Haar boekenlijst (van week 52 2021)
Ze is afgelopen week vrij geweest en heeft toen sinds lange tijd weer eens een paar boeken achter elkaar uitgelezen.
Gewoon van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat met haar snufferd in de E-reader.
Een boek in één ruk uitlezen en dan snel door naar de volgende.
Ze startte met ´De ommuurde tuin' van Catherine Dunne.
Volgens de recensies is het een prachtige ingetogen roman welke zich afspeelt in de laatste dagen van het leven van een moeder.
Het geeft inderdaad een indringend beeld over ouder worden, maar is vooral ook een terugblik op hoop, verwachtingen, schuldgevoelens en spijt, alles verwoord in onverwacht gevonden brieven.
Ze kan het beamen: het is een prachtig boek.
Daarna las ze ‘Nachtdienst’ van Esther Verhoef.
Ze koos het boek omdat ze ooit vele nachtdiensten heeft gedraaid en ze de spanning van een onverhoedse cliënt achter haar, de plotseling piepende pieper in haar uniformzak, of haar eigen schaduw in het raam, zo goed herinnert.
Het is een spannend boek welke ze zeker aan zou raden, maar het heeft niets te maken met de nachtdiensten zoals zij die gewend is uit het verleden.
Vervolgens heeft ze het honderdtien pagina’s tellende boekje van Claudia de Breij over Amalia gelezen.
Tussen de regels lijkt het er wat haar betreft op, dat ons toekomstig staatshoofd meer met haar moeder dan met haar vader opheeft en verder kon ze jammer genoeg geen sappige roddels en verhalen over puberaal- en onhandelbaar gedrag vinden.
Eigenlijk heeft ze nooit geweten dat op de achttiende verjaardag van Amalia´s oma en vader, door respectievelijk Hella Haasse en Renate Rubinstein ook een boekje geschreven is.
Jij?
De schrijfsters hebben in de loop der jaren wel steeds meer bladzijden nodig, hoewel dat eigenlijk ook weer weinig zegt, omdat dit aan het lettertype en de opmaak zou kunnen liggen.
Aansluitend stortte ze zich op ‘Intens’ waarin de intensivist Diederick Gommers, die vanaf het begin van de coronacrisis gesprekspartner van het kabinet en de lieveling van het Nederlandse volk werd, zijn verhaal vertelt.
Hij wordt ook wel de nationale knuffelbeer van Nederland genoemd en door zijn (social) media optreden zorgde hij voor het ‘Gommerseffect’.
(Gommerseffect (het, g.mv.) verschijnsel dat mensen door het mediaoptreden van een geloofwaardige en aansprekende medicus bereid zijn zich te houden aan maatregelen om een virusepidemie onder controle te houden.)
Ze vindt het een onthullend kijkje in de keuken van corona.
Nadien downloadde ze ´Gemmetje Victoria´ van Yvonne Keuls, omdat ze bij een van de talkshows op tv, de negentigjarige schrijfster over het bizarre en tragische leven van Gemmetje hoorde praten.
Onthutsend, soms hilarisch maar vooral bewonderenswaardig blijkt het leven van ´Eén van de meisjes van Zetten´ te zijn.
https://meisjesvanzetten.wordpress.com/theo-finkensieper/
Tijdens het lezen bedacht ze zich dat het tijdsbeeld van toentertijd in de Haagse Schilderswijk niet veel af lijkt te wijken van de hedendaagse problematieken in de jeugdzorg.
Ook herinnerde ze zich andere boeken van Yvonne Keuls, zoals `De moeder van David S' en `Het verrotte leven van Floortje Bloem’.
Deze waren begin jaren ’80 echte bestsellers, maar zijn ook heden ten dage zeker nog actueel.
Het laatste boek in haar ‘leesweek’ was er één waarvan ze al drie jaar aarzelt om het te openen.
Bang om dat wat ze gaat lezen, hoewel het verhaal en de afloop bekend is.
Alle superlatieven zijn van toepassing: het is aangrijpend, meeslepend, vreselijk, gruwelijk, onvoorstelbaar, indrukwekkend en gedetailleerd…
Het is om te huilen, om regelmatig weg te leggen, maar ook om weer op te pakken en zich te realiseren dat het lezen nú nooit erger kan zijn dan de realiteit van toen.
’’t Hooge Nest’ van Roxane van Iperen sloot haar literaire jaar af.
Haar boekenlijst (van week 52 2021)
Ze is afgelopen week vrij geweest en heeft toen sinds lange tijd weer eens een paar boeken achter elkaar uitgelezen.
Gewoon van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat met haar snufferd in de E-reader.
Een boek in één ruk uitlezen en dan snel door naar de volgende.
Ze startte met ´De ommuurde tuin' van Catherine Dunne.
Volgens de recensies is het een prachtige ingetogen roman welke zich afspeelt in de laatste dagen van het leven van een moeder.
Het geeft inderdaad een indringend beeld over ouder worden, maar is vooral ook een terugblik op hoop, verwachtingen, schuldgevoelens en spijt, alles verwoord in onverwacht gevonden brieven.
Ze kan het beamen: het is een prachtig boek.
Daarna las ze ‘Nachtdienst’ van Esther Verhoef.
Ze koos het boek omdat ze ooit vele nachtdiensten heeft gedraaid en ze de spanning van een onverhoedse cliënt achter haar, de plotseling piepende pieper in haar uniformzak, of haar eigen schaduw in het raam, zo goed herinnert.
Het is een spannend boek welke ze zeker aan zou raden, maar het heeft niets te maken met de nachtdiensten zoals zij die gewend is uit het verleden.
Vervolgens heeft ze het honderdtien pagina’s tellende boekje van Claudia de Breij over Amalia gelezen.
Tussen de regels lijkt het er wat haar betreft op, dat ons toekomstig staatshoofd meer met haar moeder dan met haar vader opheeft en verder kon ze jammer genoeg geen sappige roddels en verhalen over puberaal- en onhandelbaar gedrag vinden.
Eigenlijk heeft ze nooit geweten dat op de achttiende verjaardag van Amalia´s oma en vader, door respectievelijk Hella Haasse en Renate Rubinstein ook een boekje geschreven is.
Jij?
De schrijfsters hebben in de loop der jaren wel steeds meer bladzijden nodig, hoewel dat eigenlijk ook weer weinig zegt, omdat dit aan het lettertype en de opmaak zou kunnen liggen.
Aansluitend stortte ze zich op ‘Intens’ waarin de intensivist Diederick Gommers, die vanaf het begin van de coronacrisis gesprekspartner van het kabinet en de lieveling van het Nederlandse volk werd, zijn verhaal vertelt.
Hij wordt ook wel de nationale knuffelbeer van Nederland genoemd en door zijn (social) media optreden zorgde hij voor het ‘Gommerseffect’.
(Gommerseffect (het, g.mv.) verschijnsel dat mensen door het mediaoptreden van een geloofwaardige en aansprekende medicus bereid zijn zich te houden aan maatregelen om een virusepidemie onder controle te houden.)
Ze vindt het een onthullend kijkje in de keuken van corona.
Nadien downloadde ze ´Gemmetje Victoria´ van Yvonne Keuls, omdat ze bij een van de talkshows op tv, de negentigjarige schrijfster over het bizarre en tragische leven van Gemmetje hoorde praten.
Onthutsend, soms hilarisch maar vooral bewonderenswaardig blijkt het leven van ´Eén van de meisjes van Zetten´ te zijn.
https://meisjesvanzetten.wordpress.com/theo-finkensieper/
Tijdens het lezen bedacht ze zich dat het tijdsbeeld van toentertijd in de Haagse Schilderswijk niet veel af lijkt te wijken van de hedendaagse problematieken in de jeugdzorg.
Ook herinnerde ze zich andere boeken van Yvonne Keuls, zoals `De moeder van David S' en `Het verrotte leven van Floortje Bloem’.
Deze waren begin jaren ’80 echte bestsellers, maar zijn ook heden ten dage zeker nog actueel.
Het laatste boek in haar ‘leesweek’ was er één waarvan ze al drie jaar aarzelt om het te openen.
Bang om dat wat ze gaat lezen, hoewel het verhaal en de afloop bekend is.
Alle superlatieven zijn van toepassing: het is aangrijpend, meeslepend, vreselijk, gruwelijk, onvoorstelbaar, indrukwekkend en gedetailleerd…
Het is om te huilen, om regelmatig weg te leggen, maar ook om weer op te pakken en zich te realiseren dat het lezen nú nooit erger kan zijn dan de realiteit van toen.
’’t Hooge Nest’ van Roxane van Iperen sloot haar literaire jaar af.