BROOD
Twee maanden gevangenisstraf of een boete van 335 Euro voor het voeren van eenden!
Dat is wat verscheidene gemeenten in Nederland willen opleggen om zo overlast, vervuiling van water en bodem door uitwerpselen en de kans op ratten door achtergebleven brood te voorkomen.
Vroeger ging ze altijd in de winterperiode de eendjes met haar, toen nog jonge kinderen voeren.
Ze spaarde de kontjes van het brood en bezorgde haar jongens op deze manier een leuk uitje.
Ze hadden altijd lol om de snelle acties van de hongerige eenden, de duikvluchten van de krijsende en brutale meeuwen en ze zorgden ervoor dat de “underduck” ook wat kreeg.
Moet ze dit haar kleinzoon nu gaan ontzeggen of zal ze een boete riskeren?
Aan de hoeveelheid kapjes zal het niet liggen, er worden aardig wat broden in haar gezin gegeten.
Heerlijk...met oude kaas, gebakken eieren of hagelslag.
Tot voor kort had ze een collega wiens man ambachtelijk spelt brood bakt.
Bruin, wit, kaiser of met zaden.
Voor een paar euro nam haar collega het ongesneden brood mee naar het werk, of bracht de bakker het in hoogsteigen persoon bij haar aan de deur.
Beleg was eigenlijk niet nodig, flink roomboter en voor ze het wist was het op.
Onlangs heeft ze na haar late dienst een groot deel van het net ontvangen brood belegd met Brie.
Samen met een ingeschonken glas rosé en wat kletsend via Messenger met mede- nachtbrakende facebook-vrienden was het geen enkel probleem om het op te eten.
De volgende morgen kreeg ze wel verbaasde blikken van haar gezinsleden die zich afvroegen waar de rest van het overgebleven brood was gebleven.
Vroeger, toen ze nog werkte in een verpleeghuis in Amsterdam heeft ze een dochter van een cliënt leren kennen die ook na het overlijden van haar moeder nog erg veel voor de verpleeghuisafdeling heeft betekend.
Dagelijks hielp ze met de koffierondes, maakte gevulde eieren, verzorgde de advocaatjes met slagroom of bracht de cliënten naar de binnentuin.
Eigenlijk was ze daar onmisbaar.
Lange tijd hebben ze elkaar buiten het verpleeghuis om ontmoet en zorgde deze vrouw ook een beetje voor haar.
Zo stond ze bijvoorbeeld wekelijks in de ellenlange rij bij ”Hartog” om voor haar twee ongesneden broden te kopen.
“Hartog”, de ambachtelijke bakkerij met eigen maalderij die tot voor kort in een klein winkeltje aan de Ruyschstraat, al ruim 100 jaar op dezelfde wijze brood bakt.
Een begrip in Amsterdam!
De rij tot aan de Wibautstraat en het zelf gemalen volkoren brood verpakt in papieren vellen.
Op de website van de bakkerij las ze, dat vroeger achter de winkel het woonhuis en de maalderij was en dat daar op de binnenplaats een schuur stond waar een paard huisde.
Dat het paard, nodig om het brood uit te venten, twee maal daags door het huis en de winkel naar de straat werd gebracht vond niemand een bezwaar.
Gewoon een stapje aan de kant.
De vrouw woonde toentertijd in de “Oude Pijp” in Amsterdam.
In haar herinnering was het een pand waarvan de gehele gevel begroeid was met een ontzettend grote, hele oude Passiflora.
Elke zomer weer een overweldigende pracht van talloze bloemen, die aan het begin van de straat al opvielen.
Een echte “eyecatcher” waar ze jaloers op was.
Jarenlang heeft ze zonder resultaat, op het meest zonnige plekje in haar achtertuin, geprobeerd er een tot wasdom te laten komen.
Uiteindelijk is het, dankzij haar man, gelukt en staat er een bescheiden Passiflora tegen haar schutting te pronken.
Vorig jaar heeft ze een van de bloemen gefotografeerd en meegedaan aan een fotowedstrijd.
Ze werd de trotse eerste prijs winnares!
Het wordt weer tijd voor ambachtelijk spelt brood met zaden, inclusief kontjes.
Haar ex-collega heeft ze al ge-appt en de oude kaas gekocht.