Te laat
De dag voordat ze naar Sevilla zouden vliegen was er op Schiphol een gigantische stroomstoring.
Schiphol was een paar uur gesloten en men adviseerde om niet naar de luchthaven te komen.
Duizenden reizigers kregen te maken met ernstige vertragingen of geheel geannuleerde vluchten.
Het was chaos!
Gelukkig waren de problemen de dag erna weer opgelost en vertrok hun vliegtuig keurig op tijd.
Geen centje pijn, maar toch…voor iemand die er een enorme hekel aan heeft om te laat te komen, zijn dit soort akkefietjes heel erg onplezierig.
Ze is praktisch nooit te laat.
Altijd kwartier voor aanvang op haar werk, om nog even koffie te drinken of wat bij te kletsen.
Bij afspraken met familie of vrienden, kan ze nog een extra rondje om, nooit vindt ze het erg als ze alle stoplichten tegen heeft of als er een brug openstaat.
Met grote uitzondering van de bruggen in Zaandam, die staan zo godsgruwelijk lang open.
Onlangs heeft ze de “Paretjesloop” met haar man en vriendin gelopen.
Een wandeltocht van vijftien kilometer in Edam en Volendam.
Langs historische “pareltjes” in beide steden en voor het goede doel.
Vertrek na 9.00 uur en binnenkomst voor 17.00 uur.
Redelijk de pas erin, lekker koffiedrinkend en na af en toe een verkeerde afslag belandde ze halverwege hun tocht tussen duizenden toeristen op “De Dijk” in Volendam.
Lunchen bij restaurant en art-hotel Spaander. Ach ja, waarom niet?
Eens kijken wat er na Herman den Blijker van geworden is?
De ober was er snel, maar het drankje, hun lunch en de rekening lieten erg lang op zich wachten.
Ongeduldig werd ze er van.
Kom op, ze moet voor vijven binnen zijn en nog even bij een delegatie van de organisatie langs, toevallig haar collega en diens zus waar ze schilderles van heeft gehad.
Natuurlijk waren ze keurig op tijd, maar het geeft wel aan hoe onplezierig ze zich hier bij kan voelen.
Ze is praktisch nooit te laat en terwijl ze dit nu voor de tweede keer schrijft hoort ze haar man en vrienden roepen: “En Kootwijk dan!”
Ze hadden een rondleiding bij Radio Kootwijk besproken.
Een prachtig, monumentaal gebouw in art-deco stijl, lijkend op een sfinx met een bijzonder fotogenieke tegelvloer in een prachtige omgeving.
Radio Kootwijk is een voormalig zendstation op de Veluwe, dat in de eerste helft van de 20ste eeuw een belangrijke communicatie verbinding vormde tussen Nederland en voormalig Nederlands- Indie.
De rondleiding zou om 10.00 uur beginnen, beetje vroeg voor de zondag, maar “a la”, ze wist de weg.
Uiteindelijk kwamen ze door haar dwarsigheid, omdat ze zo goed de weg wist (!) en daardoor vele kilometers extra hebben moeten rijden, op een draf en verontschuldigend aangelopen op een groep van zeker vijfentwintig wachtende- en beschuldigend kijkende mede-rondleidingsgenoten.
Echt zo’n voorval dat gedurende de gehele ochtend niet meer goed te maken viel en dus zij, samen met haar vriendinnen, dit gekscherend te wijten gaf aan het hoge ANWB-gehalte, de grijze wollen sokken, het Nivon en de scouting minnende overige deelnemers.
Nooit te laat willen komen en als het haar dan gebeurt voelt ze zich “kut”.
En nog “kutter” toen ze onderstaand artikel las….
http://www.menshealth.nl/Psyche/Onderzoek-laatkomers-komen-vaak-verder-in-het-leven
De dag voordat ze naar Sevilla zouden vliegen was er op Schiphol een gigantische stroomstoring.
Schiphol was een paar uur gesloten en men adviseerde om niet naar de luchthaven te komen.
Duizenden reizigers kregen te maken met ernstige vertragingen of geheel geannuleerde vluchten.
Het was chaos!
Gelukkig waren de problemen de dag erna weer opgelost en vertrok hun vliegtuig keurig op tijd.
Geen centje pijn, maar toch…voor iemand die er een enorme hekel aan heeft om te laat te komen, zijn dit soort akkefietjes heel erg onplezierig.
Ze is praktisch nooit te laat.
Altijd kwartier voor aanvang op haar werk, om nog even koffie te drinken of wat bij te kletsen.
Bij afspraken met familie of vrienden, kan ze nog een extra rondje om, nooit vindt ze het erg als ze alle stoplichten tegen heeft of als er een brug openstaat.
Met grote uitzondering van de bruggen in Zaandam, die staan zo godsgruwelijk lang open.
Onlangs heeft ze de “Paretjesloop” met haar man en vriendin gelopen.
Een wandeltocht van vijftien kilometer in Edam en Volendam.
Langs historische “pareltjes” in beide steden en voor het goede doel.
Vertrek na 9.00 uur en binnenkomst voor 17.00 uur.
Redelijk de pas erin, lekker koffiedrinkend en na af en toe een verkeerde afslag belandde ze halverwege hun tocht tussen duizenden toeristen op “De Dijk” in Volendam.
Lunchen bij restaurant en art-hotel Spaander. Ach ja, waarom niet?
Eens kijken wat er na Herman den Blijker van geworden is?
De ober was er snel, maar het drankje, hun lunch en de rekening lieten erg lang op zich wachten.
Ongeduldig werd ze er van.
Kom op, ze moet voor vijven binnen zijn en nog even bij een delegatie van de organisatie langs, toevallig haar collega en diens zus waar ze schilderles van heeft gehad.
Natuurlijk waren ze keurig op tijd, maar het geeft wel aan hoe onplezierig ze zich hier bij kan voelen.
Ze is praktisch nooit te laat en terwijl ze dit nu voor de tweede keer schrijft hoort ze haar man en vrienden roepen: “En Kootwijk dan!”
Ze hadden een rondleiding bij Radio Kootwijk besproken.
Een prachtig, monumentaal gebouw in art-deco stijl, lijkend op een sfinx met een bijzonder fotogenieke tegelvloer in een prachtige omgeving.
Radio Kootwijk is een voormalig zendstation op de Veluwe, dat in de eerste helft van de 20ste eeuw een belangrijke communicatie verbinding vormde tussen Nederland en voormalig Nederlands- Indie.
De rondleiding zou om 10.00 uur beginnen, beetje vroeg voor de zondag, maar “a la”, ze wist de weg.
Uiteindelijk kwamen ze door haar dwarsigheid, omdat ze zo goed de weg wist (!) en daardoor vele kilometers extra hebben moeten rijden, op een draf en verontschuldigend aangelopen op een groep van zeker vijfentwintig wachtende- en beschuldigend kijkende mede-rondleidingsgenoten.
Echt zo’n voorval dat gedurende de gehele ochtend niet meer goed te maken viel en dus zij, samen met haar vriendinnen, dit gekscherend te wijten gaf aan het hoge ANWB-gehalte, de grijze wollen sokken, het Nivon en de scouting minnende overige deelnemers.
Nooit te laat willen komen en als het haar dan gebeurt voelt ze zich “kut”.
En nog “kutter” toen ze onderstaand artikel las….
http://www.menshealth.nl/Psyche/Onderzoek-laatkomers-komen-vaak-verder-in-het-leven