Oorworm
Waar denk jij aan als je het woord oorworm leest?
Denk je dan aan zo’n kruiperig beest met een schorpioenachtige kont, waarvan beweerd wordt dat ze zich graag ophouden in het menselijk oor en door het trommelvlies heen eten om eitjes in je hersenen te leggen?
Aah…trek je na het lezen van deze zin al gelijk een gezicht als een oorwurm?
Dat van die eitjes in je hersenen is natuurlijk klinkklare onzin, maar ze heeft wel ergens gelezen dat diezelfde oorworm in vroeger tijden als medicijn bij oorklachten gebruikt werd.
Men vermengde gemalen- en gedroogde oorwormen met hazenurine en bracht dit in het oor aan, zonder resultaat overigens.
Het beestje ziet er niet eens uit als een worm, dus waar die naam vandaan komt is haar een raadsel.
Wat ze zich ook afvraagt is, wanneer je nu het woord ´worm´ of ´wurm´ gebruikt.
Worm associeert ze eigenlijk meer met een dier, terwijl ze bij een wurm eerder denkt aan een kleine schattige baby.
En hoe zit het dan met een boekenwurm? Is dat dan een kleine schattige baby die boeken leest?
Nou ja, allemaal gelul, maar er is onlangs wel een, voor haar nieuwe betekenis aan het woord oorwurm toegevoegd.
De muzikale oorwurm: zo’n rot lied wat blijft hangen, wat ze de hele dag neuriet en waar ze niet van afkomt, waar ze gek van wordt, wat ze eigenlijk helemaal niet leuk vindt en waarvan de tekst onzinnig is.
´Ik ga zwemmen in Bacardi Lemon´.
Sinds deze oorwurm een groot deel van haar dag verpest kauwt ze op kauwgom, omdat volgens wetenschappelijk onderzoek dit het muzikale fenomeen teniet doet.
Vroeger had ze niet kunnen bevroeden dat ze heden ten dage zo met de Nederlandse taal ´bezig´ zou zijn, want tijdens het schrijven van haar korte verhalen is ze continu gefocust op grammatica en het juist spellen van woorden, terwijl dan achteraf haar vriendin die alles naleest altijd nog een stuk of wat foutjes weet te vinden.
Naast haar aardrijkskundeleraar in haar vorige verhaal is er ook wel wat te vertellen over haar vroegere docent Nederlands.
(https://foto-chemie.weebly.com/de-overbuurman.html
Gedenkwaardig is bijvoorbeeld zijn uitnodiging om met een groepje leerlingen bij hem thuis de 8 mm bevallingsfilm, met geluid, van zijn eerste zoon te komen bekijken.
Ingegaan op het verzoek zaten ze met een stel vijftienjarigen bij hem en zijn vrouw op- en voor de bank, een paar zakken chips en frisdrank op tafel en de net geboren ‘wurm’ in de kinderwagen naast de opgestelde filmprojector.
Ze kan zich herinneren dat het een bijzondere avond was met veel hè´s, blehh´s en bah’s.
Haar eerste bevalling: het ‘doffe-filmgeluid-puffen’ van de aanstaande moeder, de baby nog volledig onder huidsmeer, het doorknippen van de navelstreng door de man die de week erna haar dictee weer zou nakijken en een bloederige placenta.
Haar eerste homevideo van een filmhobbyist: haar leraar Nederlands.
Wat zal hem aangezet hebben tot het vertonen van deze zo persoonlijke film aan een stel pubers?
Was het zijn trots als jonge vader, misschien het afzetten tegen de conventionele jaren ’70 tradities of wilde hij haar wellicht voorbereiden op een eigen bevalling?
Wat hebben haar ouders er eigenlijk over gezegd, was dit gewoon de normaalste zaak van de wereld of zullen zij zo hun bedenkingen hebben gehad?
Ze weet het niet meer…, maar altijd als zij terugdenkt aan haar schooltijd, flitst deze merkwaardige avond haar door het hoofd.
Jaren later, in de nacht voorafgaand aan haar ontslag uit het ziekenhuis hoorde ze opeens aan de andere kant van het bedgordijn zijn herkenbare stem.
Hun laatste gesprek volgde, met veel herkenning en herinneringen aan hun beider tijd op dezelfde school.
Waar denk jij aan als je het woord oorworm leest?
Denk je dan aan zo’n kruiperig beest met een schorpioenachtige kont, waarvan beweerd wordt dat ze zich graag ophouden in het menselijk oor en door het trommelvlies heen eten om eitjes in je hersenen te leggen?
Aah…trek je na het lezen van deze zin al gelijk een gezicht als een oorwurm?
Dat van die eitjes in je hersenen is natuurlijk klinkklare onzin, maar ze heeft wel ergens gelezen dat diezelfde oorworm in vroeger tijden als medicijn bij oorklachten gebruikt werd.
Men vermengde gemalen- en gedroogde oorwormen met hazenurine en bracht dit in het oor aan, zonder resultaat overigens.
Het beestje ziet er niet eens uit als een worm, dus waar die naam vandaan komt is haar een raadsel.
Wat ze zich ook afvraagt is, wanneer je nu het woord ´worm´ of ´wurm´ gebruikt.
Worm associeert ze eigenlijk meer met een dier, terwijl ze bij een wurm eerder denkt aan een kleine schattige baby.
En hoe zit het dan met een boekenwurm? Is dat dan een kleine schattige baby die boeken leest?
Nou ja, allemaal gelul, maar er is onlangs wel een, voor haar nieuwe betekenis aan het woord oorwurm toegevoegd.
De muzikale oorwurm: zo’n rot lied wat blijft hangen, wat ze de hele dag neuriet en waar ze niet van afkomt, waar ze gek van wordt, wat ze eigenlijk helemaal niet leuk vindt en waarvan de tekst onzinnig is.
´Ik ga zwemmen in Bacardi Lemon´.
Sinds deze oorwurm een groot deel van haar dag verpest kauwt ze op kauwgom, omdat volgens wetenschappelijk onderzoek dit het muzikale fenomeen teniet doet.
Vroeger had ze niet kunnen bevroeden dat ze heden ten dage zo met de Nederlandse taal ´bezig´ zou zijn, want tijdens het schrijven van haar korte verhalen is ze continu gefocust op grammatica en het juist spellen van woorden, terwijl dan achteraf haar vriendin die alles naleest altijd nog een stuk of wat foutjes weet te vinden.
Naast haar aardrijkskundeleraar in haar vorige verhaal is er ook wel wat te vertellen over haar vroegere docent Nederlands.
(https://foto-chemie.weebly.com/de-overbuurman.html
Gedenkwaardig is bijvoorbeeld zijn uitnodiging om met een groepje leerlingen bij hem thuis de 8 mm bevallingsfilm, met geluid, van zijn eerste zoon te komen bekijken.
Ingegaan op het verzoek zaten ze met een stel vijftienjarigen bij hem en zijn vrouw op- en voor de bank, een paar zakken chips en frisdrank op tafel en de net geboren ‘wurm’ in de kinderwagen naast de opgestelde filmprojector.
Ze kan zich herinneren dat het een bijzondere avond was met veel hè´s, blehh´s en bah’s.
Haar eerste bevalling: het ‘doffe-filmgeluid-puffen’ van de aanstaande moeder, de baby nog volledig onder huidsmeer, het doorknippen van de navelstreng door de man die de week erna haar dictee weer zou nakijken en een bloederige placenta.
Haar eerste homevideo van een filmhobbyist: haar leraar Nederlands.
Wat zal hem aangezet hebben tot het vertonen van deze zo persoonlijke film aan een stel pubers?
Was het zijn trots als jonge vader, misschien het afzetten tegen de conventionele jaren ’70 tradities of wilde hij haar wellicht voorbereiden op een eigen bevalling?
Wat hebben haar ouders er eigenlijk over gezegd, was dit gewoon de normaalste zaak van de wereld of zullen zij zo hun bedenkingen hebben gehad?
Ze weet het niet meer…, maar altijd als zij terugdenkt aan haar schooltijd, flitst deze merkwaardige avond haar door het hoofd.
Jaren later, in de nacht voorafgaand aan haar ontslag uit het ziekenhuis hoorde ze opeens aan de andere kant van het bedgordijn zijn herkenbare stem.
Hun laatste gesprek volgde, met veel herkenning en herinneringen aan hun beider tijd op dezelfde school.