Een perfecte minicruise
Toen haar jongens nog tieners waren, heeft zij met haar man voor het hele gezin een korte vakantie naar Parijs geboekt.
Het was een reis met alles erop en eraan: (voor haar zoons de eerste keer) vliegen, een hotel met Frans ontbijt, Montmartre, de Sacré-Coeur, de Eifeltoren, begraafplaats Père-Lachaise, de hop-on-hop-off bus en natuurlijk, een beetje tegen de wil van haar tieners in, een bezoek aan het Louvre.
Het kan niet zo zijn dat je in Parijs bent en de Mona-Lisa niet gezien hebt, toch?
Ze hebben toentertijd water bij de Franse-wijn gedaan, want het werd haar kortste museumbezoek ooit.
Via de plattegrond van het Louvre zochten ze de snelste weg richting het bekendste schilderij van Leonardo da Vinci, om daar, tussen de hoofden van tientallen bezoekers door, een glimp van de Mona-Lisa op te vangen.
Ze tilden de kinderen op hun schouders voor een totaal beeld, maakten een foto voor het archief en snelden tevreden weer naar buiten om met een ijsje in de hand te relaxen in de nabij gelegen Jardin des Tuileries.
Ze moest er onlangs aan terugdenken toen zij met haar man, zwager en zus het Rijksmuseum bezocht en ze door de lange, prachtige eregalerij met de zeventiende-eeuwse topstukken liep waar mensenmassa´s voor Marten en Oopjen, het Melkmeisje en de Nachtwacht stil stonden.
Naast de vaste collectie was er op dat moment ook een tentoonstelling van fotograaf Mounir Raji, waarin hij een perfecte (?) cruisevakantie naar het Zuid-Caribische gebied vastgelegd heeft en zich afvroeg of de toerist ook oog zou hebben voor de lokale bevolking, het personeel en de impact op de natuur.
Ze is zelf de afgelopen week met haar kleinzoon en haar man op minicruise naar Newcastle geweest en… was het de perfecte cruisevakantie?
Toegegeven: als toerist heeft ze de lokale bevolking beschimpt, gezien het overdreven aantal douanecontroles na de Brexit, tegelijkertijd heeft ze zeker oog voor het personeel gehad, net zoals zij dat hadden voor hen en…helaas… ze heeft tijdens deze korte cruise totaal niet aan de impact op de natuur gedacht.
Ze hadden tijdens de zestien uur durende overtochten een luxe commodore suite op dek tien, met gebruikmaking van de gratis voorzieningen in de lounge aan de voorkant van de boot.
Op het schip vonden ze dat de restaurants, de bar, de gamehal, de taxsfree shop en wat dies meer zij, zeker de moeite van een bezoek waard was.
Ze hebben zich in Newcastle verbaasd over de onverwacht kleine en volgens haar kleinzoon, saaie kerstmarkt.
Ze vonden dat ze geboft hadden, omdat er tijdens hun verblijf in Engeland geen druppel regen gevallen is.
Haar kleinzoon heeft genoten van de ritjes op de bovenste verdieping van de dubbeldekker die hen van de haven naar Newcastle en weer naar het schip terugbracht.
Ze hebben zich verwonderd toen in Newcastle bleek dat ze niet meer over de aviobrug de boot op konden in verband met de hoge waterstanden en toen per bus het autolaadruim van het schip in werden gereden.
Op het dek hebben ze kunnen bekijken hoe het kolossale schip in IJmuiden, met behulp van een sleep-en duwboot aanmeerde.
Heel lang en uitgebreid hebben ze gezwaaid, alsof ze maanden op reis waren geweest, naar haar zoon die hen aan de kop van de pier IJmuiden ‘binnenloodste’.
Ze hebben samen ontzettend veel gelachen, maar het lachen is hen ook vergaan toen bleek dat op de Noordzee de golven vijf meter hoog waren, ze niet meer konden lopen, ze bleek zagen, moesten gapen en zuchten, ze slaperig werden, maar ook misselijk.
Zeeziek op de heenreis!
Het was een bijna perfecte minicruise, maar bijna perfect is ook perfect.
Toen haar jongens nog tieners waren, heeft zij met haar man voor het hele gezin een korte vakantie naar Parijs geboekt.
Het was een reis met alles erop en eraan: (voor haar zoons de eerste keer) vliegen, een hotel met Frans ontbijt, Montmartre, de Sacré-Coeur, de Eifeltoren, begraafplaats Père-Lachaise, de hop-on-hop-off bus en natuurlijk, een beetje tegen de wil van haar tieners in, een bezoek aan het Louvre.
Het kan niet zo zijn dat je in Parijs bent en de Mona-Lisa niet gezien hebt, toch?
Ze hebben toentertijd water bij de Franse-wijn gedaan, want het werd haar kortste museumbezoek ooit.
Via de plattegrond van het Louvre zochten ze de snelste weg richting het bekendste schilderij van Leonardo da Vinci, om daar, tussen de hoofden van tientallen bezoekers door, een glimp van de Mona-Lisa op te vangen.
Ze tilden de kinderen op hun schouders voor een totaal beeld, maakten een foto voor het archief en snelden tevreden weer naar buiten om met een ijsje in de hand te relaxen in de nabij gelegen Jardin des Tuileries.
Ze moest er onlangs aan terugdenken toen zij met haar man, zwager en zus het Rijksmuseum bezocht en ze door de lange, prachtige eregalerij met de zeventiende-eeuwse topstukken liep waar mensenmassa´s voor Marten en Oopjen, het Melkmeisje en de Nachtwacht stil stonden.
Naast de vaste collectie was er op dat moment ook een tentoonstelling van fotograaf Mounir Raji, waarin hij een perfecte (?) cruisevakantie naar het Zuid-Caribische gebied vastgelegd heeft en zich afvroeg of de toerist ook oog zou hebben voor de lokale bevolking, het personeel en de impact op de natuur.
Ze is zelf de afgelopen week met haar kleinzoon en haar man op minicruise naar Newcastle geweest en… was het de perfecte cruisevakantie?
Toegegeven: als toerist heeft ze de lokale bevolking beschimpt, gezien het overdreven aantal douanecontroles na de Brexit, tegelijkertijd heeft ze zeker oog voor het personeel gehad, net zoals zij dat hadden voor hen en…helaas… ze heeft tijdens deze korte cruise totaal niet aan de impact op de natuur gedacht.
Ze hadden tijdens de zestien uur durende overtochten een luxe commodore suite op dek tien, met gebruikmaking van de gratis voorzieningen in de lounge aan de voorkant van de boot.
Op het schip vonden ze dat de restaurants, de bar, de gamehal, de taxsfree shop en wat dies meer zij, zeker de moeite van een bezoek waard was.
Ze hebben zich in Newcastle verbaasd over de onverwacht kleine en volgens haar kleinzoon, saaie kerstmarkt.
Ze vonden dat ze geboft hadden, omdat er tijdens hun verblijf in Engeland geen druppel regen gevallen is.
Haar kleinzoon heeft genoten van de ritjes op de bovenste verdieping van de dubbeldekker die hen van de haven naar Newcastle en weer naar het schip terugbracht.
Ze hebben zich verwonderd toen in Newcastle bleek dat ze niet meer over de aviobrug de boot op konden in verband met de hoge waterstanden en toen per bus het autolaadruim van het schip in werden gereden.
Op het dek hebben ze kunnen bekijken hoe het kolossale schip in IJmuiden, met behulp van een sleep-en duwboot aanmeerde.
Heel lang en uitgebreid hebben ze gezwaaid, alsof ze maanden op reis waren geweest, naar haar zoon die hen aan de kop van de pier IJmuiden ‘binnenloodste’.
Ze hebben samen ontzettend veel gelachen, maar het lachen is hen ook vergaan toen bleek dat op de Noordzee de golven vijf meter hoog waren, ze niet meer konden lopen, ze bleek zagen, moesten gapen en zuchten, ze slaperig werden, maar ook misselijk.
Zeeziek op de heenreis!
Het was een bijna perfecte minicruise, maar bijna perfect is ook perfect.