Droge voeten
Het was van de week weer zo’n dag.
Code oranje!
Door wateroverlast waren parkeergarages ondergelopen, was er file leed op de snelweg, stonden huizen onderwater, traden rivieren buiten de oevers en door blikseminslag stonden diverse gebouwen in brand.
Ze dacht opeens aan Hans Brinker, de zoon van een sluiswachter in Spaarndam die op weg naar huis bemerkte dat het waterpeil hoger was dan normaal.
Hans zag een gat in de dijk, stopte zijn vinger erin en heeft op deze manier de stad en zijn inwoners voor en groot onheil behoed.
De strekking van een boek uit 1865
Op dit moment bouwt haar gemeente een nieuw volautomatisch gemaal en de 21 kilometer lange dijken van de polder worden verbreed voor een nog betere waterbeheersing.
Gelukkig, want tenslotte woont ze wel zo’n twee à drie meter onder NAP.
Ze is blij met haar tuin waar de afwatering, door de aangelegde perken en de vele voegen tussen de tuintegels zo goed als verzekerd is.
Toen ze zich onlangs uit pure nieuwsgierigheid, informeerde over de aanschaf van zandzakken als waterkering bij de toenemende extreme weersomstandigheden, las ze dat die vervangen worden door jutezakken gevuld met korrels die in drie minuten tijd zestien liter water kunnen opzuigen.
Polymeren; dezelfde werking als bij Pampers.
Eens heeft ze, omdat ze in de gezondheidszorg werkt, een workshop bijgewoond over incontinentie materiaal waarbij de vocht opnemende substantie van de inlegger in een glas water werd gegooid.
Verbluffend om te zien hoe de inhoud van het glas veranderde in een compacte gelei-achtige droge massa.
Het zou volgens de workshop-instructeur goed zijn het incontinentie materiaal zelf ook eens te gaan gebruiken en zo te ervaren dat twee liter urine in een luier niet nat aanvoelt.
Hoe behoudt ze haar “droge voeten”?
Een door de vorige eigenaren aangelegd keukenblok in de garage bij haar huis met afvoer op het riool, overstroomde door een bladerophoping in de regenpijp na een flinke herfststorm.
Ze bekeek het gutsende water dat via de gootsteen en de kastjes haar voeten bereikte en realiseerde zich dat de verstopping in de regenpijp en de overstroming in de garage een prachtig voorbeeld van de werking van communicerende vaten was.
En de dag dat ze op zolder een heel zacht sissend geluid hoorde, waarvan ze de herkomst niet direct thuis kon brengen.
Terwijl ze op onderzoek uitging ontdekte ze de omhoog staande randen van het laminaat, werden haar sokken nat en bleek dat er in de watertoevoer van de wasmachine een minuscuul klein scheurtje zat waar het water gestaag uitstroomde.
Of die keer dat de stoppen eruit vlogen, het in huis aardedonker was, het stonk naar verbrand rubber en ze bemerkte dat dit werd veroorzaakt door een lekkage in de badkamer die zich recht boven de meterkast bevindt.
Het was van de week weer zo’n dag.
Code oranje!
Druppels via het plafond in de gang langs de muur op haar “droge voeten”……..
Ze heeft een vrije dag vandaag , wacht op de expert van het lekdetectie bedrijf en maakt zich ondertussen zorgen over de properheid van haar huis op plaatsen waar de vochtmeter, de endoscopische camera, de kleurstoffen en het specialistisch oog van de deskundige straks het ongewenste vocht zullen zoeken.
Het was van de week weer zo’n dag.
Code oranje!
Door wateroverlast waren parkeergarages ondergelopen, was er file leed op de snelweg, stonden huizen onderwater, traden rivieren buiten de oevers en door blikseminslag stonden diverse gebouwen in brand.
Ze dacht opeens aan Hans Brinker, de zoon van een sluiswachter in Spaarndam die op weg naar huis bemerkte dat het waterpeil hoger was dan normaal.
Hans zag een gat in de dijk, stopte zijn vinger erin en heeft op deze manier de stad en zijn inwoners voor en groot onheil behoed.
De strekking van een boek uit 1865
Op dit moment bouwt haar gemeente een nieuw volautomatisch gemaal en de 21 kilometer lange dijken van de polder worden verbreed voor een nog betere waterbeheersing.
Gelukkig, want tenslotte woont ze wel zo’n twee à drie meter onder NAP.
Ze is blij met haar tuin waar de afwatering, door de aangelegde perken en de vele voegen tussen de tuintegels zo goed als verzekerd is.
Toen ze zich onlangs uit pure nieuwsgierigheid, informeerde over de aanschaf van zandzakken als waterkering bij de toenemende extreme weersomstandigheden, las ze dat die vervangen worden door jutezakken gevuld met korrels die in drie minuten tijd zestien liter water kunnen opzuigen.
Polymeren; dezelfde werking als bij Pampers.
Eens heeft ze, omdat ze in de gezondheidszorg werkt, een workshop bijgewoond over incontinentie materiaal waarbij de vocht opnemende substantie van de inlegger in een glas water werd gegooid.
Verbluffend om te zien hoe de inhoud van het glas veranderde in een compacte gelei-achtige droge massa.
Het zou volgens de workshop-instructeur goed zijn het incontinentie materiaal zelf ook eens te gaan gebruiken en zo te ervaren dat twee liter urine in een luier niet nat aanvoelt.
Hoe behoudt ze haar “droge voeten”?
Een door de vorige eigenaren aangelegd keukenblok in de garage bij haar huis met afvoer op het riool, overstroomde door een bladerophoping in de regenpijp na een flinke herfststorm.
Ze bekeek het gutsende water dat via de gootsteen en de kastjes haar voeten bereikte en realiseerde zich dat de verstopping in de regenpijp en de overstroming in de garage een prachtig voorbeeld van de werking van communicerende vaten was.
En de dag dat ze op zolder een heel zacht sissend geluid hoorde, waarvan ze de herkomst niet direct thuis kon brengen.
Terwijl ze op onderzoek uitging ontdekte ze de omhoog staande randen van het laminaat, werden haar sokken nat en bleek dat er in de watertoevoer van de wasmachine een minuscuul klein scheurtje zat waar het water gestaag uitstroomde.
Of die keer dat de stoppen eruit vlogen, het in huis aardedonker was, het stonk naar verbrand rubber en ze bemerkte dat dit werd veroorzaakt door een lekkage in de badkamer die zich recht boven de meterkast bevindt.
Het was van de week weer zo’n dag.
Code oranje!
Druppels via het plafond in de gang langs de muur op haar “droge voeten”……..
Ze heeft een vrije dag vandaag , wacht op de expert van het lekdetectie bedrijf en maakt zich ondertussen zorgen over de properheid van haar huis op plaatsen waar de vochtmeter, de endoscopische camera, de kleurstoffen en het specialistisch oog van de deskundige straks het ongewenste vocht zullen zoeken.