Het gerucht van Moesman
Ken je het televisieprogramma van de Van Rossums?
De benauwde Sis, die waarschijnlijk elke keer net buiten beeld een flinke trek van haar sigaret neemt, de altijd mopperende Vincent en de betweterige, met nasale stem sprekende Maarten die gedrieën verschillende steden in binnen- en buitenland bezoeken?
Bejaard, strompelend, foeterend en geen blad voor de mond nemend deelt het trio op hilarische en deskundige wijze hun kennis over de geschiedenis, architectuur en kunst van de betreffende stad.
Zo ongeveer, maar dan alleen iets jonger, actiever en energieker gedroeg zij zich samen met haar man en vriendin in Utrecht.
Ze liepen een negen kilometer lange stadswandeling door het oude centrum, notabene door een Belg uitgezet https://www.reisroutes.be/stadswandelingen/utrecht/, welke geprint was op acht A-4’tjes en voorzien van allerlei wetenswaardigheden.
De Van Rossums 2.0.
Bij elke kerk, elk hofje, grachtenpand of oude-kade-met-een-verhaal stopten ze plompverloren zonder ook maar enigszins te letten op de overige verkeersgebruikers en las één van hen de informatie van de A-4’tjes voor.
Ontwijkende fietsers, hooggeheven vuisten, hard rinkelende fietsbellen en afwisselend behulpzame- of dreigende woorden vielen hen ten deel.
Veilig hebben ze, volgens haar Samsung telefoon, veertienduizend stappen gezet en kennen ze inmiddels de functie van de werfkelders en het huis met de Krakeling.
Ze hebben naast de levensgrote Nijntje gestaan, bezochten de St. Pieterkerk en de pandhof van de Dom.
Ze liepen met opgetrokken neus over de Vollersbrug, omdat ze leerden dat vollers viltmakers zijn en daar urine bij gebruikten, kwamen langs “De winkel van Sinkel” en bezochten op gezette tijden diverse horecagelegenheden.
Wat die Belg, de maker van de stadswandeling, niet kon bevroeden was dat zij voor een galerie stilhielden en zo kennismaakten, door middel van een raamaffiche, met een stukje kunsthistorisch Utrecht.
‘Het gerucht’ van Moesman.
‘Het gerucht’ is een schilderij van een naakte vrouw die over straat fietst met een viool op haar bagagedrager.
De toegesnelde galeriehouder, die waarschijnlijk potentiële klanten in hen zag, kon vertellen dat in de jaren ‘50 dit kunstwerk als onsmakelijk werd bestempeld en ooit op een Utrechtse tentoonstelling door de burgemeester werd verwijderd, het op dit moment boven de bank van één van de Heinekens hangt en de dame op de fiets, volgens de schilder, op zoek was naar de strijkstok.
Ze vindt het een leuk schilderij, zeker nu ze op de hoogte is van die verdwenen strijkstok en iets meer gelezen heeft over de, vooral mokkende, schilder.
Er is wel meer kunst dat als choquerend te boek staat, zoals bijvoorbeeld de ‘Domesticator’ van de Rotterdamse kunstenaar Van Lieshout.
Dit is een gigantisch bouwsel van kleine rode huisjes waarin je, met of zonder dirty mind, meteen een mens herkent die een hond van achteren neemt.
Dit ‘doggy-style kunstwerk’, ooit geweigerd door het Louvre, staat nu aan de rand van IJmuiden en wordt vergezeld door de ‘Bikinibar’ een ander kunstwerk van Van Lieshout.
De ‘Bikinibar’ is een enorm groot vrouwenlichaam in bikini, maar zonder hoofd en ledenmaten en volgens de kunstenaar “Het enige vrouwenlichaam dat zonder toestemming kan worden betreden en dient als rust- en schuilplaats”.
Wordt het niet eens tijd dat de Van Rossums hun expertise over IJmuiden met ons delen?
Ken je het televisieprogramma van de Van Rossums?
De benauwde Sis, die waarschijnlijk elke keer net buiten beeld een flinke trek van haar sigaret neemt, de altijd mopperende Vincent en de betweterige, met nasale stem sprekende Maarten die gedrieën verschillende steden in binnen- en buitenland bezoeken?
Bejaard, strompelend, foeterend en geen blad voor de mond nemend deelt het trio op hilarische en deskundige wijze hun kennis over de geschiedenis, architectuur en kunst van de betreffende stad.
Zo ongeveer, maar dan alleen iets jonger, actiever en energieker gedroeg zij zich samen met haar man en vriendin in Utrecht.
Ze liepen een negen kilometer lange stadswandeling door het oude centrum, notabene door een Belg uitgezet https://www.reisroutes.be/stadswandelingen/utrecht/, welke geprint was op acht A-4’tjes en voorzien van allerlei wetenswaardigheden.
De Van Rossums 2.0.
Bij elke kerk, elk hofje, grachtenpand of oude-kade-met-een-verhaal stopten ze plompverloren zonder ook maar enigszins te letten op de overige verkeersgebruikers en las één van hen de informatie van de A-4’tjes voor.
Ontwijkende fietsers, hooggeheven vuisten, hard rinkelende fietsbellen en afwisselend behulpzame- of dreigende woorden vielen hen ten deel.
Veilig hebben ze, volgens haar Samsung telefoon, veertienduizend stappen gezet en kennen ze inmiddels de functie van de werfkelders en het huis met de Krakeling.
Ze hebben naast de levensgrote Nijntje gestaan, bezochten de St. Pieterkerk en de pandhof van de Dom.
Ze liepen met opgetrokken neus over de Vollersbrug, omdat ze leerden dat vollers viltmakers zijn en daar urine bij gebruikten, kwamen langs “De winkel van Sinkel” en bezochten op gezette tijden diverse horecagelegenheden.
Wat die Belg, de maker van de stadswandeling, niet kon bevroeden was dat zij voor een galerie stilhielden en zo kennismaakten, door middel van een raamaffiche, met een stukje kunsthistorisch Utrecht.
‘Het gerucht’ van Moesman.
‘Het gerucht’ is een schilderij van een naakte vrouw die over straat fietst met een viool op haar bagagedrager.
De toegesnelde galeriehouder, die waarschijnlijk potentiële klanten in hen zag, kon vertellen dat in de jaren ‘50 dit kunstwerk als onsmakelijk werd bestempeld en ooit op een Utrechtse tentoonstelling door de burgemeester werd verwijderd, het op dit moment boven de bank van één van de Heinekens hangt en de dame op de fiets, volgens de schilder, op zoek was naar de strijkstok.
Ze vindt het een leuk schilderij, zeker nu ze op de hoogte is van die verdwenen strijkstok en iets meer gelezen heeft over de, vooral mokkende, schilder.
Er is wel meer kunst dat als choquerend te boek staat, zoals bijvoorbeeld de ‘Domesticator’ van de Rotterdamse kunstenaar Van Lieshout.
Dit is een gigantisch bouwsel van kleine rode huisjes waarin je, met of zonder dirty mind, meteen een mens herkent die een hond van achteren neemt.
Dit ‘doggy-style kunstwerk’, ooit geweigerd door het Louvre, staat nu aan de rand van IJmuiden en wordt vergezeld door de ‘Bikinibar’ een ander kunstwerk van Van Lieshout.
De ‘Bikinibar’ is een enorm groot vrouwenlichaam in bikini, maar zonder hoofd en ledenmaten en volgens de kunstenaar “Het enige vrouwenlichaam dat zonder toestemming kan worden betreden en dient als rust- en schuilplaats”.
Wordt het niet eens tijd dat de Van Rossums hun expertise over IJmuiden met ons delen?