Drie landen
Ze heeft tijdens de laatste vakantie haar verzameling hotelcosmetica vergroot.
De mini-douchegels en -shampoo’s worden uit alle hotels waar ze verblijft meegenomen en als souvenir in een aardewerk schaal op een planchet in haar badkamer bewaard.
Een onzinnige hobby daar de schaal inmiddels overvol ongebruikte, stoffige flesjes en potjes ligt.
Haar vakantie was dit keer een negendaagse auto rondrit door Luxemburg, Frankrijk en Duitsland, met verblijf in drie verschillende luxe hotels.
De heen-route was een tocht der herkenning op zich.
De bekende steden als Luik en Bastenaken in België uit de jaren ‘70 op weg naar vakanties in de Ardennen met haar ouders, Ettelbruck, Diekirch en Vianden uit de jaren ’80 met vrienden en de drukke snelweg Luxemburg - Echternach in “Klein Zwitserland” op doorreis naar Frankrijk met haar gezin, zwager, schoonzuster en hun kinderen in de jaren ’90.
In de buurt van Maastricht, met het gekraak van een storende autoradio, realiseerde ze zich dat ze geen “auto” muziek verzorgd had.
Uiteindelijk vermaakten ze zich deze dagen kostelijk met de oude cd’s van Amy, Coldplay, Acda & de Munnik en een onbekend zelf gebrand exemplaar met daarop onder andere het Rosenberg Trio, de Bolero en de Peer Gynt Suite, die ze onderin het dashboardkastje vond.
Toen haar man zei dat hij net over de grens een pit-stop wilde maken, dacht ze nog dat ze dat beter niet konden doen.
Bij het oprijden van de eerste de beste “aire” werd deze gedachte bewaarheid door het zicht op een snackbareigenaar die achter zijn eethuis met zijn hand op kruishoogte zijn behoefte stond te doen. Tegelijkertijd een stoere Harley-Davidson rijder waarbij het strakke leren motorpak veel meer sex-appeal deed vermoeden dan uiteindelijk bleek, uit zijn motor tas een verstrooide Yorkshire terriër haalde en een vrachtwagenchauffeur die in zijn cabine klauterde, tussen de potten en pannen plaatsnam, zijn motor startte en alvorens het portier te sluiten, twee blikjes bier soldaat maakte.
De Luxemburgse kabbelende beekjes, de indrukwekkende kloven en gigantische rotsformaties begroeid met hel groene mossen en varens, het beklimmen van de honderden traptreetjes, uitgehouwen uit de rotsen of gevormd door horizontale boomwortels, hebben weer een onuitwisbare indruk achter gelaten.
Frankrijk was haar volgende bestemming.
Onderweg naar de Vogezen, via een mooi vestingstadje onder de stoom van een kernreactor, gele ”van-Gogh” akkers en zonnebloemvelden naar een hotel met aloud grandeur in een toeristisch skigebied.
Brede trappen met rijkgeschakeerde lopers, grote spiegels, klassieke meubelen, oude schilderijen in pompeuze lijsten, zwaar zilver tafelbestek en een uitgebreide onbetaalbare wijnkaart.
Een receptioniste die bij aankomst hen begeleidde naar de hotelkamer en de cocktails met precisie gemixt door keurig in het zwart geklede jonge mannen.
Niets ging met de “Franse slag” ,zelfs luidruchtige straat-veegmachines werden zondags om 6.00 uur in de ochtend ingezet om de goot te reinigen, maar verkorte op deze manier wel haar nachtrust.
En wat te zeggen van de was-kiosk die ze zag op de parkeerplaats bij een grote supermarkt.
Wasmachines van 8 en 18 kilo, waar je, voor een paar Euro de was instopt voordat je gaat winkelen. Energie zuinig, omdat de drogers het water voor de wasmachines opwarmen en een wasbeurt maar een half uur duurt.
De vele wijnhellingen, het “thuis” van de ontelbare ooievaars, de verlaten, overwoekerde huizen en met graffiti besmeurde panden, waar ze zo graag zou willen fotograferen, maar gehinderd wordt door angst voor instorting, waakhonden, of rennende boze boeren met hooggehouden hooivorken.
Een bezoek aan het dorpje Eguisheim, met zijn vakwerkhuizen.
Dit plaatsje, waar ooit Paus Leo IX geboren is, staat te boek als een van de mooiste dorpen.
Alles bij elkaar was dit Frankrijk voor haar weer zeer de moeite waard.
Op naar Zwarte Woud, met de Schwartzwalderkischtorte, schnitzels als deurmatten, maar uiteindelijk in het teken van water!
De Dixi-toiletcabine heet daar een“Toi-toi”, watervallen zijn er in overvloed en af en toe een spat regen in de avonduren.
In een “Gasthof”, aan een razende rivier en balkons voorzien van vele bloembakken met hang-geraniums.
Haar douchebeurt veroorzaakte een flinke lekkage in het appartement recht onder dat van hun.
Daar las ze s’avonds “Het hout” van Jeroen Brouwers.
Een indringende roman over seksueel misbruik, sadisme en vernedering binnen de rooms-katholieke kerk tijdens de jaren ’50 in Nederland.
Was nou het geraas van de rivier of juist deze aangrijpende roman de reden dat ze die nachten zo slecht sliep?
Ze heeft tijdens de laatste vakantie haar verzameling hotelcosmetica vergroot.
De mini-douchegels en -shampoo’s worden uit alle hotels waar ze verblijft meegenomen en als souvenir in een aardewerk schaal op een planchet in haar badkamer bewaard.
Een onzinnige hobby daar de schaal inmiddels overvol ongebruikte, stoffige flesjes en potjes ligt.
Haar vakantie was dit keer een negendaagse auto rondrit door Luxemburg, Frankrijk en Duitsland, met verblijf in drie verschillende luxe hotels.
De heen-route was een tocht der herkenning op zich.
De bekende steden als Luik en Bastenaken in België uit de jaren ‘70 op weg naar vakanties in de Ardennen met haar ouders, Ettelbruck, Diekirch en Vianden uit de jaren ’80 met vrienden en de drukke snelweg Luxemburg - Echternach in “Klein Zwitserland” op doorreis naar Frankrijk met haar gezin, zwager, schoonzuster en hun kinderen in de jaren ’90.
In de buurt van Maastricht, met het gekraak van een storende autoradio, realiseerde ze zich dat ze geen “auto” muziek verzorgd had.
Uiteindelijk vermaakten ze zich deze dagen kostelijk met de oude cd’s van Amy, Coldplay, Acda & de Munnik en een onbekend zelf gebrand exemplaar met daarop onder andere het Rosenberg Trio, de Bolero en de Peer Gynt Suite, die ze onderin het dashboardkastje vond.
Toen haar man zei dat hij net over de grens een pit-stop wilde maken, dacht ze nog dat ze dat beter niet konden doen.
Bij het oprijden van de eerste de beste “aire” werd deze gedachte bewaarheid door het zicht op een snackbareigenaar die achter zijn eethuis met zijn hand op kruishoogte zijn behoefte stond te doen. Tegelijkertijd een stoere Harley-Davidson rijder waarbij het strakke leren motorpak veel meer sex-appeal deed vermoeden dan uiteindelijk bleek, uit zijn motor tas een verstrooide Yorkshire terriër haalde en een vrachtwagenchauffeur die in zijn cabine klauterde, tussen de potten en pannen plaatsnam, zijn motor startte en alvorens het portier te sluiten, twee blikjes bier soldaat maakte.
De Luxemburgse kabbelende beekjes, de indrukwekkende kloven en gigantische rotsformaties begroeid met hel groene mossen en varens, het beklimmen van de honderden traptreetjes, uitgehouwen uit de rotsen of gevormd door horizontale boomwortels, hebben weer een onuitwisbare indruk achter gelaten.
Frankrijk was haar volgende bestemming.
Onderweg naar de Vogezen, via een mooi vestingstadje onder de stoom van een kernreactor, gele ”van-Gogh” akkers en zonnebloemvelden naar een hotel met aloud grandeur in een toeristisch skigebied.
Brede trappen met rijkgeschakeerde lopers, grote spiegels, klassieke meubelen, oude schilderijen in pompeuze lijsten, zwaar zilver tafelbestek en een uitgebreide onbetaalbare wijnkaart.
Een receptioniste die bij aankomst hen begeleidde naar de hotelkamer en de cocktails met precisie gemixt door keurig in het zwart geklede jonge mannen.
Niets ging met de “Franse slag” ,zelfs luidruchtige straat-veegmachines werden zondags om 6.00 uur in de ochtend ingezet om de goot te reinigen, maar verkorte op deze manier wel haar nachtrust.
En wat te zeggen van de was-kiosk die ze zag op de parkeerplaats bij een grote supermarkt.
Wasmachines van 8 en 18 kilo, waar je, voor een paar Euro de was instopt voordat je gaat winkelen. Energie zuinig, omdat de drogers het water voor de wasmachines opwarmen en een wasbeurt maar een half uur duurt.
De vele wijnhellingen, het “thuis” van de ontelbare ooievaars, de verlaten, overwoekerde huizen en met graffiti besmeurde panden, waar ze zo graag zou willen fotograferen, maar gehinderd wordt door angst voor instorting, waakhonden, of rennende boze boeren met hooggehouden hooivorken.
Een bezoek aan het dorpje Eguisheim, met zijn vakwerkhuizen.
Dit plaatsje, waar ooit Paus Leo IX geboren is, staat te boek als een van de mooiste dorpen.
Alles bij elkaar was dit Frankrijk voor haar weer zeer de moeite waard.
Op naar Zwarte Woud, met de Schwartzwalderkischtorte, schnitzels als deurmatten, maar uiteindelijk in het teken van water!
De Dixi-toiletcabine heet daar een“Toi-toi”, watervallen zijn er in overvloed en af en toe een spat regen in de avonduren.
In een “Gasthof”, aan een razende rivier en balkons voorzien van vele bloembakken met hang-geraniums.
Haar douchebeurt veroorzaakte een flinke lekkage in het appartement recht onder dat van hun.
Daar las ze s’avonds “Het hout” van Jeroen Brouwers.
Een indringende roman over seksueel misbruik, sadisme en vernedering binnen de rooms-katholieke kerk tijdens de jaren ’50 in Nederland.
Was nou het geraas van de rivier of juist deze aangrijpende roman de reden dat ze die nachten zo slecht sliep?