Poepen.
Bij voorbaat excuus voor de titel van dit verhaal… het is misschien wel vreselijk platvloers om over dit onderwerp te schrijven.
Er zit tenslotte een luchtje aan, het is onderbroekenlol, haar “beter in de wijde wereld, dan in een nauw gat” betoog, haar broodje poepverhaal.
En als ze bij toeval dan ook nog ontdekt wat dit woord in het Vlaams betekent, weet ze zeker dat dit haar meest krankzinnige blog gaat worden.
“Kak”, riep haar collega, terwijl ze shit bedoelde.
Het zat haar even niet mee en waarschijnlijk is ze wars van Engelse woorden in de Nederlandse taal.
Kak, shit...
Zelf zegt ze altijd “chips”, niet omdat ze schroomt om een krachtterm te gebruiken, maar meer omdat ze dan in ieder geval altijd een verwensing kan uiten.
Bij haar rust, zowel op het zelfstandig naamwoord als op het werkwoord geen taboe.
Ze merkt best wel dat de hersenen, populair gemaakt door Erik Scherder, veel sexier zijn dan haar darmen, hoewel het RIVM met de paarse enveloppe en veel microbiologen behoorlijk hun best doen om van de darmen het “tweede brein” te maken.
En als ze dan ook nog leest dat er zo’n honderd verschillende synoniemen voor poepen zijn, vindt ze het gerechtvaardigd om een verhaal over dit fenomeen te schrijven.
Toevalligerwijs ziet haar kleinzoon ook zo af en toe de lol in van een sanitaire grap, waarbij hij haar dan steevast schaterlachend meldt veel scheetjes te zullen laten op haar plekje in bed, of haar, als zijnde een uitverkorene, uitnodigt zijn billen af te vegen, terwijl hij drommels goed weet dat hij de leeftijd heeft dit zelf te moeten doen.
Door haar werkzaamheden in de zorg heeft ze jaren geleden voor het eerst kennis gemaakt met de “Bristol-ontlastingschaal”.
Een “stoelgangkaart“ die ontworpen is als medisch hulpmiddel om de vorm van menselijke ontlasting te categoriseren, ontwikkeld aan de Universiteit van Bristol en voor het eerst gepubliceerd in 1997.
Poep wordt op deze kaart achtereenvolgens beschreven als losse harde keutels, zoals bijvoorbeeld noten.
Als een worst, klonterig met barstjes aan de buitenkant, of als een zachte, gladde slang.
Zachte keutels met duidelijke randen of als stukjes met gehavende randen, papperig, waterig, of geheel vloeibaar.
Toegegeven…ook zij moest de eerste keer hier vreselijk om lachen, maar met deze schaal in het achterhoofd hebben we misschien minder schijt aan het advies “omkijken”.
Ooit is ze met een vriendin naar Corpus, een museum over het menselijk lichaam, in Oegstgeest geweest.
De reis door het lijf begon op een steile roltrap, waarvan zij vermoeden dat de opening de anus voorstelde en eenmaal in het darmstelsel aangekomen Edwin “joepiedepoepie” Rutten vertelde hoe het een broodje kaas hier vergaat.
Het moet gezegd dat andere delen van het lichaam haar tijdens het museumbezoek meer aanspraken, maar toen wist ze nog niet dat een poeptransplantatie de symptomen van diabetes doet verminderen, dat duizenden miljarden bacteriën in haar darmen samen anderhalf kilo wegen en het duurste kopje koffie gemaakt wordt van de keutels van de Loewak, een kruising tussen een kat en een wezel.
Als je je tijdens het lezen van haar verhaal nu nog steeds ongemakkelijk mocht voelen, bedenk dan dat Mark Rutte, Donald Trump en zelfs Willem Alexander ook afgaan, dat vogelpoep op je hoofd geluk brengt en Herman Brood in al zijn verslavende wijsheid ooit zong, “Maak van je scheet een donderslag, ik hoop dat ik er nog een zooitje laten mag”.
En …heb je al gegoogeld naar poepen op z’n Vlaams?