Tenerife Sea
Het weekje Tenerife in februari was heerlijk, daar hoeft ze niet zoveel woorden aan vuil te maken.
De zon, die volgens wetenschappelijk onderzoek het gelukshormoon endorfine aanmaakt deed zijn werk, de warmte ontspande haar spieren en het slenteren langs de boulevard, de glazen rosé op het terras, samen ontbijten op het balkon en het “niets moet, alles mag" gevoel deed de rest.
Toch valt er over deze februari-vakantie veel te vertellen.
De boulevard was voor haar regelmatig een bron van ontluistering en sensatie.
Scootmobielen, te huur voor twintig Euro per dag.
Grote houten platformen op het strand, inclusief parasols, voor de mindervaliden en hun naasten.
Twee mensen op een duo-scoot, scheurend langs haar heen, af en toe stilstaand, de zittingen van hun bolide naar de zee gedraaid om te puzzelen of te lezen.
Achteruit in file ingeparkeerd voor een van de vele terrasjes, afgestapt om zich in gezwinde pas naar een stoel in de zon te reppen, al dan niet met behulp van een versierde wandelstok in bloem- of zebra motief.
De wit of roodverbrande Engelsen om 10.00 uur in de ochtend aan een pint, of de oudere dames met een zeer bruin gecraqueleerde huid aan een café-con-leche met een glaasje water.
De vele tattoo's op de even zovele lichaamsdelen, vooral de gekleurde vlammen boven de broekriem van een bijna bejaarde zorgde bij haar voor kwalijke speculaties over de situatie onder de broekriem.
Tussen de wandelende zonaanbidders door liepen de geïmmigreerde Afrikanen, op het hoofd fel gekleurde pruiken in de vorm van hanenkammen, met hun handelswaar, te leuren.
Voornamelijk horloges en zonnebrillen, maar ook portemonnees, riemen en uit hout gesneden dieren en een enkeling zeulend met gekopieerde cd's, alsof Deezer en Sportify niet zouden bestaan.
Haast niets verkopend, totdat ze dezelfde verkopers op de zondagmarkt hun waar in een stalletje zag aan prijzen en er grif verkocht werd.
Schept een kraam meer vertrouwen of is op de markt je gulden echt een daalder waard?
Een opvallend contrast op de boulevard is de plaatselijke bevolking van Tenerife, voor hen is het ook winter, wat zich uit in het dragen van Uggs, 100 denier panty”s en veel dikkere kleding dan de gemiddelde vakantieganger.
En dan het zwembad bij het appartementencomplex, ook een plaats voor verwondering en hilariteit.
Het is gesitueerd in een mooie grote tuin met gras, houten vlonders, grote palmbomen, een bar en meer dan voldoende strandbedden, matrasjes en parasols.
Toch stonden daar s'morgens vroeg de bejaarde gasten met hun handdoek over de schouder te wachten op de badmeester die de ketting en het slot van de stapel strandbedden afhaalde.
Bijna rennend en als sportschool getrainde teenagers sleepten zij dan hun buit naar hun “eigen” plekje, drapeerden zorgvuldig een badlaken op het bed en kuierden weer rustig weg om uren later terug te komen.
En de jongeren hebben de naam!!
Wat had ze graag ongezien de badhanddoeken van plaats willen verwisselen....
Dagelijks ging ze zwemmend haar baantjes trekken, goed voor de conditie, maar ook een manier om de overige zwembadgasten gade te kunnen slaan.
De modieus geklede dame van middelbare leeftijd met heel opvallende geel gekleurde onderbenen, waarschijnlijk veroorzaakt door een zelfbruinende crème.
Jammer dat zij met het gebruik van dit smeerseltje net boven de knie gestopt was.
De Sun Protect Advisor: een Engelse dame die haar landgenoten adviseerde over de invloed en de gevaren van de zon op hun bleke huid.
Rond lopend over het terrein in een donker blauw T-shirt met de functie in grote letters op de rug, de plank volledig misslaand, daar er geen zonnebrandcrème “aangesmeerd” werd en bleek dat enkele dagen later de bleke huid van haar clientèle toch nog veranderd was in een rood pantser.
En daar tussendoor paradeerde 3 maal per week een kleding verkopend “maatje 34 in string" model die gedurende een aantal uren per dag haar hele verkoopwaar in het openbaar aan en uit trok en dit zo aan de “man” probeerde te brengen.
De verkoop bleef achter, maar de ogen van de “man” volgde haar gretig en het publiek dat over de appartementen balkonnetjes naar beneden staarde was groot.
Zo vloog de week om, maar niet voordat ze bekenden van bekenden op het terras van een restaurant tegen was gekomen.
Samen genietend van het eten, de warmte van de heater en pratend over het werk, de kinderen, hun kleinkind en de aankomende verkiezingen kwam er een einde aan een voortreffelijke vakantie.
Volgend jaar gaat ze weer!
Het weekje Tenerife in februari was heerlijk, daar hoeft ze niet zoveel woorden aan vuil te maken.
De zon, die volgens wetenschappelijk onderzoek het gelukshormoon endorfine aanmaakt deed zijn werk, de warmte ontspande haar spieren en het slenteren langs de boulevard, de glazen rosé op het terras, samen ontbijten op het balkon en het “niets moet, alles mag" gevoel deed de rest.
Toch valt er over deze februari-vakantie veel te vertellen.
De boulevard was voor haar regelmatig een bron van ontluistering en sensatie.
Scootmobielen, te huur voor twintig Euro per dag.
Grote houten platformen op het strand, inclusief parasols, voor de mindervaliden en hun naasten.
Twee mensen op een duo-scoot, scheurend langs haar heen, af en toe stilstaand, de zittingen van hun bolide naar de zee gedraaid om te puzzelen of te lezen.
Achteruit in file ingeparkeerd voor een van de vele terrasjes, afgestapt om zich in gezwinde pas naar een stoel in de zon te reppen, al dan niet met behulp van een versierde wandelstok in bloem- of zebra motief.
De wit of roodverbrande Engelsen om 10.00 uur in de ochtend aan een pint, of de oudere dames met een zeer bruin gecraqueleerde huid aan een café-con-leche met een glaasje water.
De vele tattoo's op de even zovele lichaamsdelen, vooral de gekleurde vlammen boven de broekriem van een bijna bejaarde zorgde bij haar voor kwalijke speculaties over de situatie onder de broekriem.
Tussen de wandelende zonaanbidders door liepen de geïmmigreerde Afrikanen, op het hoofd fel gekleurde pruiken in de vorm van hanenkammen, met hun handelswaar, te leuren.
Voornamelijk horloges en zonnebrillen, maar ook portemonnees, riemen en uit hout gesneden dieren en een enkeling zeulend met gekopieerde cd's, alsof Deezer en Sportify niet zouden bestaan.
Haast niets verkopend, totdat ze dezelfde verkopers op de zondagmarkt hun waar in een stalletje zag aan prijzen en er grif verkocht werd.
Schept een kraam meer vertrouwen of is op de markt je gulden echt een daalder waard?
Een opvallend contrast op de boulevard is de plaatselijke bevolking van Tenerife, voor hen is het ook winter, wat zich uit in het dragen van Uggs, 100 denier panty”s en veel dikkere kleding dan de gemiddelde vakantieganger.
En dan het zwembad bij het appartementencomplex, ook een plaats voor verwondering en hilariteit.
Het is gesitueerd in een mooie grote tuin met gras, houten vlonders, grote palmbomen, een bar en meer dan voldoende strandbedden, matrasjes en parasols.
Toch stonden daar s'morgens vroeg de bejaarde gasten met hun handdoek over de schouder te wachten op de badmeester die de ketting en het slot van de stapel strandbedden afhaalde.
Bijna rennend en als sportschool getrainde teenagers sleepten zij dan hun buit naar hun “eigen” plekje, drapeerden zorgvuldig een badlaken op het bed en kuierden weer rustig weg om uren later terug te komen.
En de jongeren hebben de naam!!
Wat had ze graag ongezien de badhanddoeken van plaats willen verwisselen....
Dagelijks ging ze zwemmend haar baantjes trekken, goed voor de conditie, maar ook een manier om de overige zwembadgasten gade te kunnen slaan.
De modieus geklede dame van middelbare leeftijd met heel opvallende geel gekleurde onderbenen, waarschijnlijk veroorzaakt door een zelfbruinende crème.
Jammer dat zij met het gebruik van dit smeerseltje net boven de knie gestopt was.
De Sun Protect Advisor: een Engelse dame die haar landgenoten adviseerde over de invloed en de gevaren van de zon op hun bleke huid.
Rond lopend over het terrein in een donker blauw T-shirt met de functie in grote letters op de rug, de plank volledig misslaand, daar er geen zonnebrandcrème “aangesmeerd” werd en bleek dat enkele dagen later de bleke huid van haar clientèle toch nog veranderd was in een rood pantser.
En daar tussendoor paradeerde 3 maal per week een kleding verkopend “maatje 34 in string" model die gedurende een aantal uren per dag haar hele verkoopwaar in het openbaar aan en uit trok en dit zo aan de “man” probeerde te brengen.
De verkoop bleef achter, maar de ogen van de “man” volgde haar gretig en het publiek dat over de appartementen balkonnetjes naar beneden staarde was groot.
Zo vloog de week om, maar niet voordat ze bekenden van bekenden op het terras van een restaurant tegen was gekomen.
Samen genietend van het eten, de warmte van de heater en pratend over het werk, de kinderen, hun kleinkind en de aankomende verkiezingen kwam er een einde aan een voortreffelijke vakantie.
Volgend jaar gaat ze weer!