Twaalf
Behoudens dat ze op huisnummer twaalf geboren is zegt dit getal haar verder niets.
Tot voor een maand terug ze aan het denken werd gezet.
Ze was met haar man in Berg en Dal, een plaats in de buurt van Nijmegen, waar ze genoten van hun “All Inclusive Arrangement” bij een gerenommeerd hotelketen.
Gelijkertijd had daar ook een bridgeclub hun jaarlijks uitje.
Een gemêleerd gezelschap met een gemiddelde leeftijd van dik boven de vijfenzestig die de hal van het hotel gebruikte als parkeerruimte voor stokken, rolstoelen en rollators.
Elke avond een gezamenlijke maaltijd rond de klok van zes, een “drive” in één van de conferentieruimtes en die namiddag een quiz op het terras van het hotel.
Een twintigtal, soms lastige vragen die iedere bridger individueel en op schrift moest beantwoorden, zodat nadien de antwoorden "in de groep” besproken konden worden.
Voor de winnaar een cadeautje.
De ceremoniemeester van deze kaartclub, had een zeer duidelijke, luide, ver- dragende stem en kon het wel waarderen dat de overige terrasgasten, weliswaar voor spek-en-bonen aan de quiz meededen.
Zo ook zij, in het zonnetje met een glas rosé in de hand.
“Hoeveel sterren telt de Europese vlag?”
Tja...hoeveel?
Net zo veel als dat er lidstaten zijn? Achtentwintig? Achtentwintig sterren? Nee toch... niet zo veel toch?
Ze wist het niet!
“Twaalf sterren”, doseerde de ceremoniemeester, “omdat het getal twaalf symbool staat voor perfectie, volledigheid en eenheid”.
“Het oude Israël kende twaalf stammen, er waren even zoveel apostelen en er waren twaalf ridders van de ronde tafel in de tijd van koning Arthur”.
“Twaalf ribben beschermen ons hart en longen, twaalf borstwervels het ruggenmerg en we hebben twaalf paar hersenzenuwen in ons hoofd”.
“De sterkste wind op de schaal van Beaufort is twaalf, of wel orkaankracht en Nederland telt twaalf provincies”.
“Er zijn twaalf uren op de analoge klok, het is het getal dat een dozijn maakt, het zijn de aantal plaatjes in het kaartspel, de hoogste worp met twee dobbelstenen en “last but not least” zijn het de aantal maanden van het jaar".
Twaalf maanden, dat betekent dat het over drie maanden weer oudejaarsdag is.
Ze heeft zich voorgenomen ook dit jaar de “oud-en-nieuw-traditie” hoog te houden door haar vrienden, schoonzuster en zwager bij haar thuis uit te nodigen om weer gezamenlijk op het nieuwe jaar te proosten, met dit verschil dat ze de volgende dag nu eens niet hoeft te werken.
Behoudens dat ze op huisnummer twaalf geboren is zegt dit getal haar verder niets.
Tot voor een maand terug ze aan het denken werd gezet.
Ze was met haar man in Berg en Dal, een plaats in de buurt van Nijmegen, waar ze genoten van hun “All Inclusive Arrangement” bij een gerenommeerd hotelketen.
Gelijkertijd had daar ook een bridgeclub hun jaarlijks uitje.
Een gemêleerd gezelschap met een gemiddelde leeftijd van dik boven de vijfenzestig die de hal van het hotel gebruikte als parkeerruimte voor stokken, rolstoelen en rollators.
Elke avond een gezamenlijke maaltijd rond de klok van zes, een “drive” in één van de conferentieruimtes en die namiddag een quiz op het terras van het hotel.
Een twintigtal, soms lastige vragen die iedere bridger individueel en op schrift moest beantwoorden, zodat nadien de antwoorden "in de groep” besproken konden worden.
Voor de winnaar een cadeautje.
De ceremoniemeester van deze kaartclub, had een zeer duidelijke, luide, ver- dragende stem en kon het wel waarderen dat de overige terrasgasten, weliswaar voor spek-en-bonen aan de quiz meededen.
Zo ook zij, in het zonnetje met een glas rosé in de hand.
“Hoeveel sterren telt de Europese vlag?”
Tja...hoeveel?
Net zo veel als dat er lidstaten zijn? Achtentwintig? Achtentwintig sterren? Nee toch... niet zo veel toch?
Ze wist het niet!
“Twaalf sterren”, doseerde de ceremoniemeester, “omdat het getal twaalf symbool staat voor perfectie, volledigheid en eenheid”.
“Het oude Israël kende twaalf stammen, er waren even zoveel apostelen en er waren twaalf ridders van de ronde tafel in de tijd van koning Arthur”.
“Twaalf ribben beschermen ons hart en longen, twaalf borstwervels het ruggenmerg en we hebben twaalf paar hersenzenuwen in ons hoofd”.
“De sterkste wind op de schaal van Beaufort is twaalf, of wel orkaankracht en Nederland telt twaalf provincies”.
“Er zijn twaalf uren op de analoge klok, het is het getal dat een dozijn maakt, het zijn de aantal plaatjes in het kaartspel, de hoogste worp met twee dobbelstenen en “last but not least” zijn het de aantal maanden van het jaar".
Twaalf maanden, dat betekent dat het over drie maanden weer oudejaarsdag is.
Ze heeft zich voorgenomen ook dit jaar de “oud-en-nieuw-traditie” hoog te houden door haar vrienden, schoonzuster en zwager bij haar thuis uit te nodigen om weer gezamenlijk op het nieuwe jaar te proosten, met dit verschil dat ze de volgende dag nu eens niet hoeft te werken.