Wat als…
Wat als flamingo’s konden dansen?
Zouden zij dan primaballerina’s zijn?
Wat als luiaards het luieren beu zijn en rendieren helemaal niet van rennen houden?
Wat als een vegetariër vlinders in zijn buik heeft?
Wat als ze ziet dat iemand een briefje van vijftig euro laat vallen en diegene dat niet merkt?
Het zijn een paar voorbeelden van fabelachtige kwesties, maar waar wel hele boeken over volgeschreven zijn.
Wat als haar tante kloten had gehad?
Deze curieuze uitspraak werd vroeger vaak door haar familie gebezigd en zorgde ervoor dat elke onbenullige ‘wat-als-vraag’ tot nul gereduceerd leek.
Wat als er geen corona zou zijn geweest?
Tsja, …dat is iets wat ze zich bijna dagelijks afvraagt.
Hoe zou het afgelopen jaar er dan uit hebben gezien?
Zou ze meer lol hebben gehad, zou het minder saai zijn geweest, zou ze onbezonnener geleefd hebben?
Tot en met februari zag het er allemaal rooskleurig uit, haar goede voornemens waren inmiddels verworven of alweer van de baan en de plannen voor uitjes en vakanties waren in de maak.
Zo boekte ze samen met haar vriendin een stedentrip naar Valencia, maakte ze plannen voor een zonvakantie op één van de Canarische eilanden en zat ze een paar uur achter de computer om kaarten voor het optreden van de Edwin Eversband `Live at de Amsterdamse Bos´ met succes te kunnen bemachtigen.
De datum voor het jaarlijkse Shakespeare-weekend was ook al bepaald en begin maart was de reservering voor het hotel en de aanschaf van de theaterkaarten gedaan.
Dit jaar bestaat het Shakespeare-openlucht-theater in Diever 75 jaar en zou er, zonder corona, een combinatie van het stuk ‘Comedy of Errors’ en de tragedie ‘Macbeth’ uitgevoerd worden.
Jammer, dat alle reserveringen doorgeschoven zijn naar volgend jaar, want wat is ze nieuwsgierig naar hoe men een klucht en een tragedie tot een geheel verweven zou hebben.
Ze heeft de afgelopen maanden geld in haar zak gehouden door al de uitgestelde lunches, dinertjes, gemiste museumbezoeken en is een kilootje aangekomen door de geschrapte stadswandelingen uit de `Time-to-momo` gidsen.
Leuk detail is wel dat ze voor het eerst van haar leven meegedaan heeft aan een crowdfundingactie van datzelfde `Time-to-momo`.
Daar bij dit bedrijf de verkoop van de stedengidsen door corona stagneerde, vroegen zij hun trouwe gebruikers begin dit jaar hen financieel te steunen in ruil voor een `Stedenlust-kookboek´, dat zij half november ontvangen heeft.
Een kookboek vol prachtige foto´s en heerlijke recepten uit vierenveertig verschillende steden: een stedentrip via haar maag, zonder het huis te hoeven verlaten.
Op deze manier kan ze dus letterlijk Europa op haar bord krijgen met de Pasteis de Bacalheu uit Lissabon, het Vietnamese Bún chả vanwege de grote Aziatische gemeenschap in Praag, Huevos a la flamenca uit Sevilla en, om haar stedenlust in dit coronajaar te stillen, Valenciaanse Fideuà.
Dit jaar kwamen haar wandelingen dus niet verder dan de groengebieden van onder andere Purmerend, Zaanstad, Hoorn, Wognum en Aartswoud, daar waar ‘Time-to-momo’ zich dan weer niet in specialiseert.
Wat als ze afspreekt om samen met haar stedentripvriendin, deze vaak zeer verrassende gelopen corona-wandelingen te documenteren en ze daarnaast toezegt op zoek te gaan naar typisch Noord-Hollandse streekgerechten die passen bij deze wandelingen?
Zou je haar crowdfunding verzoek om een ‘lopend-buffet-boek’ te kunnen verwezenlijken dan steunen?
Waarom denkt ze het antwoord al te weten?
Wat als ze het ook nog eens ‘opleukt’ met haar foto’s?
Zou je dan misschien ja zeggen?
😊😊
Wat als flamingo’s konden dansen?
Zouden zij dan primaballerina’s zijn?
Wat als luiaards het luieren beu zijn en rendieren helemaal niet van rennen houden?
Wat als een vegetariër vlinders in zijn buik heeft?
Wat als ze ziet dat iemand een briefje van vijftig euro laat vallen en diegene dat niet merkt?
Het zijn een paar voorbeelden van fabelachtige kwesties, maar waar wel hele boeken over volgeschreven zijn.
Wat als haar tante kloten had gehad?
Deze curieuze uitspraak werd vroeger vaak door haar familie gebezigd en zorgde ervoor dat elke onbenullige ‘wat-als-vraag’ tot nul gereduceerd leek.
Wat als er geen corona zou zijn geweest?
Tsja, …dat is iets wat ze zich bijna dagelijks afvraagt.
Hoe zou het afgelopen jaar er dan uit hebben gezien?
Zou ze meer lol hebben gehad, zou het minder saai zijn geweest, zou ze onbezonnener geleefd hebben?
Tot en met februari zag het er allemaal rooskleurig uit, haar goede voornemens waren inmiddels verworven of alweer van de baan en de plannen voor uitjes en vakanties waren in de maak.
Zo boekte ze samen met haar vriendin een stedentrip naar Valencia, maakte ze plannen voor een zonvakantie op één van de Canarische eilanden en zat ze een paar uur achter de computer om kaarten voor het optreden van de Edwin Eversband `Live at de Amsterdamse Bos´ met succes te kunnen bemachtigen.
De datum voor het jaarlijkse Shakespeare-weekend was ook al bepaald en begin maart was de reservering voor het hotel en de aanschaf van de theaterkaarten gedaan.
Dit jaar bestaat het Shakespeare-openlucht-theater in Diever 75 jaar en zou er, zonder corona, een combinatie van het stuk ‘Comedy of Errors’ en de tragedie ‘Macbeth’ uitgevoerd worden.
Jammer, dat alle reserveringen doorgeschoven zijn naar volgend jaar, want wat is ze nieuwsgierig naar hoe men een klucht en een tragedie tot een geheel verweven zou hebben.
Ze heeft de afgelopen maanden geld in haar zak gehouden door al de uitgestelde lunches, dinertjes, gemiste museumbezoeken en is een kilootje aangekomen door de geschrapte stadswandelingen uit de `Time-to-momo` gidsen.
Leuk detail is wel dat ze voor het eerst van haar leven meegedaan heeft aan een crowdfundingactie van datzelfde `Time-to-momo`.
Daar bij dit bedrijf de verkoop van de stedengidsen door corona stagneerde, vroegen zij hun trouwe gebruikers begin dit jaar hen financieel te steunen in ruil voor een `Stedenlust-kookboek´, dat zij half november ontvangen heeft.
Een kookboek vol prachtige foto´s en heerlijke recepten uit vierenveertig verschillende steden: een stedentrip via haar maag, zonder het huis te hoeven verlaten.
Op deze manier kan ze dus letterlijk Europa op haar bord krijgen met de Pasteis de Bacalheu uit Lissabon, het Vietnamese Bún chả vanwege de grote Aziatische gemeenschap in Praag, Huevos a la flamenca uit Sevilla en, om haar stedenlust in dit coronajaar te stillen, Valenciaanse Fideuà.
Dit jaar kwamen haar wandelingen dus niet verder dan de groengebieden van onder andere Purmerend, Zaanstad, Hoorn, Wognum en Aartswoud, daar waar ‘Time-to-momo’ zich dan weer niet in specialiseert.
Wat als ze afspreekt om samen met haar stedentripvriendin, deze vaak zeer verrassende gelopen corona-wandelingen te documenteren en ze daarnaast toezegt op zoek te gaan naar typisch Noord-Hollandse streekgerechten die passen bij deze wandelingen?
Zou je haar crowdfunding verzoek om een ‘lopend-buffet-boek’ te kunnen verwezenlijken dan steunen?
Waarom denkt ze het antwoord al te weten?
Wat als ze het ook nog eens ‘opleukt’ met haar foto’s?
Zou je dan misschien ja zeggen?
😊😊