Weekend
Jaren, echt jaren achter elkaar heeft ze onregelmatige diensten gedraaid.
Werken in de zorg en in de detailhandel zorgden ervoor dat een groot deel van haar vrije dagen buiten het weekend vielen.
Deze vrije tijd kwam natuurlijk merendeels niet overeen met die van haar gezinsleden, familie en vrienden, dus plande ze altijd heel secuur haar afspraken.
Sinds een jaar is dat niet meer nodig, de keus om zich volledig te richten op haar andere functie binnen de gezondheidszorg heeft een “maandag tot vrijdagbaan” opgeleverd.
Dat bezorgde haar gevoelsmatig zeeën van tijd en dus de mogelijkheid om onbekommerd “ja” te kunnen zeggen op uitnodigingen en uitjes.
Elke week ruim 48 uur om afspraken te plannen: wat een voorrecht!
Voorrecht?
Er zijn tegenwoordig behoorlijk wat weekenden die drukker zijn dan een gemiddelde werkdag.
Afgelopen week is daar een goed voorbeeld van, het was dat haar dikke-buiken-vriendinnen door ziekte geveld een afspraak hadden afgezegd, maar anders had ze zelf keuzes moeten maken.
Het begon op vrijdagavond met de cabaretvoorstelling “Paradijskleier” van Lenette Van Dongen in het theater van Hoorn.
Een tamelijk lange zit zonder pauze, maar met ontzettend veel humor en een uitloop, omdat toevalligerwijs vier rijen voor haar de 100.000ste bezoeker van de voorstelling zat.
Dat werd bekroond met een bos bloemen en een woordje van de theaterdirecteur.
Stel je toch eens voor hoeveel voorstellingen Lenette dan achter de rug heeft, waarin zij steeds weer de ware zoektocht naar “echt” geluk probeert te achterhalen, ze praat over gevoelens waar eigenlijk geen plek voor is, laat zien dat ze een goed dansende 60-jarige is met overtollig vet, bepleit dat “suiker-het-nieuwe-roken" is, aan de volle zaal uitlegt wat het “achterste-tiet-syndroom” is en zich de gelijkheid tussen man en vrouw realiseert tijdens een sketch over anale seks.
Behoorlijk emanciperend, daar mannen en vrouwen aan de achterkant hetzelfde zijn, aldus van Dongen.
Ja, ja, dat zijn er een paar om over na te denken hè.
https://www.youtube.com/watch?v=EUuOKoDLQlc
Het doet haar gelijk denken aan de Belgische Lidl-folder van jongstleden augustus, waarin men zich afvroeg of ze opgewonden zou raken van de voluptueuze rondingen van de mango’s op de foto.
Van mango’s zou ze, volgens Lidl, namelijk serieuze goesting krijgen in vogelen, rollebollen, rampetampen, de horizontale mambo dansen… Je weet wel!
Mango eten zou goed zijn voor haar libido.
Het advies was om snel naar de dichtstbijzijnde winkel te rennen, haar karretje vol te laden met mango’s en een app naar haar partner te sturen met de mededeling dat zij die avond zou koken.
Dat laatste is op zich al vrij ongeloofwaardig, daar ze een hartgrondige hekel aan koken heeft.
Ze zou een recept voor mangostoofpot met mangopuree moeten zoeken, waarna ze de nacht van haar leven zou beleven.
En dat…, volgens de reclamefolder, voor maar 1,69 per stuk.
https://www.telegraaf.nl/nieuws/738144196/al-hitsig-hilarische-tekst-lidl-viraal
De zaterdag stond in het teken van haar kleinzoon.
Sinterklaas moest ingehaald worden in haar geboortestad.
De Langebrug werd opengezet en de Goedheiligman kwam net als 50 jaar geleden, toen ze daar zelf met haar ouders en zus stond en 20 jaar geleden met haar zoons, op de boot de haven binnen varen.
“Pepernoten, een hand van de Sint en vanavond mijn schoen zetten, ik ben blij oma”, zei haar kleinzoon, waardoor haar hart een sprongetje van blijdschap maakte.
Zondag had ze afgesproken te gaan wandelen.
De tweede van zes Amsterdamse stadswandelingen uit de reisgids Time to Momo, die zij samen met haar man, vriendin, zus en zwager maakt.
Dit keer via de Haarlemmerstraat, Prinseneiland en de grachten naar de Jordaan.
Ze dronken koffie bij café Thijssen op de Brouwersgracht (volgens een karikatuur aan de muur bediend door gethijssem (geteisem) en aten bonensoep bij eetcafé Festina Lente op de Looiersgracht, ze ging op de foto met Tante Leen en zong met een wildvreemde, boomlange man met Rotterdams accent, het eerste couplet van “Geef mij maar Amsterdam”.
Ze liep langs prachtig gerenoveerde pakhuizen, bracht een bezoek aan het Karthuizerhofje, bekeek de winkeltjes in de Negen-straatjes, omzeilde de drukte voor het Anne Frankhuis, stond even stil aan “de voet van de oude Wester” en voelde zich zo een gelukkige toerist in eigen stad.
Als kers op deze weekendtaart was ze op tijd thuis voor de Grand Prix formule 1 van Mexico, welke Max Verstappen op glorieuze wijze won.
Heerlijk zo’n weekend…morgen maar weer een beetje rustig aan.