Familietaal
Waarschijnlijk heb jij ook wel van die zelfgemaakte woorden die alleen binnen je gezin gebruikt worden en je die daarom nooit zal vergeten.
Zo vroegen haar beide jongens jaren geleden met regelmaat: “Mam, wil je een springbroodje voor me maken?”
“Natuurlijk lieverd” en gelijk pakte ze dan de broodrooster uit het keukenkastje.
Dit familiewoord is zelfs opgenomen in een artikel over “Taal achter de voordeur”, nadat ze gereageerd had op een oproep van Het Genootschap onze Taal.
Https://onzetaal.nl/nieuws-en-dossiers/weblog/taal-achter-de-voordeur?fbclid=iwar1v9w07bqrnr89hckw6gz-gbme6kz_zecbtuisgb2s4sf_uzv5h3ihbypg
Of wonderoren, ook zo’n woord dat achter haar voordeur met regelmaat gebezigd wordt als bijvoorbeeld haar man een concert wil beluisteren en daarbij een koptelefoon opzet.
Het woord wonderoren komt eigenlijk uit een oude spelshow van Ted de Braak, waarbij deelnemers met een koptelefoon op al zingend zichzelf een halve seconde later pas hoorden.
Velen vonden het hilarisch om te zien, omdat er op de koptelefoon zo’n dertig centimeter grote oren waren bevestigd, door de vertraging altijd vreselijk vals werd gezongen en de gemiddelde kijker toentertijd met het tv-aanbod heel snel tevreden was.
Voor de generatie X-lezer: weet je trouwens dat de vijfentachtigjarige Ted de Braak heden ten dage nog steeds die enorm markante snor heeft?
En onlangs werd er door haar kleinzoon, tijdens een vakantie in Brabant een nieuw thuis-taal-woord toegevoegd.
Ze had een huisje gehuurd op een vakantiepark met recreatieplas waar, aan een klein steigertje, drie waterfietsen in de vorm van grote zwanen lagen aangemeerd.
“Zullen we in een trappelbootje stappen, oma?”
Een trappelbootje!
“Natuurlijk schat. Zullen we eens kijken wat dat kost?”
Uiteindelijk hebben ze een uurtje rond “getrappeld” met een waterfiets.
Haar kleine man aan het roer en haar zoon en schoondochter aan de trappers, terwijl zij, lekker lui, achter op de zwaan van het zonnetje genoot.
Ze had eerlijk gezegd in geen jaren op een waterfiets gezeten en al zeker geen één in de vorm van een zwaan, dus is ze haar kleinzoon voor deze uitnodiging reuze dankbaar.
Als hij haar niet uitgenodigd had zou ze dit hoogstwaarschijnlijk nooit ondernomen hebben, want laten we eerlijk zijn: zal het zonder hem nu net zo leuk zijn geweest?
Je trapt je tenslotte altijd het lazarus en behoorlijk in het zweet, je krijgt pijn in de rug van de plastic leuning en je stapt er nooit met droge voeten uit.
Een klein lichtpuntje is wel dat waterfietsen met trapondersteuning een behoorlijke opmars maken en ze dus zomaar in de nabije toekomst een stadswandeling kan verruilen voor een, zonder ongemakken, ontspannen grachten-E-bike-tocht.
Wil je na het lezen van haar familiewoorden je eigen achter-de-voordeur-taal met haar delen?
Graag, kom maar op, want taal is zeg maar echt haar ding…
Hoewel die uitspraak dan weer achter de voordeur van Paulien Cornelisse vandaan komt.