De ooievaar
´Aan de oever van de Rotte
tussen Delft en Overschie
zat een kikvors luid te wenen
met een zuig’ling op haar knie.´
´Lieve kleine, sprak de oude
zie daar ginds die ooievaar
’t is de moord’naar van je vader
hij vrat hem op met huid en haar.´
Je zult je misschien afvragen wat dit nu weer te betekenen heeft, maar het is een gruwelijk kinderliedje uit haar jeugd.
Een poosje geleden heeft ze het nog gezongen voor haar fotovriendinnen tijdens een dagje fotograferen in Dierenpark Hoenderdaell, bijna al deze vrouwen zijn jonger dan zij is, dus er werd verwonderd opgekeken en uiteindelijk hard gelachen.
Niemand kende het versje.
Leuk detail is wel dat haar ‘optreden’ vóór het verblijf van een grote groep ooievaars en mét aardig wat toegesnelde toeristen plaatsvond.
De ooievaarsparen waren op dat moment druk bezig met hun hofmakerij, ze klepperden met beide snavelhelften heel snel tegen elkaar en maakten daarbij elegante bewegingen met hun lange nek.
Het leverde voor het fotoclubje aardig wat mooie foto’s op.
Bij de gedachte aan een ooievaar denkt zij meestal aan het mooie wit-zwarte verendek, de prachtig oranje snavel, de sierlijke hoge poten, of de kont van een plastic variant die via het raam een baby heeft gebracht en daarbij, ogenschijnlijk ongeschonden, is blijven steken tussen de scherven in het glas.
Ze denkt aan nieuw leven, aan een nieuw begin en geluk, maar zeker niet aan poesterige vogels die kikkers, mollen, muizen, hagedissen, jonge vogels en …jazeker… zelfs afval vreten.
Ze heeft ooit eens op een terras gezeten, waar een ooievaar de achtergelaten restanten van taartjes, lunches, snacks en borrelhapjes uit de afvalbak prikte.
De ooievaarsmythe gaat al vele eeuwen terug, hoewel deze pas echt populair werd toen Hans Christiaan Andersen zijn sprookjesachtige gedachten erop los liet.
De moraliserende legende van zijn hand, over pestende kinderen die hun verdiende loon zouden krijgen(?) bij het uitdelen van hun babybroertjes en -zusjes door ooievaars, is best heftig.
https://www.beleven.org/verhaal/de_ooievaars
In Nederland was het een kaartje voor de geboorte van Prinses Juliana in 1909 dat een echte boost gaf aan de rol van de ooievaar als ‘bezorger van nieuw leven’.
Met de symboliek van de ´bezorger van nieuw leven´ zal de gemeente waar zij woont ongetwijfeld het cadeau voor de nieuw te openen ziekenhuisafdeling, Centrum voor kinderwens, in het achterhoofd hebben gehad.
Een ooievaarsnest!
Hoog boven de grond werd verleden jaar een kant-en-klaar nest van grote takken en twijgen met een diameter van pakweg anderhalve meter, naast het ziekenhuis geplaatst.
Het is zo leuk dat in de loop van de tijd het nest gepersonaliseerd is door een liefdespaar en daar inmiddels kleine hongerige opengesperde snaveltjes van hun jongen boven de rand uitsteken.
Maar juich niet te snel hoor, want deze steltlopers donderen zonder te denken aan hun reputatie, ook nog wel eens het zwakste jong uit het nest.
Steltlopers?
Heeft ze nou echt zoveel woorden nodig gehad om te vertellen dat ze onlangs toch zeker dertig meter op stelten heeft gelopen?
´Aan de oever van de Rotte
tussen Delft en Overschie
zat een kikvors luid te wenen
met een zuig’ling op haar knie.´
´Lieve kleine, sprak de oude
zie daar ginds die ooievaar
’t is de moord’naar van je vader
hij vrat hem op met huid en haar.´
Je zult je misschien afvragen wat dit nu weer te betekenen heeft, maar het is een gruwelijk kinderliedje uit haar jeugd.
Een poosje geleden heeft ze het nog gezongen voor haar fotovriendinnen tijdens een dagje fotograferen in Dierenpark Hoenderdaell, bijna al deze vrouwen zijn jonger dan zij is, dus er werd verwonderd opgekeken en uiteindelijk hard gelachen.
Niemand kende het versje.
Leuk detail is wel dat haar ‘optreden’ vóór het verblijf van een grote groep ooievaars en mét aardig wat toegesnelde toeristen plaatsvond.
De ooievaarsparen waren op dat moment druk bezig met hun hofmakerij, ze klepperden met beide snavelhelften heel snel tegen elkaar en maakten daarbij elegante bewegingen met hun lange nek.
Het leverde voor het fotoclubje aardig wat mooie foto’s op.
Bij de gedachte aan een ooievaar denkt zij meestal aan het mooie wit-zwarte verendek, de prachtig oranje snavel, de sierlijke hoge poten, of de kont van een plastic variant die via het raam een baby heeft gebracht en daarbij, ogenschijnlijk ongeschonden, is blijven steken tussen de scherven in het glas.
Ze denkt aan nieuw leven, aan een nieuw begin en geluk, maar zeker niet aan poesterige vogels die kikkers, mollen, muizen, hagedissen, jonge vogels en …jazeker… zelfs afval vreten.
Ze heeft ooit eens op een terras gezeten, waar een ooievaar de achtergelaten restanten van taartjes, lunches, snacks en borrelhapjes uit de afvalbak prikte.
De ooievaarsmythe gaat al vele eeuwen terug, hoewel deze pas echt populair werd toen Hans Christiaan Andersen zijn sprookjesachtige gedachten erop los liet.
De moraliserende legende van zijn hand, over pestende kinderen die hun verdiende loon zouden krijgen(?) bij het uitdelen van hun babybroertjes en -zusjes door ooievaars, is best heftig.
https://www.beleven.org/verhaal/de_ooievaars
In Nederland was het een kaartje voor de geboorte van Prinses Juliana in 1909 dat een echte boost gaf aan de rol van de ooievaar als ‘bezorger van nieuw leven’.
Met de symboliek van de ´bezorger van nieuw leven´ zal de gemeente waar zij woont ongetwijfeld het cadeau voor de nieuw te openen ziekenhuisafdeling, Centrum voor kinderwens, in het achterhoofd hebben gehad.
Een ooievaarsnest!
Hoog boven de grond werd verleden jaar een kant-en-klaar nest van grote takken en twijgen met een diameter van pakweg anderhalve meter, naast het ziekenhuis geplaatst.
Het is zo leuk dat in de loop van de tijd het nest gepersonaliseerd is door een liefdespaar en daar inmiddels kleine hongerige opengesperde snaveltjes van hun jongen boven de rand uitsteken.
Maar juich niet te snel hoor, want deze steltlopers donderen zonder te denken aan hun reputatie, ook nog wel eens het zwakste jong uit het nest.
Steltlopers?
Heeft ze nou echt zoveel woorden nodig gehad om te vertellen dat ze onlangs toch zeker dertig meter op stelten heeft gelopen?