Schapen
Ze deed haar ogen open, keek op de wekker en zag dat het 2.45 uur was.
Godallemachtig…wat is het nog vroeg. Klaarwakker!
Eerst maar even naar het toilet, terug in bed op haar linkerzij, nee…toch maar op de rechter.
Morgenochtend allereerst proberen een deel van de werkmails weg te werken en daarna maar voorbereiden op de afspraak met haar twee collega’s.
Toch maar liever op haar linkerzij.
Hoe zit het nou ook al weer: komt die kleine boef nu komend weekend of het weekend daarna logeren?
Ook dat morgen maar even navragen.
3.15 uur, zal ze haar ‘oortjes’ pakken en een podcast luisteren of zal ze schaapjes tellen?
Ja, schaapjes tellen.
Eén, twee, drie, vier, vijf...rechterzij.
Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven…huh, is dat nou de hitsige ram die van de week tijdens de fietstocht over de Sallandse heuvelrug tussen de schapen in het weiland stond?
Ze hadden een heerlijk vakantie in een huisje op een kleinschalig vakantiepark in de buurt van Holten.
Het was een week met het mooiste weer van de wereld, hoge temperaturen en de hele dag stond de zon te stralen aan de blauwe, wolkeloze hemel.
Het dagelijkse sportieve programma welke ze zichzelf oplegden was ‘moordend’: er werd gefietst, gewandeld, gezwommen en gevaren.
Tijdens één van die fietstochten, waarbij het tempo hoger lag dan gemiddeld, het was tenslotte een elektrische fiets, ontwaarde ze op het laatste moment ´een wolf in schaapskleren´ tussen een kudde schapen.
Het bleek een stevige op seks beluste ram, met een brede kop, stevige poten, flinke ballen die net boven het hoge gras bungelden en een paraat staande penis, te zijn.
Om zijn lichaam een ramblok met gekleurde verf wat na de dekking, van de overigens op dat moment niet geïnteresseerd zijnde ooi, een afdruk zou achterlaten op de vacht.
De uitverkorene had het te druk met het eten van het verse gras, terwijl de ram met duwen en kopjes geven het schaap probeerde te versieren die juist bij elke bestijging een paar stapjes vooruit deed om zo de charmeur voor lul te zetten.
Ze hebben het ´moment suprême´ niet afgewacht, maar zagen wel dat er al heel wat schapen met een flink gekleurde plek boven de staart rondliepen.
Zoals een passerende fietser al riep: “Hij doet z’n werk”.
4.15 uur, hè verdorie…nog even en dan gaat de wekker al.
Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien, elf, twaalf…en een half.
Het is toch bijna oktober 2021, ja, verdomd.
Twaalf en een halfjaar.
Ze werkt vanaf halverwege 2009 bij haar huidige werkgever en dus stevent ze af op een jubileum.
Eén keer eerder heeft ze ergens langer dan die twaalf en een half jaar gewerkt, maar toen heeft ze er nooit bij stilgestaan daar aandacht aan te besteden.
Dit keer dan wel?
Het zal tenslotte wel gelijk het laatste jubileum in haar arbeidzame leven zijn, omdat ze gezien haar leeftijd een zilveren mijlpaal niet gaat redden.
Misschien heel kleinschalig?
Ja, dat vooral is heel belangrijk.
Eventueel een taartje en een kop koffie met haar collega, om onderwijl terug te kijken op wat ze samen bereikt hebben en om vooruit te kijken naar wat ze nog willen?
Ze moet er nog maar eens een nachtje over slapen.
Eén, twee, drie, vier…
Ze werd door de wekker gewekt, waarna ze na een verkwikkende douche gewoon lekker uitgerust begon aan de eerste werkdag na haar vakantie.
Ze deed haar ogen open, keek op de wekker en zag dat het 2.45 uur was.
Godallemachtig…wat is het nog vroeg. Klaarwakker!
Eerst maar even naar het toilet, terug in bed op haar linkerzij, nee…toch maar op de rechter.
Morgenochtend allereerst proberen een deel van de werkmails weg te werken en daarna maar voorbereiden op de afspraak met haar twee collega’s.
Toch maar liever op haar linkerzij.
Hoe zit het nou ook al weer: komt die kleine boef nu komend weekend of het weekend daarna logeren?
Ook dat morgen maar even navragen.
3.15 uur, zal ze haar ‘oortjes’ pakken en een podcast luisteren of zal ze schaapjes tellen?
Ja, schaapjes tellen.
Eén, twee, drie, vier, vijf...rechterzij.
Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven…huh, is dat nou de hitsige ram die van de week tijdens de fietstocht over de Sallandse heuvelrug tussen de schapen in het weiland stond?
Ze hadden een heerlijk vakantie in een huisje op een kleinschalig vakantiepark in de buurt van Holten.
Het was een week met het mooiste weer van de wereld, hoge temperaturen en de hele dag stond de zon te stralen aan de blauwe, wolkeloze hemel.
Het dagelijkse sportieve programma welke ze zichzelf oplegden was ‘moordend’: er werd gefietst, gewandeld, gezwommen en gevaren.
Tijdens één van die fietstochten, waarbij het tempo hoger lag dan gemiddeld, het was tenslotte een elektrische fiets, ontwaarde ze op het laatste moment ´een wolf in schaapskleren´ tussen een kudde schapen.
Het bleek een stevige op seks beluste ram, met een brede kop, stevige poten, flinke ballen die net boven het hoge gras bungelden en een paraat staande penis, te zijn.
Om zijn lichaam een ramblok met gekleurde verf wat na de dekking, van de overigens op dat moment niet geïnteresseerd zijnde ooi, een afdruk zou achterlaten op de vacht.
De uitverkorene had het te druk met het eten van het verse gras, terwijl de ram met duwen en kopjes geven het schaap probeerde te versieren die juist bij elke bestijging een paar stapjes vooruit deed om zo de charmeur voor lul te zetten.
Ze hebben het ´moment suprême´ niet afgewacht, maar zagen wel dat er al heel wat schapen met een flink gekleurde plek boven de staart rondliepen.
Zoals een passerende fietser al riep: “Hij doet z’n werk”.
4.15 uur, hè verdorie…nog even en dan gaat de wekker al.
Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien, elf, twaalf…en een half.
Het is toch bijna oktober 2021, ja, verdomd.
Twaalf en een halfjaar.
Ze werkt vanaf halverwege 2009 bij haar huidige werkgever en dus stevent ze af op een jubileum.
Eén keer eerder heeft ze ergens langer dan die twaalf en een half jaar gewerkt, maar toen heeft ze er nooit bij stilgestaan daar aandacht aan te besteden.
Dit keer dan wel?
Het zal tenslotte wel gelijk het laatste jubileum in haar arbeidzame leven zijn, omdat ze gezien haar leeftijd een zilveren mijlpaal niet gaat redden.
Misschien heel kleinschalig?
Ja, dat vooral is heel belangrijk.
Eventueel een taartje en een kop koffie met haar collega, om onderwijl terug te kijken op wat ze samen bereikt hebben en om vooruit te kijken naar wat ze nog willen?
Ze moet er nog maar eens een nachtje over slapen.
Eén, twee, drie, vier…
Ze werd door de wekker gewekt, waarna ze na een verkwikkende douche gewoon lekker uitgerust begon aan de eerste werkdag na haar vakantie.