Eerlijkheid duurt het langst
Eerlijkheid duurt het langst, met die norm werd ze opgevoed en voedde ze ook hun kinderen op.
Je betaalt voor wat je koopt, je bedankt voor wat je krijgt.
Als je per ongeluk iets neemt, breng je het terug.
Ja, vroeger in de eigen pubertijd heeft ze wel eens stiekem een gulden uit de portemonnee van haar moeder gepakt en had hij, na het afwegen van de appels, er wel eens voor de kick, een appeltje bij gegooid.
En o ja, dat plantje...op dat vakantiepark!
Maar dat was het wel, het is opgebiecht, bestraft en nooit meer voorgekomen.
Totdat onlangs twee maal achter elkaar hun eerlijkheidsprincipe op de proef werd gesteld,
nota bene in hetzelfde warenhuis.
Nadat ze afgerekend hadden, liepen ze door de “poortjes” van de uitgang naar buiten.
Het gepiep negerend, ze hadden toch immers betaald!
Om de stevige bewaker konden ze niet heen.
De mannelijke helft van het stel werd boos, zijn integriteit was geschaad, aan zijn eerlijkheid werd getwijfeld en alleen de bedrijfsleider kon daar, volgens de man, verandering in brengen.
De bedrijfsleider hoorde aan, maakte excuus en wenste hen nog een fijne dag.
Een paar dagen later hing de vrouwelijke helft van het stel een setje babykleertjes over het handvat van de kinderwagen van haar kleinkind, waarna ze samen met een personeelslid op zoek ging naar iets wat niet gevonden werd.
Vriendelijk gedag zeggend liep zij langs de kassa, voorbij de bewaker en door de “poortjes” van de uitgang naar buiten.
Het setje babykleertjes hing nog altijd onbetaald aan de wagen.
Ze is teruggegaan, heeft haar verhaal gedaan, excuus gemaakt en heeft afgerekend.
Eerlijkheid duurt tenslotte het langst, of zal ze in een split-second toch even de neiging hebben gehad om gewoon door te lopen?
Eerlijkheid duurt het langst, met die norm werd ze opgevoed en voedde ze ook hun kinderen op.
Je betaalt voor wat je koopt, je bedankt voor wat je krijgt.
Als je per ongeluk iets neemt, breng je het terug.
Ja, vroeger in de eigen pubertijd heeft ze wel eens stiekem een gulden uit de portemonnee van haar moeder gepakt en had hij, na het afwegen van de appels, er wel eens voor de kick, een appeltje bij gegooid.
En o ja, dat plantje...op dat vakantiepark!
Maar dat was het wel, het is opgebiecht, bestraft en nooit meer voorgekomen.
Totdat onlangs twee maal achter elkaar hun eerlijkheidsprincipe op de proef werd gesteld,
nota bene in hetzelfde warenhuis.
Nadat ze afgerekend hadden, liepen ze door de “poortjes” van de uitgang naar buiten.
Het gepiep negerend, ze hadden toch immers betaald!
Om de stevige bewaker konden ze niet heen.
De mannelijke helft van het stel werd boos, zijn integriteit was geschaad, aan zijn eerlijkheid werd getwijfeld en alleen de bedrijfsleider kon daar, volgens de man, verandering in brengen.
De bedrijfsleider hoorde aan, maakte excuus en wenste hen nog een fijne dag.
Een paar dagen later hing de vrouwelijke helft van het stel een setje babykleertjes over het handvat van de kinderwagen van haar kleinkind, waarna ze samen met een personeelslid op zoek ging naar iets wat niet gevonden werd.
Vriendelijk gedag zeggend liep zij langs de kassa, voorbij de bewaker en door de “poortjes” van de uitgang naar buiten.
Het setje babykleertjes hing nog altijd onbetaald aan de wagen.
Ze is teruggegaan, heeft haar verhaal gedaan, excuus gemaakt en heeft afgerekend.
Eerlijkheid duurt tenslotte het langst, of zal ze in een split-second toch even de neiging hebben gehad om gewoon door te lopen?