De spreeuwendans
Ze zag een paar weken geleden een enorme spreeuwendans boven Amsterdam.
Wat een betoverend gezicht was dat, hoewel ze deels afgeleid werd door de menukaart van een restaurant en NOS-verslaggever Gerri Eickhof die ergens op het terras achter een biertje zat, vond ze het een voorrecht om dit mee te mogen maken.
Ze had een leuke wandeling van een kilometer of acht met haar vriendinnen door Amsterdam-Noord achter de rug en ze besloten, zo tegen zonsondergang, af te sluiten met een etentje bij de IJ-kantine op het NDSM-terrein.
Ze keek vanuit het restaurant over het IJ richting de binnenstad van Amsterdam en zag daar de ‘zwarte dans’ zich ontvouwen en groter worden.
Sierlijk zwierden duizenden spreeuwen in een perfecte choreografie en verplaatsen zich tijdens zo’n 20-minuten durende show langzaam richting hun slaapplaats.
Ze begrijpt uit de media dat de spreeuwen vaak in een uitgekozen hoge boom in één van de parken in de stad, of in het riet bij Schellingwouderbrug overnachten.
Ze vindt het leuk, maar snapt ook dat anderen gek worden van de vogelpoep en het constante `kletsen´ (ja, zo heet dat…) meer dan zat zijn.
Ze heeft daar in de IJ-kantine heerlijk gegeten: de ‘zeebaars in zoutkorst’ was een mooie opmaat naar de ‘dorade in zoutkorst’ waar ze zich overigens al zo’n 3 maanden op verheugde, bij restaurant La Dolce Vita aan het oude haventje in Playa del Carmen op Lanzarote.
Het flamberen, fileren en serveren van de vis aan haar tafel daar is zo’n waar schouwspel dat het de spreeuwendans haast doet verbleken.
Lanzarote was weer hartstikke leuk, na jaren van corona voelde de Spaanse zon op haar lijf heerlijk.
Ze vermaakten zich kostelijk met lezen, wandelen, de vele terrasjes en het cricketteam.
Jazeker…het cricketteam!
Je denkt waarschijnlijk aan Engelse pijp rokende oude mannen met witte broeken, blauw gestreepte spencers, geruite platte petten en enorme snorren?
Toch?
Nou je hebt het mis, dit waren bleke, drank verslindende jonge jongens in diverse maten, met baseball petjes, tattoos all over en een verschrikkelijk Engels dialect, die zich aan het einde van een lange cricket-dag vermaakten aan het zwembad.
Verrassend, losgeslagen en zeer amusant om gade te slaan: en dat speelt dan cricket.
Na tien dagen vakantie op dit heerlijke zonnige eiland stond ze samen met haar man voor de Transavia balie en vlogen ze voldaan, na inlevering van een naar waarheid ingevuld Spaans gezondheidsformulier, terug naar Nederland.
Zo'n formulier invullen klinkt als een kleinigheid, wat kruisjes her en der in verschillende vakjes, een futiliteit, niets bijzonders, maar deze dagen heeft ze wederom weer ervaren dat welzijn absoluut geen vanzelfsprekendheid is.
Gezondheid, ook die op een Spaans gezondheidsformulier, is het mooiste bezit.
Thuis heeft ze toch echt nog maar even de spelregels van cricket bestudeerd, daar haar gedachten steeds maar uitgingen naar de welbekende sketch van Jiskefet, waarin Engelse sporten ‘op de hak’ worden genomen.
https://www.dumpert.nl/item/6753877_d497329d
En mocht je na het lezen van dit verhaal graag willen dineren bij de IJ-Kantine om de spreeuwendans boven Amsterdam te zien?
Denk dan even aan haar.
Ze zag een paar weken geleden een enorme spreeuwendans boven Amsterdam.
Wat een betoverend gezicht was dat, hoewel ze deels afgeleid werd door de menukaart van een restaurant en NOS-verslaggever Gerri Eickhof die ergens op het terras achter een biertje zat, vond ze het een voorrecht om dit mee te mogen maken.
Ze had een leuke wandeling van een kilometer of acht met haar vriendinnen door Amsterdam-Noord achter de rug en ze besloten, zo tegen zonsondergang, af te sluiten met een etentje bij de IJ-kantine op het NDSM-terrein.
Ze keek vanuit het restaurant over het IJ richting de binnenstad van Amsterdam en zag daar de ‘zwarte dans’ zich ontvouwen en groter worden.
Sierlijk zwierden duizenden spreeuwen in een perfecte choreografie en verplaatsen zich tijdens zo’n 20-minuten durende show langzaam richting hun slaapplaats.
Ze begrijpt uit de media dat de spreeuwen vaak in een uitgekozen hoge boom in één van de parken in de stad, of in het riet bij Schellingwouderbrug overnachten.
Ze vindt het leuk, maar snapt ook dat anderen gek worden van de vogelpoep en het constante `kletsen´ (ja, zo heet dat…) meer dan zat zijn.
Ze heeft daar in de IJ-kantine heerlijk gegeten: de ‘zeebaars in zoutkorst’ was een mooie opmaat naar de ‘dorade in zoutkorst’ waar ze zich overigens al zo’n 3 maanden op verheugde, bij restaurant La Dolce Vita aan het oude haventje in Playa del Carmen op Lanzarote.
Het flamberen, fileren en serveren van de vis aan haar tafel daar is zo’n waar schouwspel dat het de spreeuwendans haast doet verbleken.
Lanzarote was weer hartstikke leuk, na jaren van corona voelde de Spaanse zon op haar lijf heerlijk.
Ze vermaakten zich kostelijk met lezen, wandelen, de vele terrasjes en het cricketteam.
Jazeker…het cricketteam!
Je denkt waarschijnlijk aan Engelse pijp rokende oude mannen met witte broeken, blauw gestreepte spencers, geruite platte petten en enorme snorren?
Toch?
Nou je hebt het mis, dit waren bleke, drank verslindende jonge jongens in diverse maten, met baseball petjes, tattoos all over en een verschrikkelijk Engels dialect, die zich aan het einde van een lange cricket-dag vermaakten aan het zwembad.
Verrassend, losgeslagen en zeer amusant om gade te slaan: en dat speelt dan cricket.
Na tien dagen vakantie op dit heerlijke zonnige eiland stond ze samen met haar man voor de Transavia balie en vlogen ze voldaan, na inlevering van een naar waarheid ingevuld Spaans gezondheidsformulier, terug naar Nederland.
Zo'n formulier invullen klinkt als een kleinigheid, wat kruisjes her en der in verschillende vakjes, een futiliteit, niets bijzonders, maar deze dagen heeft ze wederom weer ervaren dat welzijn absoluut geen vanzelfsprekendheid is.
Gezondheid, ook die op een Spaans gezondheidsformulier, is het mooiste bezit.
Thuis heeft ze toch echt nog maar even de spelregels van cricket bestudeerd, daar haar gedachten steeds maar uitgingen naar de welbekende sketch van Jiskefet, waarin Engelse sporten ‘op de hak’ worden genomen.
https://www.dumpert.nl/item/6753877_d497329d
En mocht je na het lezen van dit verhaal graag willen dineren bij de IJ-Kantine om de spreeuwendans boven Amsterdam te zien?
Denk dan even aan haar.