Time to Momo
Haar allereerste YouTube filmpje werd gelijk een hit, tenminste volgens het reclame bureau.
Hoewel maar honderdzestig weergaven in vier maanden , werd zij al snel na plaatsing door hen benaderd.
Het ging om haar lach, haar slappe lach wel te verstaan, die veroorzaakt werd door haar wijn proevende vriend.
De medewerker van het reclamebureau stelde voor om dat deel van het filmpje te gebruiken in een social-media reclame van Libresse.
Met andere woorden:
haar smile en de daarmee geassocieerde incontinentie problemen zou moeten bijdrage aan een door Libresse gesuggereerde comfortabele oplossing in de vorm van een goed passend en verbeterd inlegkruisje.
Lachen met Libresse! (Zo heet de campagne toevallig ook.)
Ze hebben bedankt voor de eer!
Nog geen paar weken later dook ze in Sevilla achter de rug van een journalist weg om zo te voorkomen dat ze gefilmd werd door een Spaans regionaal tv station.
Niet weer de media…
Ze had de stedentrip naar Sevilla samen met haar vriendin al maanden geleden geboekt. Inmiddels een traditie, want vorig jaar zijn ze naar Praag geweest en voor volgend jaar liggen er al weer nieuwe plannen klaar.
Een hotel in het centrum met goede bedden, een uitgebreid ontbijt en de wandel reisgids “Time to Momo” van de desbetreffende stad is voor hen een vereiste.
Sevilla…
In bijna elke straat een kerk, het stierenvechten nog actueel, Confitería La Campana sinds 1885 de plek voor koffie en gebak, historische gebouwen met vaak prachtige keramische tegeltjes en de houten constructie van Metropol Parasol.
De stad waar ze bijna dagelijks champagne bij het ontbijt dronken om te proosten op jarige dochters en vriendinnen.
Waar ze in een van de nauwe straatjes met de kleine kinderkopjes en de ongelijke smalle stoepjes uitgleed over een stukje plastic en zo zag dat haar bril vermorzeld werd door een wegrijdende auto.
De plek alwaar een klein speels meisje dwars door een militaire parade huppelde terwijl alle soldaten in gelid onbewogen voor zich uit bleven kijken.
Het “Callejon de la Inguisicion” met het mooie wit geschilderde poortje, waar het plaveisel al eeuwen geleden schoon geschrobd is, maar waar ze bij elke stap het bloed en de tranen dacht te zien vloeien.
De stad met paleis Real Alcazar ,waarbij de vooraf ,met veel pijn en moeite online gekochte kaarten moest zorgen voor een ontspannen bezoek, maar eindigde in een tour waar een groep “Aziatische-toeristen-op-driedaagse-rondreis-door-Europa” nog ontsteld van zouden zijn.
De roze-harige gids met haar excentrieke geklede grijs gekrulde hulp hebben met humor en daadkracht uiteindelijk hun ongemakkelijk “kuddedier-gevoel” teniet gedaan.
Sevilla is de bakermat van de Flamenco: een meeslepende dans met krachtige hand en voet bewegingen, ritmisch geklap en gezang (volgens haar gelijkend op het burlen van een edelhert) veelal begeleid door gitaarmuziek.
Toen ze, na een dag sightseeing zich opmaakte voor de avond, hebben ze een in het hotel optredende flamencodanseres ten onrechte "aangehoord" voor een stel langdurig seksueel actieve hotelgasten.
Lachend om deze vergissing, overigens zonder Libresse, liepen ze de oude stad in om te gaan genieten van een maaltijd in een authentieke tapasbar.
Terwijl ze gisterenavond thuis, de Senseo koffiepad in de houder drukte, dacht ze terug aan honderden apart verpakte Nespresso-achtige koffiecups behorende bij de koffiemachines van het hotel in Sevilla.
Wat een verspild verpakkingsmateriaal, wat een ingewikkeld en onpraktisch apparaat, maar daardoor werd koffiezetten wel een leuk en internationaal sociaal gebeuren.
Haar allereerste YouTube filmpje werd gelijk een hit, tenminste volgens het reclame bureau.
Hoewel maar honderdzestig weergaven in vier maanden , werd zij al snel na plaatsing door hen benaderd.
Het ging om haar lach, haar slappe lach wel te verstaan, die veroorzaakt werd door haar wijn proevende vriend.
De medewerker van het reclamebureau stelde voor om dat deel van het filmpje te gebruiken in een social-media reclame van Libresse.
Met andere woorden:
haar smile en de daarmee geassocieerde incontinentie problemen zou moeten bijdrage aan een door Libresse gesuggereerde comfortabele oplossing in de vorm van een goed passend en verbeterd inlegkruisje.
Lachen met Libresse! (Zo heet de campagne toevallig ook.)
Ze hebben bedankt voor de eer!
Nog geen paar weken later dook ze in Sevilla achter de rug van een journalist weg om zo te voorkomen dat ze gefilmd werd door een Spaans regionaal tv station.
Niet weer de media…
Ze had de stedentrip naar Sevilla samen met haar vriendin al maanden geleden geboekt. Inmiddels een traditie, want vorig jaar zijn ze naar Praag geweest en voor volgend jaar liggen er al weer nieuwe plannen klaar.
Een hotel in het centrum met goede bedden, een uitgebreid ontbijt en de wandel reisgids “Time to Momo” van de desbetreffende stad is voor hen een vereiste.
Sevilla…
In bijna elke straat een kerk, het stierenvechten nog actueel, Confitería La Campana sinds 1885 de plek voor koffie en gebak, historische gebouwen met vaak prachtige keramische tegeltjes en de houten constructie van Metropol Parasol.
De stad waar ze bijna dagelijks champagne bij het ontbijt dronken om te proosten op jarige dochters en vriendinnen.
Waar ze in een van de nauwe straatjes met de kleine kinderkopjes en de ongelijke smalle stoepjes uitgleed over een stukje plastic en zo zag dat haar bril vermorzeld werd door een wegrijdende auto.
De plek alwaar een klein speels meisje dwars door een militaire parade huppelde terwijl alle soldaten in gelid onbewogen voor zich uit bleven kijken.
Het “Callejon de la Inguisicion” met het mooie wit geschilderde poortje, waar het plaveisel al eeuwen geleden schoon geschrobd is, maar waar ze bij elke stap het bloed en de tranen dacht te zien vloeien.
De stad met paleis Real Alcazar ,waarbij de vooraf ,met veel pijn en moeite online gekochte kaarten moest zorgen voor een ontspannen bezoek, maar eindigde in een tour waar een groep “Aziatische-toeristen-op-driedaagse-rondreis-door-Europa” nog ontsteld van zouden zijn.
De roze-harige gids met haar excentrieke geklede grijs gekrulde hulp hebben met humor en daadkracht uiteindelijk hun ongemakkelijk “kuddedier-gevoel” teniet gedaan.
Sevilla is de bakermat van de Flamenco: een meeslepende dans met krachtige hand en voet bewegingen, ritmisch geklap en gezang (volgens haar gelijkend op het burlen van een edelhert) veelal begeleid door gitaarmuziek.
Toen ze, na een dag sightseeing zich opmaakte voor de avond, hebben ze een in het hotel optredende flamencodanseres ten onrechte "aangehoord" voor een stel langdurig seksueel actieve hotelgasten.
Lachend om deze vergissing, overigens zonder Libresse, liepen ze de oude stad in om te gaan genieten van een maaltijd in een authentieke tapasbar.
Terwijl ze gisterenavond thuis, de Senseo koffiepad in de houder drukte, dacht ze terug aan honderden apart verpakte Nespresso-achtige koffiecups behorende bij de koffiemachines van het hotel in Sevilla.
Wat een verspild verpakkingsmateriaal, wat een ingewikkeld en onpraktisch apparaat, maar daardoor werd koffiezetten wel een leuk en internationaal sociaal gebeuren.