Volgers
Wie ze ook sprak, iedereen klaagde over de harde wind en de snerpende koude.
Gevoelstemperaturen van -14 tot -17 graden en voor de gehele dag was er een matige vorst voorspeld.
Vandaag zou dan ook de eerste marathon op natuurijs van dit jaar in Haaksbergen verreden worden.
IJs op een geprepareerde baan waar ijsmeesters met liefde en toewijding dweilen met de kraan open en pogen de situatie zo optimaal mogelijk te krijgen.
Natuurijs is dus niet per definitie de bevroren Elf Stedentocht route, een dichtgevroren Weissensee in Oostenrijk, of de plassen en sloten in de buurt van haar huis.
Tachtig ronden voor de dames en honderd ronden voor de heren, wat ze een uiterst knappe prestatie vindt, zeker na haar schaatservaring van het afgelopen weekend.
Na ruim tien jaar had ze de schaatsen figuurlijk weer ondergebonden op de kunstijsbaan in Hoorn, stuntelend, met haar kont naar achteren zich vastgrijpend aan de reling, flink zwaaiend met de armen om het evenwicht te behouden en heel dankbaar dat ze haar kleinkind mocht duwen met de schaatsstoel om zo te verhullen dat ze bang was om te vallen.
Hoewel de oefening kunst baart, want allengs ging het wat beter.
Ze draagt nooit een muts, ook niet bij deze bittere kou. Er is er om precies te zijn één in huis: de Unox-muts die haar man enkele jaren geleden verworven heeft tijdens een Nieuwjaarsduik in Egmond.
Een ware trofee!
Wat zullen de mensen die begin januari meegedaan hebben aan de “No pants subway ride” als hun trofee kwalificeren?
Hun string, de boxershort van Bjorn Borg, Calvin Klein of Tommy Hilfiger, of hun equivalent van het Zeeman-slipje?
Een dag “Zonder broek het openbaar vervoer in” is ontstaan in Amerika en inmiddels ook in een aantal andere steden van de wereld een terugkerend onderbroeken-lol-evenement.
Dertien graden vorst dit jaar in New York en ongeveer 4000 deelnemers die deden alsof het de normaalste zaak van de wereld was om zonder broek te reizen.
Kan je je voorstellen?
In de metro met je sociale jetlag na een zwaar weekend, de maandagmorgen-blues, je gezicht deels verstopt in een warme sjaal, luisterend naar de muziek uit je oortjes en dan pardoes kijkend naar de halve manen die onder de trend-coat van een instappende passagier vandaan komen?
Om dit vermaak in Nederland te organiseren hoeft ze volgens de informatie op internet alleen maar een Facebook evenement aan te maken en zich aan te melden bij https://improveverywhere.com/ en dan nog wel even al haar familie, vrienden en kennissen zo gek zien te krijgen.
Dat wordt dan nog wel een probleem, want volgens een recensent is ze “sociaal dood” verklaard met haar acht volgers op Facebook, de dertien op Workplace by Facebook, haar tien volgers op Twitter, de tweehonderd volgers op haar Instagram.
Haar website Foto-chemie trekt gelukkig nog altijd aardig wat nieuwe bezoekers, maar of ze met die aantallen de Nederlandse variant van het “No pants subway ride” op de kaart kan zetten is nog maar de vraag.
Nee, eigenlijk wil ze het ook helemaal niet, ze houdt de broek toch liever aan.
Mocht je aanleiding zien om haar “maatschappelijke doodverklaring” teniet te doen, deel dan even haar site op jouw pagina of meld je aan als volger. :)
Wie ze ook sprak, iedereen klaagde over de harde wind en de snerpende koude.
Gevoelstemperaturen van -14 tot -17 graden en voor de gehele dag was er een matige vorst voorspeld.
Vandaag zou dan ook de eerste marathon op natuurijs van dit jaar in Haaksbergen verreden worden.
IJs op een geprepareerde baan waar ijsmeesters met liefde en toewijding dweilen met de kraan open en pogen de situatie zo optimaal mogelijk te krijgen.
Natuurijs is dus niet per definitie de bevroren Elf Stedentocht route, een dichtgevroren Weissensee in Oostenrijk, of de plassen en sloten in de buurt van haar huis.
Tachtig ronden voor de dames en honderd ronden voor de heren, wat ze een uiterst knappe prestatie vindt, zeker na haar schaatservaring van het afgelopen weekend.
Na ruim tien jaar had ze de schaatsen figuurlijk weer ondergebonden op de kunstijsbaan in Hoorn, stuntelend, met haar kont naar achteren zich vastgrijpend aan de reling, flink zwaaiend met de armen om het evenwicht te behouden en heel dankbaar dat ze haar kleinkind mocht duwen met de schaatsstoel om zo te verhullen dat ze bang was om te vallen.
Hoewel de oefening kunst baart, want allengs ging het wat beter.
Ze draagt nooit een muts, ook niet bij deze bittere kou. Er is er om precies te zijn één in huis: de Unox-muts die haar man enkele jaren geleden verworven heeft tijdens een Nieuwjaarsduik in Egmond.
Een ware trofee!
Wat zullen de mensen die begin januari meegedaan hebben aan de “No pants subway ride” als hun trofee kwalificeren?
Hun string, de boxershort van Bjorn Borg, Calvin Klein of Tommy Hilfiger, of hun equivalent van het Zeeman-slipje?
Een dag “Zonder broek het openbaar vervoer in” is ontstaan in Amerika en inmiddels ook in een aantal andere steden van de wereld een terugkerend onderbroeken-lol-evenement.
Dertien graden vorst dit jaar in New York en ongeveer 4000 deelnemers die deden alsof het de normaalste zaak van de wereld was om zonder broek te reizen.
Kan je je voorstellen?
In de metro met je sociale jetlag na een zwaar weekend, de maandagmorgen-blues, je gezicht deels verstopt in een warme sjaal, luisterend naar de muziek uit je oortjes en dan pardoes kijkend naar de halve manen die onder de trend-coat van een instappende passagier vandaan komen?
Om dit vermaak in Nederland te organiseren hoeft ze volgens de informatie op internet alleen maar een Facebook evenement aan te maken en zich aan te melden bij https://improveverywhere.com/ en dan nog wel even al haar familie, vrienden en kennissen zo gek zien te krijgen.
Dat wordt dan nog wel een probleem, want volgens een recensent is ze “sociaal dood” verklaard met haar acht volgers op Facebook, de dertien op Workplace by Facebook, haar tien volgers op Twitter, de tweehonderd volgers op haar Instagram.
Haar website Foto-chemie trekt gelukkig nog altijd aardig wat nieuwe bezoekers, maar of ze met die aantallen de Nederlandse variant van het “No pants subway ride” op de kaart kan zetten is nog maar de vraag.
Nee, eigenlijk wil ze het ook helemaal niet, ze houdt de broek toch liever aan.
Mocht je aanleiding zien om haar “maatschappelijke doodverklaring” teniet te doen, deel dan even haar site op jouw pagina of meld je aan als volger. :)