De rode draad
Ze heeft er in haar leven een ‘rode draad’ bij.
Tot voor kort stopte ze deze het liefst ver weg in een ´laatje´, maar dat doet ze nu niet meer.
Zal dat komen omdat zoveel anderen in haar omgeving de keuze al gemaakt hebben ?
Ach nee, dat ´laatje´ springt toch wel open… op de meest onmogelijke momenten van de dag… of de nacht.
Gezien haar leeftijd is het niet zo raar dat ze er aan denkt, maar eigenlijk wil ze er nog lang geen beslissing over nemen.
Ze kan toch nog best een aantal jaren door, er zijn tenslotte nog zoveel uitdagingen, er is nog zoveel te doen en te leren.
Ze is nog zo gemotiveerd, nieuwsgierig en leergierig.
Ze hoeft er gelukkig niet héél vroeg haar bed voor uit, ze kan het voor een deel zittend af en ze hoeft het ook niet allemaal alleen te doen.
Het is afwisselend, ze heeft een zekere vrijheid en ze helpt anderen.
Daar gaat ze dan toch niet mee stoppen?
Toegegeven, soms is het minder rooskleurig dan dat ze het hier voorstelt, natuurlijk is haar werk niet altijd leuk.
Maar is het leven als gepensioneerde dat dan steevast wel?
Wil ze door tot zevenenzestig en drie maanden, of wordt het prepensioen?
Zal ze dat uiteindelijk een jaar van te voren inplannen, of is een paar maanden, of zelfs een paar weken voor haar ook voldoende?
Haar dagen zal ze wel vullen, daar maakt ze zich totaal niet druk om, ze kan het fotograferen weer wat meer oppakken, haar vierde boek met verhalen afronden, er zijn nog genoeg klussen in huis te doen, er staan plenty ongelezen boeken op haar reader, er zijn genoeg wandelingen te maken en legio wensen voor het plannen van uitjes en vakanties.
Afgelopen maand is er al zo’n wens in vervulling gegaan: ze heeft samen met haar man Valencia bezocht.
Wat een gave oude stad is dat.
Echt een aanrader… ze zaten in een prachtig centraal gelegen hotel, de zon scheen door de lichte sluierbewolking heen, ze heeft vele kilometers gewandeld en gefietst, tot haar enkels in het koude water van de Middellandse Zee gestaan, de bijzondere architectuur van de oude- en de nieuwe gebouwen bekeken, de oranjebloesem van de sinaasappelbomen overal in de stad geroken en de echte ’Valenciaanse’ paella gegeten.
Reken maar dat ze daar haar geld heeft uitgegeven, maar ze heeft ook bespaard.
Bespaard bij het afrekenen van een restaurantrekening.
‘La cuenta, por favor’.
‘Forty nine euros, please’. ‘Oke, I want to pay with my card… fifty two euros please’.
‘Señorita… cash… forty five for you’. ‘That is more than enough’.
Ahhh, driemaal raden in welke zak dat geld is verdwenen .
Trouwens, haar andere ‘rode draad’: de kleinkinderen, bezorgden haar onlangs een nieuwe vrijetijdsbesteding.
Ze kreeg van hen namelijk een prachtig aquarel-kleurboek cadeau.
Was dat met voorbedachten rade?
Kunnen zij haar gedachten lezen?
Weten zij iets van haar ´rode draad´ of speelt dat allemaal geen rol en vonden ze het gewoon een passend verjaardagscadeau?
En dan nu met een ferme zet het ‘laatje’ voorlopig maar weer dicht.