Een reis van 2 uur en 20 minuten die volgepraat werd met “iets”.
Na aankomst op het station, waar ze een superschone NS-toiletervaring hadden en haar vriendin het voor elkaar kreeg op zeer onschuldige, maar ongedurige wijze, zonder te betalen, zich door de toegangspoortjes te wurmen, de toiletstudent haar adviseerde de Limburgse zondagsrust te ondergaan en zij op haar beurt hem weer cumlaude liet slagen voor zijn schoonmaakwerk, liepen ze de Stationsstraat in.
Na nog geen dertig meter zag ze “iets” bekends vanuit haar ooghoek.
Natuurlijk, logisch, de alertheid die ze van nature heeft, ook zonder een Fomo-tic, maakt dat ze weinig mist.
Het was haar collega.
Nee maar…nog eens honderd meter verderop liep niet één blauw Hema- stippeltje, maar liepen er twee.
Nadat haar vriendin en een Maastrichtse beiden moeizaam geaccepteerd hadden dat ze dezelfde blauw gestippelde jurk droegen, liepen zij gezamenlijk keuvelend op en rolden bij haar de tranen over de wangen.
Wat een lol.
Tel daarbij op de onovertroffen Limburgse vlaai, het stralend mooie weer, de prachtige binnenstad van Maastricht, het slenteren over de St. Servaasbrug, een roseetje op het terras en er is niet “iets” wat je dan nog zou kunnen missen.
De trein terug naar Amsterdam misschien?
Maar ook dat was niet het geval, zo meldde de machinist met Limburgse tongval hen.
"Beste reizigers, deze trein vertrekt precies op tijd vanaf station Maastricht, met tussenstops in Sittard, Roermond, Weert, Eindhoven, ’s-Hertogenbosch, Utrecht-Centraal, Amsterdam-Amstel, Amsterdam-Centraal, Amsterdam-Sloterdijk, Zaandam, Castricum en als eindbestemming Alkmaar”.
Nagenietend van deze heerlijke zondag herinnert ze zich de uitspraak van Martin Bril die ooit zei: “Je mist meer dan je meemaakt”.
Fomo?
Wat is dat?