Gordon
Wat een helse week heeft ze achter de rug.
Ze telde zeven dagen lang niet mee, het leven ging als een waas langs haar heen.
In eerste instantie dacht ze dat het nog wel mee viel, een keer vroeg onder de wol met wat extra vitamine C.
Daar kwam ze al snel van terug en uiteindelijk moest ze zich ziek melden.
Elk kreukeltje in het onderlaken voelde aan als schuurpapier.
Haar kniegewrichten die in een dromenloze slaap op elkaar hadden gelegen leken tien kilo wegende gewichten.
Een raspende rauwe hoest, een verschrikte blik in de spiegel.
Dikke tong, geen trek in eten en steeds een paar moeizame slokken water.
Ze raakte kortademig, had overal spierpijn, kreeg gemiddeld twee koude rillingen per dag en zag alles wazig.
De griep!
Ze heeft met tegenzin op woensdag haar wekelijkse bibliotheekbezoek met een vriend afgezegd, zaterdag met spijt het fietstochtje-met-verrassing voor de verjaardag van haar twee vriendinnen geannuleerd, de fotoafspraak bij de rugbyclub laten schieten en uiteindelijk de uitnodiging om Thais te komen eten bij haar schoonzuster en zwager geschrapt.
In de loop van de jaren heeft ze door haar functie in de gezondheidszorg een lichte vorm van Hypochondrie ontwikkeld en dus dacht ze op zeker moment meer aan een acute longaandoening dan aan Influenza.
Ze is nu zeven dagen en ruim zes strips Paracetamol verder en gelukkig valt in het leven weer wat te lachen.
Haar kleinzoon die haar vanmorgen met drie dikke zoenen vroeg of ze nu beter genoeg was om met hem “gevangenisje” te spelen.
De weegschaal die opeens wel het gewenste gewicht aangeeft.
Het biefstukje dat gisteren voor haar bereid werd en het boeketje bloemen dat er opeens stond.
Ze heeft de behoefte om te gaan scrubben, veel water te drinken om door te spoelen, te rekken en te strekken, weer op haar hometrainer te klimmen, een afspraak te maken bij de kapper en om te starten met de zuiverende halotherapie in een zoutkamer waar ze haar eerste afspraak voor gemaakt heeft.
Ze is weer bijna beter!
Eigenijk wilde ze helemaal niet hebben over de afgelopen week, ze had het voornemen iets te schrijven over “Gordon het boek”.
Het staat op haar e-reader, ze heeft het gelezen, een biografie die in februari 2018 op de markt kwam.
De eerste druk, tweehonderdveertig pagina’s.
Tweehonderdveertig pagina’s vol met afrekeningen, pittige uitspraken, beschuldigingen, ontboezemingen over seks en drugs, geschop tegen heilige huisjes en het schoonvegen van eigen straatjes.
De tweede druk was na drie dagen al een feit.
De derde druk zal waarschijnlijk geen tweehonderdveertig pagina’s beslaan.
Ze wilde het lezen omdat Gordon zegt een groot hart te hebben, omdat hij zo onvoorspelbaar is, omdat ze best wel om hem kan lachen, maar ook omdat Gordon bij publicatie van het boek al diverse processen aan de broek had.
Zijn familie beweerde dat hij loog, een groot deel van zijn ex-partners was razend en half bekend Nederland had de media al opgezocht om rectificatie te eisen.
Haar nieuwsgierigheid naar deze rioolroddels was groter dan haar fatsoen het leedvermaak te negeren.
Wat ze er van vond?
Je mag zelf oordelen, ze leent je het e-book wel uit.
Wat een helse week heeft ze achter de rug.
Ze telde zeven dagen lang niet mee, het leven ging als een waas langs haar heen.
In eerste instantie dacht ze dat het nog wel mee viel, een keer vroeg onder de wol met wat extra vitamine C.
Daar kwam ze al snel van terug en uiteindelijk moest ze zich ziek melden.
Elk kreukeltje in het onderlaken voelde aan als schuurpapier.
Haar kniegewrichten die in een dromenloze slaap op elkaar hadden gelegen leken tien kilo wegende gewichten.
Een raspende rauwe hoest, een verschrikte blik in de spiegel.
Dikke tong, geen trek in eten en steeds een paar moeizame slokken water.
Ze raakte kortademig, had overal spierpijn, kreeg gemiddeld twee koude rillingen per dag en zag alles wazig.
De griep!
Ze heeft met tegenzin op woensdag haar wekelijkse bibliotheekbezoek met een vriend afgezegd, zaterdag met spijt het fietstochtje-met-verrassing voor de verjaardag van haar twee vriendinnen geannuleerd, de fotoafspraak bij de rugbyclub laten schieten en uiteindelijk de uitnodiging om Thais te komen eten bij haar schoonzuster en zwager geschrapt.
In de loop van de jaren heeft ze door haar functie in de gezondheidszorg een lichte vorm van Hypochondrie ontwikkeld en dus dacht ze op zeker moment meer aan een acute longaandoening dan aan Influenza.
Ze is nu zeven dagen en ruim zes strips Paracetamol verder en gelukkig valt in het leven weer wat te lachen.
Haar kleinzoon die haar vanmorgen met drie dikke zoenen vroeg of ze nu beter genoeg was om met hem “gevangenisje” te spelen.
De weegschaal die opeens wel het gewenste gewicht aangeeft.
Het biefstukje dat gisteren voor haar bereid werd en het boeketje bloemen dat er opeens stond.
Ze heeft de behoefte om te gaan scrubben, veel water te drinken om door te spoelen, te rekken en te strekken, weer op haar hometrainer te klimmen, een afspraak te maken bij de kapper en om te starten met de zuiverende halotherapie in een zoutkamer waar ze haar eerste afspraak voor gemaakt heeft.
Ze is weer bijna beter!
Eigenijk wilde ze helemaal niet hebben over de afgelopen week, ze had het voornemen iets te schrijven over “Gordon het boek”.
Het staat op haar e-reader, ze heeft het gelezen, een biografie die in februari 2018 op de markt kwam.
De eerste druk, tweehonderdveertig pagina’s.
Tweehonderdveertig pagina’s vol met afrekeningen, pittige uitspraken, beschuldigingen, ontboezemingen over seks en drugs, geschop tegen heilige huisjes en het schoonvegen van eigen straatjes.
De tweede druk was na drie dagen al een feit.
De derde druk zal waarschijnlijk geen tweehonderdveertig pagina’s beslaan.
Ze wilde het lezen omdat Gordon zegt een groot hart te hebben, omdat hij zo onvoorspelbaar is, omdat ze best wel om hem kan lachen, maar ook omdat Gordon bij publicatie van het boek al diverse processen aan de broek had.
Zijn familie beweerde dat hij loog, een groot deel van zijn ex-partners was razend en half bekend Nederland had de media al opgezocht om rectificatie te eisen.
Haar nieuwsgierigheid naar deze rioolroddels was groter dan haar fatsoen het leedvermaak te negeren.
Wat ze er van vond?
Je mag zelf oordelen, ze leent je het e-book wel uit.