Zonnig Madeira
Zolang ze zich kan herinneren was haar moeder lid van een zangvereniging, trad op in het plaatselijk verzorgingshuis, zong met kerst in de kerk en trok zelfs af en toe het land in.
Bonte-levensliederen, zeemansdeunen, kerstsongs, duetten uit de Parelvissers niets was haar vreemd.
Haar moeder zong vaak, bijna de gehele dag door.
Na de wekelijkse repetitie werd er tijdens het douchen, koken en de afwas geoefend en het oude repertoire herhaald.
Vooral het Slavenkoor uit de opera Nabucco van Verdi, blèrde ze met een geïmproviseerd Italiaans hartstochtelijk met haar moeder mee.
Haar zus is al net zo, lid van een koor, heeft ook zo haar optredens, is dol op het Jordaan festival en bezoekt af en toe de “Amsterdamse avonden” bij cafe “Rooie Sien” in hun woonplaats.
De gedachten aan een lidmaatschap van een koor heeft ze altijd aanlokkelijk gevonden, het is er desalniettemin nooit van gekomen, maar de “klassiekers” kent ze van huis uit dus wel.
Eddy Christiani's
“Zonnig Madeira
land van liefde en zon
Ik wou dat ik daarheen
met jou reizen kon.......”zingt ze luidkeels mee.
Of Ted de Braak's “Een glaasje Madeira, m' dear”
Wat overigens bij het nalezen op songteksten.nl wel een hele dubieuze tekst blijkt te zijn.
Gaat dat nou echt over pedofilie en verleiding door middel van alcoholische drank?
Nou ja, ze heeft de droge Madeira dessertwijn geproefd en vindt het niet lekker evenmin als de kalfstongetjes in Madeirasaus, die haar collega voorstelde, toen hij hoorde dat ze naar dit eiland zou gaan.
”Ik zou je willen voeren
naar 't aardsparadijs...”
Madeira.....een Portugees, van oorsprong vulkanisch eiland, in de Atlantische Oceaan.
De talloze zomaar in het wild langs de weg groeiende exotische bloemen en de vele enorm grote en secuur onderhouden tuinen hebben Madeira de naam van “bloemeneiland” gegeven.
Uren struinde ze, samen met haar man door de parken, probeerde haar nieuwe macro-lens uit en genoot van de heerlijk geurende planten en bloemen.
Naar het uiterste puntje van het eiland waar ze over de enge smalle paden, soms beveiligd door alleen een ijzeren leuninkje, de kleurrijke vulkanische rotspartijen langs de kust kon beklimmen.
Of al wandelend via de rijk begroeide wandelpaden van de eeuwenoude levada's; irrigatiekanalen die over het hele eiland verspreid liggen en zo het water vanuit het natte noorden naar het droge zuiden vervoeren.
Met de gehuurde auto over de vele kronkelende steile wegen en door de ontelbare tunnels die het eiland rijk is, naar de kleine vissersplaatsjes waar de tijd stil lijkt te hebben gestaan, om daar nog een getaande, tandeloze visser bij een oud, authentiek blauw vissersbootje aan te treffen.
Weer een serie goed gelukte foto's.
Gelukkig zat ze niet zelf achter het stuur, want eenmaal een noodzakelijke hellingproef op een 10% steile berg, had er voor gezorgd dat ze, na het aantrekken van de handrem uitgestapt en nooit meer ingestapt zou zijn.
Ernst Hemingway schreef en Winston Churchill schilderde op Madeira, zij zouden het ongetwijfeld met Eddy Christiani eens geweest zijn...
“Een land als een sprookje
uit duizendeen nacht.....”
Tot twee keer toe is ze naar de markthal in de hoofdstad Funchal geweest, ontzettend veel drukte en legio onbekende vissoorten, groente en fruit.
Prachtig zorgvuldig uitgestalde waren op de kramen.
De marktkoopvrouw verkocht haar voor 15 Euro passiefruit, waarschijnlijk voelde de vrouw wroeging over dit ietwat te hoge bedrag en gaf een doosje vijgen cadeau.
Dit alles verschafte haar wel een vrijbrief om rustig het fruit te kunnen fotograferen, wat hartstikke mooie shots opleverde.
Verder slenterend door Funchal langs de, door kunstenaars, beschilderde deuren in de Rua de Santa Maria, om via een kabelbaan in de hoger gelegen plaats Monte aan te komen en met de "Tobocanslee” weer naar beneden te roetsjen.
“Ik was dan rijk, schat, schatrijk
Zo rijk is geen miljonair”
Trouwens...Christiano Ronaldo is op Madeira geboren.
Zolang ze zich kan herinneren was haar moeder lid van een zangvereniging, trad op in het plaatselijk verzorgingshuis, zong met kerst in de kerk en trok zelfs af en toe het land in.
Bonte-levensliederen, zeemansdeunen, kerstsongs, duetten uit de Parelvissers niets was haar vreemd.
Haar moeder zong vaak, bijna de gehele dag door.
Na de wekelijkse repetitie werd er tijdens het douchen, koken en de afwas geoefend en het oude repertoire herhaald.
Vooral het Slavenkoor uit de opera Nabucco van Verdi, blèrde ze met een geïmproviseerd Italiaans hartstochtelijk met haar moeder mee.
Haar zus is al net zo, lid van een koor, heeft ook zo haar optredens, is dol op het Jordaan festival en bezoekt af en toe de “Amsterdamse avonden” bij cafe “Rooie Sien” in hun woonplaats.
De gedachten aan een lidmaatschap van een koor heeft ze altijd aanlokkelijk gevonden, het is er desalniettemin nooit van gekomen, maar de “klassiekers” kent ze van huis uit dus wel.
Eddy Christiani's
“Zonnig Madeira
land van liefde en zon
Ik wou dat ik daarheen
met jou reizen kon.......”zingt ze luidkeels mee.
Of Ted de Braak's “Een glaasje Madeira, m' dear”
Wat overigens bij het nalezen op songteksten.nl wel een hele dubieuze tekst blijkt te zijn.
Gaat dat nou echt over pedofilie en verleiding door middel van alcoholische drank?
Nou ja, ze heeft de droge Madeira dessertwijn geproefd en vindt het niet lekker evenmin als de kalfstongetjes in Madeirasaus, die haar collega voorstelde, toen hij hoorde dat ze naar dit eiland zou gaan.
”Ik zou je willen voeren
naar 't aardsparadijs...”
Madeira.....een Portugees, van oorsprong vulkanisch eiland, in de Atlantische Oceaan.
De talloze zomaar in het wild langs de weg groeiende exotische bloemen en de vele enorm grote en secuur onderhouden tuinen hebben Madeira de naam van “bloemeneiland” gegeven.
Uren struinde ze, samen met haar man door de parken, probeerde haar nieuwe macro-lens uit en genoot van de heerlijk geurende planten en bloemen.
Naar het uiterste puntje van het eiland waar ze over de enge smalle paden, soms beveiligd door alleen een ijzeren leuninkje, de kleurrijke vulkanische rotspartijen langs de kust kon beklimmen.
Of al wandelend via de rijk begroeide wandelpaden van de eeuwenoude levada's; irrigatiekanalen die over het hele eiland verspreid liggen en zo het water vanuit het natte noorden naar het droge zuiden vervoeren.
Met de gehuurde auto over de vele kronkelende steile wegen en door de ontelbare tunnels die het eiland rijk is, naar de kleine vissersplaatsjes waar de tijd stil lijkt te hebben gestaan, om daar nog een getaande, tandeloze visser bij een oud, authentiek blauw vissersbootje aan te treffen.
Weer een serie goed gelukte foto's.
Gelukkig zat ze niet zelf achter het stuur, want eenmaal een noodzakelijke hellingproef op een 10% steile berg, had er voor gezorgd dat ze, na het aantrekken van de handrem uitgestapt en nooit meer ingestapt zou zijn.
Ernst Hemingway schreef en Winston Churchill schilderde op Madeira, zij zouden het ongetwijfeld met Eddy Christiani eens geweest zijn...
“Een land als een sprookje
uit duizendeen nacht.....”
Tot twee keer toe is ze naar de markthal in de hoofdstad Funchal geweest, ontzettend veel drukte en legio onbekende vissoorten, groente en fruit.
Prachtig zorgvuldig uitgestalde waren op de kramen.
De marktkoopvrouw verkocht haar voor 15 Euro passiefruit, waarschijnlijk voelde de vrouw wroeging over dit ietwat te hoge bedrag en gaf een doosje vijgen cadeau.
Dit alles verschafte haar wel een vrijbrief om rustig het fruit te kunnen fotograferen, wat hartstikke mooie shots opleverde.
Verder slenterend door Funchal langs de, door kunstenaars, beschilderde deuren in de Rua de Santa Maria, om via een kabelbaan in de hoger gelegen plaats Monte aan te komen en met de "Tobocanslee” weer naar beneden te roetsjen.
“Ik was dan rijk, schat, schatrijk
Zo rijk is geen miljonair”
Trouwens...Christiano Ronaldo is op Madeira geboren.