De olieman
Zomaar aan een nieuw verhaaltje beginnen zonder een vooropgezet plan is voor haar haast niet te doen.
Meestal heeft ze wel een of twee verbindende onderwerpen, waarmee ze naar een vaag uitgewerkt plot schrijft.
Het blijven amateuristische schrijfsels, maar ach…ze heeft er lol in en de lezersschare op haar site wordt steeds groter, wat haar zeer zeker aanmoedigt om door te gaan.
Piekerend over haar eerste zin dacht ze terug aan een oud verhaaltje waarin ze schreef over het fenomeen FOMO, (the fear of missing out) terwijl Corona nu de remedie lijkt te zijn, omdat er niets meer te missen valt.
https://foto-chemie.weebly.com/fomo.html
Wat heeft haar beroerd de afgelopen tijd, wat heeft ze ondernomen en meegemaakt, waar kan ze over schrijven, wat is de moeite van het vertellen waard?
Misschien iets over Nelis de olieman, omdat ze in de afgelopen week tweemaal op muzikale wijze met hem werd geconfronteerd?
"Een kleine middenstander uit een volksbuurt in Amsterdam die op een dag besluit om een auto te kopen.
Hij verpandt zijn radio en schaft voor zeventig gulden een roestige oude Ford aan bij een autokerkhof en maakt vervolgens de buurt jaloers door zich trots met zijn voertuig door de Amsterdamse straten te reppen.
De buren krijgen echter revanche wanneer de olieman op een zondagmorgen besluit om zijn vrouw en kroost een dagje mee uit rijden te nemen.
Hoe olieman Nelis het ook probeert, de auto wil maar moeilijk starten en wanneer het eindelijk lukt, betekent dat ook meteen het einde van het vehikel".
Je moet weten dat ze eind jaren ’70 haar eerste opleiding in de gezondheidszorg heeft afgerond en dat men toen nog van mening was dat je een “goede zuster” zou zijn als je kennis had van de muzikale keuze van de oudere cliënten.
Daar komt bij dat haar moeder ook heel veel zong en haar repertoire soms overeenkwam met dat wat ze geleerd had op school.
Die paar uur muziekles en haar zingende moeder hebben ertoe geleid dat ze, tot op de dag van vandaag nog veel ouderwetse, Hollandse deunen uit de vorige eeuw kan meezingen.
Ze liep afgelopen maandag door de ontmoetingsruimte van de zorginstelling waar ze werkt, terwijl op dat moment een muziekquiz aan de gang was en ze uitgenodigd werd om haar zangkwaliteiten ten gehore te brengen:
De olieman heeft een Fordje opgedaan,
Daar rijdt ie mee als een vorst door de Jordaan.
Geschreven en gezongen door Louis Davids, zag ze later op Wikipedia: een Nederlands cabaretier en revueartiest die vanaf 1906 tot 1937 actief was.
Maar ‘s avonds om tien uur is het uit met de pret,
Want dan stopt zijn vrouw de slinger onder bed
Tuf, tuf, tuf…
Enkele uren later zag ze op facebook een filmpje van Perlee Draaiorgels, waarin ditzelfde liedje ten gehore werd gebracht.
https://www.facebook.com/perleedraaiorgels/videos/652377938645424/
Toevalligerwijs is ze een paar jaar geleden bij Perlee (Westerstraat 119 in Amsterdam) in het draaiorgelmuseum geweest, omdat een goede vriend familiebanden heeft met de Perlee’s.
Een heel bijzonder bezoek met heel veel herkenbare muziek.
Ze heeft gezongen en gedanst en nee…, ze is geen fan van draaiorgelmuziek, maar heb jij wel eens geprobeerd geluid uit zo’n apparaat te draaien???
Zij wel!
Tijden veranderen… natuurlijk lijkt het haar superleuk om binnenkort aan haar kleinzoon uit te leggen wat de olieman deed, te vertellen dat vroeger een auto met een slinger werd gestart, wil ze met alle plezier haar goed bewaarde guldens, kwartjes en dubbeltjes uit de vorige eeuw laten zien en zal ze samen met hem bij elke orgelman (ook al is alles gemotoriseerd) wat geld in het “mansbakje” willen doen.
Later…, over een jaar of tien?
Weten we misschien nu al welke songs er dan uit het draaiorgel en tijdens de muziekquiz in het zorgcentrum ten gehore worden gebracht?
Zomaar aan een nieuw verhaaltje beginnen zonder een vooropgezet plan is voor haar haast niet te doen.
Meestal heeft ze wel een of twee verbindende onderwerpen, waarmee ze naar een vaag uitgewerkt plot schrijft.
Het blijven amateuristische schrijfsels, maar ach…ze heeft er lol in en de lezersschare op haar site wordt steeds groter, wat haar zeer zeker aanmoedigt om door te gaan.
Piekerend over haar eerste zin dacht ze terug aan een oud verhaaltje waarin ze schreef over het fenomeen FOMO, (the fear of missing out) terwijl Corona nu de remedie lijkt te zijn, omdat er niets meer te missen valt.
https://foto-chemie.weebly.com/fomo.html
Wat heeft haar beroerd de afgelopen tijd, wat heeft ze ondernomen en meegemaakt, waar kan ze over schrijven, wat is de moeite van het vertellen waard?
Misschien iets over Nelis de olieman, omdat ze in de afgelopen week tweemaal op muzikale wijze met hem werd geconfronteerd?
"Een kleine middenstander uit een volksbuurt in Amsterdam die op een dag besluit om een auto te kopen.
Hij verpandt zijn radio en schaft voor zeventig gulden een roestige oude Ford aan bij een autokerkhof en maakt vervolgens de buurt jaloers door zich trots met zijn voertuig door de Amsterdamse straten te reppen.
De buren krijgen echter revanche wanneer de olieman op een zondagmorgen besluit om zijn vrouw en kroost een dagje mee uit rijden te nemen.
Hoe olieman Nelis het ook probeert, de auto wil maar moeilijk starten en wanneer het eindelijk lukt, betekent dat ook meteen het einde van het vehikel".
Je moet weten dat ze eind jaren ’70 haar eerste opleiding in de gezondheidszorg heeft afgerond en dat men toen nog van mening was dat je een “goede zuster” zou zijn als je kennis had van de muzikale keuze van de oudere cliënten.
Daar komt bij dat haar moeder ook heel veel zong en haar repertoire soms overeenkwam met dat wat ze geleerd had op school.
Die paar uur muziekles en haar zingende moeder hebben ertoe geleid dat ze, tot op de dag van vandaag nog veel ouderwetse, Hollandse deunen uit de vorige eeuw kan meezingen.
Ze liep afgelopen maandag door de ontmoetingsruimte van de zorginstelling waar ze werkt, terwijl op dat moment een muziekquiz aan de gang was en ze uitgenodigd werd om haar zangkwaliteiten ten gehore te brengen:
De olieman heeft een Fordje opgedaan,
Daar rijdt ie mee als een vorst door de Jordaan.
Geschreven en gezongen door Louis Davids, zag ze later op Wikipedia: een Nederlands cabaretier en revueartiest die vanaf 1906 tot 1937 actief was.
Maar ‘s avonds om tien uur is het uit met de pret,
Want dan stopt zijn vrouw de slinger onder bed
Tuf, tuf, tuf…
Enkele uren later zag ze op facebook een filmpje van Perlee Draaiorgels, waarin ditzelfde liedje ten gehore werd gebracht.
https://www.facebook.com/perleedraaiorgels/videos/652377938645424/
Toevalligerwijs is ze een paar jaar geleden bij Perlee (Westerstraat 119 in Amsterdam) in het draaiorgelmuseum geweest, omdat een goede vriend familiebanden heeft met de Perlee’s.
Een heel bijzonder bezoek met heel veel herkenbare muziek.
Ze heeft gezongen en gedanst en nee…, ze is geen fan van draaiorgelmuziek, maar heb jij wel eens geprobeerd geluid uit zo’n apparaat te draaien???
Zij wel!
Tijden veranderen… natuurlijk lijkt het haar superleuk om binnenkort aan haar kleinzoon uit te leggen wat de olieman deed, te vertellen dat vroeger een auto met een slinger werd gestart, wil ze met alle plezier haar goed bewaarde guldens, kwartjes en dubbeltjes uit de vorige eeuw laten zien en zal ze samen met hem bij elke orgelman (ook al is alles gemotoriseerd) wat geld in het “mansbakje” willen doen.
Later…, over een jaar of tien?
Weten we misschien nu al welke songs er dan uit het draaiorgel en tijdens de muziekquiz in het zorgcentrum ten gehore worden gebracht?