Wandelen
Terwijl ze nietsvermoedend het trappetje van het talud afliep om haar wandeltocht te kunnen vervolgen, keek ze neer op de gehelmde kruin van een wielrenner op leeftijd.
Het duurde een fractie van een seconde voordat ze doorhad dat de beste man stond te wildplassen.
Geschrokken maakte de fietser op het moment dat ze zich aankondigde met een kuch en een opmerking over de uitgezochte plasplek en gehinderd door zijn fietsschoenen, enkele stramme achterwaartse bewegingen.
Het resultaat was dat hij al druppelend zijn linkerbeen “beplaste” terwijl hij probeerde zo snel mogelijk zijn leuter terug te stoppen in zijn fietsbroek.
De gedachte dat deze broek waarschijnlijk voorzien is van een zeemleren inlegkruis en anders de rijwind wel zou functioneren als een föhn, gaf haar de moed om hem gniffelend nog een hele fijne dag te wensen.
Ze snapt het wel hoor… dat wildplassen, maar zo’n “heterdaadje” is toch reuze vermakelijk.
Ze hervatte haar 7 kilometer lange “trainingsrondje” op deze warme, zonnige zondag.
In het weekend is het altijd anders dan doordeweeks, er zijn meer fietsende dagjesmensen en een flink aantal wielerverenigingen waarvan de leden zich zo vlak na de Tour de France stuivend over het fietspad willen identificeren met Stefan Kruijswijk, Dylan Groenewegen en Bouke Mollema, maken het lopen soms een heikele onderneming.
Oppassen dus, temeer daar ze door haar moordend tempo vaak loopt te zigzaggen over de weg.
Een paar jaar geleden heeft ze met haar zus de Fjoertoer van Egmond gelopen.
Een 18 kilometer lange sprookjesachtige tocht , waarvan ze het grootste gedeelte in het donker liepen en ze verrast werden met bijzondere acts en originele licht- en geluidseffecten.
Prachtig om mee te maken hoe de lichtbakens hen een weg wees in de duisternis, maar oh, oh …wat heeft ze een extra hoeveelheid meters afgelegd.
Haar evenwichtsorgaan functioneert slechter in het donker en ze weet dan moeilijk haar balans te houden, waardoor ze van links naar rechts over het pad zwalkte.
Haar zondagmiddagwandeling vervolgend werd ze op de dijk ingehaald door een ouder stel op elektrische fietsen, waarvan de man puffend een flesje water over zijn hoofd gooide en van zijn fiets stapte.
Grauw en geheel nat van het over hem heen gegooide water bleef hij stilstaan, terwijl zijn vrouw hem verontschuldigde met de stellige woorden: “Ja hoor, gaat goed, een beetje last van de hitte”. ”Nee, we hebben geen hulp nodig, nog een klein stukje dan zijn we thuis”. “Ja, we hebben nog water….het komt goed…gaat u maar door”.
Verderop werd ze nogmaals ingehaald door het echtpaar, waarna wederom bleek dat de man af moest stappen.
Tenslotte kozen ze eieren voor hun geld en ontfermde zij en een toegesnelde wijkbewoner zich over hem.
Ze is uiteindelijk doorgelopen in de wetenschap dat het echtpaar goed verzorgd werd en uit konden rusten in het huis van de toegesnelde hulpverleenster, maar wat heeft ze de rest van de dag zich vaak afgevraagd hoe het de man verder zal zijn vergaan.
Ze doet het niet meer: doorlopen terwijl ze het toch eigenlijk niet vertrouwd.
Haar zorghart protesteert!
Terwijl ze nietsvermoedend het trappetje van het talud afliep om haar wandeltocht te kunnen vervolgen, keek ze neer op de gehelmde kruin van een wielrenner op leeftijd.
Het duurde een fractie van een seconde voordat ze doorhad dat de beste man stond te wildplassen.
Geschrokken maakte de fietser op het moment dat ze zich aankondigde met een kuch en een opmerking over de uitgezochte plasplek en gehinderd door zijn fietsschoenen, enkele stramme achterwaartse bewegingen.
Het resultaat was dat hij al druppelend zijn linkerbeen “beplaste” terwijl hij probeerde zo snel mogelijk zijn leuter terug te stoppen in zijn fietsbroek.
De gedachte dat deze broek waarschijnlijk voorzien is van een zeemleren inlegkruis en anders de rijwind wel zou functioneren als een föhn, gaf haar de moed om hem gniffelend nog een hele fijne dag te wensen.
Ze snapt het wel hoor… dat wildplassen, maar zo’n “heterdaadje” is toch reuze vermakelijk.
Ze hervatte haar 7 kilometer lange “trainingsrondje” op deze warme, zonnige zondag.
In het weekend is het altijd anders dan doordeweeks, er zijn meer fietsende dagjesmensen en een flink aantal wielerverenigingen waarvan de leden zich zo vlak na de Tour de France stuivend over het fietspad willen identificeren met Stefan Kruijswijk, Dylan Groenewegen en Bouke Mollema, maken het lopen soms een heikele onderneming.
Oppassen dus, temeer daar ze door haar moordend tempo vaak loopt te zigzaggen over de weg.
Een paar jaar geleden heeft ze met haar zus de Fjoertoer van Egmond gelopen.
Een 18 kilometer lange sprookjesachtige tocht , waarvan ze het grootste gedeelte in het donker liepen en ze verrast werden met bijzondere acts en originele licht- en geluidseffecten.
Prachtig om mee te maken hoe de lichtbakens hen een weg wees in de duisternis, maar oh, oh …wat heeft ze een extra hoeveelheid meters afgelegd.
Haar evenwichtsorgaan functioneert slechter in het donker en ze weet dan moeilijk haar balans te houden, waardoor ze van links naar rechts over het pad zwalkte.
Haar zondagmiddagwandeling vervolgend werd ze op de dijk ingehaald door een ouder stel op elektrische fietsen, waarvan de man puffend een flesje water over zijn hoofd gooide en van zijn fiets stapte.
Grauw en geheel nat van het over hem heen gegooide water bleef hij stilstaan, terwijl zijn vrouw hem verontschuldigde met de stellige woorden: “Ja hoor, gaat goed, een beetje last van de hitte”. ”Nee, we hebben geen hulp nodig, nog een klein stukje dan zijn we thuis”. “Ja, we hebben nog water….het komt goed…gaat u maar door”.
Verderop werd ze nogmaals ingehaald door het echtpaar, waarna wederom bleek dat de man af moest stappen.
Tenslotte kozen ze eieren voor hun geld en ontfermde zij en een toegesnelde wijkbewoner zich over hem.
Ze is uiteindelijk doorgelopen in de wetenschap dat het echtpaar goed verzorgd werd en uit konden rusten in het huis van de toegesnelde hulpverleenster, maar wat heeft ze de rest van de dag zich vaak afgevraagd hoe het de man verder zal zijn vergaan.
Ze doet het niet meer: doorlopen terwijl ze het toch eigenlijk niet vertrouwd.
Haar zorghart protesteert!