Plastic
Plastic: het Dagelijks Duurzaam Dilemma.
Het valt haar op dat komkommers, paprika’s, tomaten en nog heel veel andere groenten tegenwoordig steeds vaker in plastic verpakt in de schappen van de supermarkt liggen.
Ze heeft gelezen dat dit te maken heeft met bescherming tijdens het transport en het verlengen van de houdbaarheid van het product.
Bij elke komkommer heeft ze weer problemen met het afstropen van het plastic laagje.
Wat een gênante vertoning!
Als het even kan koopt ze deze liever zonder kunststof omhulsel.
Het wassen van de schil en het raspen van de komkommer zorgt al voor genoeg obscene gedachten.
De gemeente waarin ze woont heeft sinds kort de afvalverwerking veranderd.
Plastic afval zal apart verzameld moeten worden in de daarvoor bestemde containers.
Geen uitweg voor de sceptici onder ons, want de grijze restafval bak wordt gewoon minder frequent geleegd en raakt daardoor overvol.
Het rotan stofdoekenmandje dat bij haar ouders altijd in de trapkast stond, gevuld met stofdoeken, poetsmiddel, bijenwas en een schuier, doet heden ten dage bij haar in huis dienst als centraal verzamelpunt voor plastic.
Kan makkelijk, want ja...wie gebruikt er nu nog stofdoeken, poetst met bijenwas of weet wat schuieren is?
Ze vindt de snelheid waarin het mandje vol is en ze weer naar de oranje plasticcontainer op de parkeerplaats bij haar huis moet lopen, verrassend snel.
En nee hoor, een grotere afvalbak schaft ze niet aan, het stofdoekenmandje behoudt zijn nieuwe functie!
Brood-en snoepzakken, verpakking van vleeswaren, kaas en voorgesneden groenten, sap- en melkpakken, boterkuipjes, flacons van was- en schoonmaakmiddelen, lege gel-potten, tubes van de tandpasta en de flesjes doucheschuim en shampoo worden door haar hele gezin als ware “Eco-freaks” verzameld.
Wel jammer dat ze er achter is gekomen dat “haar” gerecycled plastic verwerkt wordt in de scrubs die ze gebruikt om haar oude huidcellen te verwijderden, de tandpasta waar haar tanden zo mooi wit van worden en in de zonnebrand waarmee ze zich eind van deze maand in het Lanzarote-zonnetje in gaat smeren.
En dan sinds 1 januari 2016 het verbod op gratis plastic tasjes, politiek bepaald, met als doel dat de kosten haar prikkelen om een meer bewuste keuze te maken.
Inmiddels is ze er wel aan gewend een boodschappentas mee te nemen naar de supermarkt, maar toen ze van de week voor een flink bedrag kleding kocht en ze min of meer gedwongen werd om een plastic tasje te kopen, als ze tenminste niet met haar nieuwe garderobe onder de arm de winkel uit had willen lopen, keek ze wel even verbaasd op.
Zal de “plasticsoep” in de oceaan verminderen door haar afvalscheiding, door het gebruik van het statiegeld tasje van de goedkoopste textiel super, haar aandacht voor schoonheidsproducten zonder micro-plastic en het kopen van komkommers zonder kunststof verpakking?
Zullen de spuitgaten van de dolfijnen dan gevrijwaard blijven van zwerfvuil en zullen er geen dode potvissen meer aanspoelen met zeventien kilo plastic in hun maag?
Zal onze Nederlandse windsurfer Dorian van Rijsselberghe in het sterk vervuilde water van Rio de Janeiro deze zomer als “Plastic-Hero” een Olympische medaille behalen?
En zullen we onze vreugde dan niet bezegelen met het oplaten van honderden rood-wit-blauwe ballonnen, omdat die uiteindelijk grotendeels in zee belanden?
Wat zal de lieve kleine man van haar zoon daar later blij mee zijn !!!
Plastic: het Dagelijks Duurzaam Dilemma.
Het valt haar op dat komkommers, paprika’s, tomaten en nog heel veel andere groenten tegenwoordig steeds vaker in plastic verpakt in de schappen van de supermarkt liggen.
Ze heeft gelezen dat dit te maken heeft met bescherming tijdens het transport en het verlengen van de houdbaarheid van het product.
Bij elke komkommer heeft ze weer problemen met het afstropen van het plastic laagje.
Wat een gênante vertoning!
Als het even kan koopt ze deze liever zonder kunststof omhulsel.
Het wassen van de schil en het raspen van de komkommer zorgt al voor genoeg obscene gedachten.
De gemeente waarin ze woont heeft sinds kort de afvalverwerking veranderd.
Plastic afval zal apart verzameld moeten worden in de daarvoor bestemde containers.
Geen uitweg voor de sceptici onder ons, want de grijze restafval bak wordt gewoon minder frequent geleegd en raakt daardoor overvol.
Het rotan stofdoekenmandje dat bij haar ouders altijd in de trapkast stond, gevuld met stofdoeken, poetsmiddel, bijenwas en een schuier, doet heden ten dage bij haar in huis dienst als centraal verzamelpunt voor plastic.
Kan makkelijk, want ja...wie gebruikt er nu nog stofdoeken, poetst met bijenwas of weet wat schuieren is?
Ze vindt de snelheid waarin het mandje vol is en ze weer naar de oranje plasticcontainer op de parkeerplaats bij haar huis moet lopen, verrassend snel.
En nee hoor, een grotere afvalbak schaft ze niet aan, het stofdoekenmandje behoudt zijn nieuwe functie!
Brood-en snoepzakken, verpakking van vleeswaren, kaas en voorgesneden groenten, sap- en melkpakken, boterkuipjes, flacons van was- en schoonmaakmiddelen, lege gel-potten, tubes van de tandpasta en de flesjes doucheschuim en shampoo worden door haar hele gezin als ware “Eco-freaks” verzameld.
Wel jammer dat ze er achter is gekomen dat “haar” gerecycled plastic verwerkt wordt in de scrubs die ze gebruikt om haar oude huidcellen te verwijderden, de tandpasta waar haar tanden zo mooi wit van worden en in de zonnebrand waarmee ze zich eind van deze maand in het Lanzarote-zonnetje in gaat smeren.
En dan sinds 1 januari 2016 het verbod op gratis plastic tasjes, politiek bepaald, met als doel dat de kosten haar prikkelen om een meer bewuste keuze te maken.
Inmiddels is ze er wel aan gewend een boodschappentas mee te nemen naar de supermarkt, maar toen ze van de week voor een flink bedrag kleding kocht en ze min of meer gedwongen werd om een plastic tasje te kopen, als ze tenminste niet met haar nieuwe garderobe onder de arm de winkel uit had willen lopen, keek ze wel even verbaasd op.
Zal de “plasticsoep” in de oceaan verminderen door haar afvalscheiding, door het gebruik van het statiegeld tasje van de goedkoopste textiel super, haar aandacht voor schoonheidsproducten zonder micro-plastic en het kopen van komkommers zonder kunststof verpakking?
Zullen de spuitgaten van de dolfijnen dan gevrijwaard blijven van zwerfvuil en zullen er geen dode potvissen meer aanspoelen met zeventien kilo plastic in hun maag?
Zal onze Nederlandse windsurfer Dorian van Rijsselberghe in het sterk vervuilde water van Rio de Janeiro deze zomer als “Plastic-Hero” een Olympische medaille behalen?
En zullen we onze vreugde dan niet bezegelen met het oplaten van honderden rood-wit-blauwe ballonnen, omdat die uiteindelijk grotendeels in zee belanden?
Wat zal de lieve kleine man van haar zoon daar later blij mee zijn !!!