Schrijfkramp
Het EK voetbaltoernooi in Frankrijk 2016 is nu een kleine week aan de gang.
Binnen haar voetbal-minnend gezin wordt hier dan ook veel over gesproken en gelezen.
Niet alleen over de uitslagen, maar ook de rellen in Marseille en Lille, de toeschouwer die het veld op rende om samen met enkele voetballers, haast ongezien, een doelpunt te vieren.
Ronaldo die, na een teleurstellende wedstrijd overduidelijk liet blijken dat hij slecht tegen zijn verlies kon en natuurlijk de Duitse bondscoach.
Joachim Löw is de laatste dagen het slachtoffer van de roddeljournalistiek.
Over hoe hij peuterde in zijn neus en het resultaat consumeerde, krabde aan zijn ballen en zijn handen besnuffelde, of de smerigheid onder zijn nagels, verkregen door te frunniken aan zijn kont en verwijderde met zijn tanden, werden vele woorden vuil gemaakt.
Het onaangepast gedrag, choquerend gepubliceerd in columns, als nieuwsitems in kranten, via tweets, blogs en andere digitale bronnen.
Er wordt wat af geschreven, ook door haar.
Ze is in het bezit van twee schrijfknobbels!
Die ene die constant bezig is met observeren, onderwerpen zoeken, structureren, ordenen, woorden en synoniemen bedenken en verbanden leggen.
De andere, op de zijkant van haar middelvinger die steeds kleiner wordt.
Want ach,..... wat “pent” ze nu nog?
In de tijd dat ze in de winkel werkte was zij de aangewezen persoon om wekelijks de prijskaarten te schrijven, met een dikke zwarte stift in een keurig, goed leesbaar handschrift.
Tegenwoordig is haar handschrift lelijk, slordig, voor anderen haast onleesbaar en treedt er tijdens het schrijven na verloop van tijd kramp in haar vingers op.
Haar papieren agenda is dan ook verleden tijd, de “kattenbelletjes” binnen haar gezin gaan veelal via de familie-app, wenskaarten verstuurd ze digitaal via Greetz, notities en geheugensteuntjes plaatst ze in haar telefoon, brieven gaan via de mail en haar verhaaltjes schrijft ze in Word op de laptop of I-pad.
Het nieuwe schrijven is tikken of swipen, doet ze blind met twee handen, of juist alleen met haar duim of wijsvinger op een toetsenbord of een touchscreen.
Een aantal jaar geleden heeft ze gedurende langere tijd een zeer uitgebreid mailverkeer met haar vriendin gehad, beide lang van stof en zeer verhalend.
De mails werden in eerste instantie bewaard, omdat ze haar computer niet had opgeschoond.
Later bewust behouden, omdat er op veel momenten over bijzonder waardevolle aangelegenheden werd geschreven.
Uiteindelijk heeft ze rond een verjaardag van deze vriendin alles uitgeprint, in een showmapje gedaan en het cadeau gegeven.
Van de week, tijdens een etentje kreeg ze het weer onder ogen.
Hoe zal tegenwoordig het schrijvend-leven zijn zonder computer en internet?
Wat als we de insert-knop niet hadden, geen spellingscontrole en niet digitaal konden knippen, kopiëren en plakken?
Bedrijven zijn volkomen gedigitaliseerd en 94% van de Nederlandse huishoudens schijnt een internet aansluiting te hebben.
Eigenlijk is het dus wel heel bijzonder dat op haar werk alle jubilarissen nog steeds een “ballpoint met logo” cadeau krijgen.
Met recht een “blijvend aandenken”, want veelal zal de pen niet gebruikt worden.
Ze kan niet wachten op haar jubileum geschenk, maar dat duurt nog jaren.
Van de week gaat ze een hand geschreven kaart versturen.
Veel persoonlijker...
Toch?