Zijwind
Toen ze begin juni 2017 met elkaar, bepakt en bezakt over de dijk van Marken naar de vuurtoren “Het Paard“ liepen hadden ze nooit kunnen bevroeden dat dit het jaar van de gewonnen fotoprijzen zou worden.
Er stond een frisse zijwind en het was wisselend bewolkt, een prachtige dag om er met de camera op uit te gaan.
Al fotograferend wandelden ze over de 2.5 kilometer lange dijk naar de vuurtoren, een toeristische trekpleister aan het IJsselmeer met tevens een klein strandje, kabbelend water, wat bankjes en een Dixi chemisch toilet.
Uren heeft ze daar besteed aan het fotograferen van het opspattend water en “Het Paard”, geëxperimenteerd met het diafragma voor een wisselende scherptediepte en met filters en lange sluitertijden voor creatieve effecten.
Na afloop heeft ze met haar vriendin genoten op het terras van een restaurant op Marken, het eten, de knal rode ondergaande zon, de rust na de laatst vertrekkende veerboot in het haventje en van Stoov.
Stoov: het infrarood warmtekussen dat zij ontvingen van de restauranteigenaar.
Bof”konten” hadden ze na zo’n koud geworden dag.
Uiteindelijk werd zij met haar foto van opspattend water en het “Paard”, niet alleen winnaar van Noord-Holland, maar ook nog eens landelijk winnaar bij een fotowedstrijd van het IVN.
De eer, de foto die tevens een prominente plek in 10 verschillende zorgcentra krijgt en een waardebon heeft ze overhandigd gekregen na afloop van een conferentie in Nijkerk, waar ze met haar fotomaatje heen is gegaan.
In diezelfde maand juni heeft haar vriendin tijdens een provinciale wielerronde de winnende sportfoto van het West-Fries dagblad gemaakt.
“Teveel zijwind”, een zeer artistieke opname van een groep wielrenners.
De foto kwam in de krant en maakte de tongen los, de meningen waren verdeeld, maar de meesten vonden het schitterend.
Een heel veel besproken foto, die afgelopen zondag kans maakte als jaarwinnaar verkozen te worden tijdens het West-Friese sportverkiezingsgala in theater “Het Park” in Hoorn.
Opgedoft, in de make-up en ruim op tijd vertrokken met de auto, maar uiteindelijk bijna te laat, verwaaid en de gratis koffie met gebak in de foyer gemist ploften ze in hun pluche stoel.
Jeemig, als ze geen zijwind hadden gehad!
Midden op de weg troffen ze een gevallen dame aan die zonder resultaat probeerde onder haar fiets vandaan te komen.
Verkleumd, met pijn, duizelig en met de schrik in het lijf.
De vriendinnen, beide met een "zorghart”, schatte de ernst van de situatie in, besloten de fiets langs de kant van de weg op slot te zetten en de dame met de auto naar huis te brengen.
Tijdens de rit door Hoorn, gaven ze elkaar blikken van verstandhouding, terwijl de vrouw op de achterbank enigszins verbeten sprak over haar dochter.
Uiteindelijk, tersluiks ongeduldig wachtend tot, onhandig en na meerdere mislukte pogingen de familie telefonisch was ingelicht namen ze bij de keukendeur afscheid.
Nee, geen antwoord op de vraag wie ze nou eigenlijk zijn.
Nee, liever geen mooie woorden en attenties voor geboden hulp die niet meer dan normaal is.
Nee, liever snel naar het theater.
Nee, geen jaarwinnaar.
Nee, jammer voor de wedstrijdorganisator die hoopte dat “teveel zijwind” in zijn huis kon hangen.
Hopelijk gaat het met het slachtoffer goed en worden er nog heel veel mooie fotoprestaties door hen geleverd.