De overbuurman
Met regelmaat denkt ze terug aan haar middelbareschooltijd.
Niet omdat ze dit nou persé de mooiste- of de meest onbezorgde tijd van haar leven vindt.
Ook niet omdat ze hunkert naar haar tienerjaren, want hoe zal ze het in godsnaam overdoen met de wijsheid van nu?
Het komt niet door haar oude schoolvrienden, omdat ze die al lang niet meer ziet en eveneens niet door de website SchoolBANK.nl, die een nostalgische reis door haar schooltijd belooft.
Overigens zijn van deze internetsite nog steeds zo’n twee miljoen mensen lid en kun je je jongere zelf zoeken tussen een half miljoen klassenfoto’s: onbegonnen werk dus.
Nee, het wordt al geruime tijd aangewakkerd door haar overbuurman en omdat ze gisteren tijdens een wandeling door Westerklief, Hollebalg en De Haukes liep.
Dit waren overigens, tot dan toe, voor haar onbekende gehuchtjes in de kop van Noord-Holland.
Topografisch is ze eigenlijk best redelijk onderlegd: ze kent de landen van Europa en weet globaal waar wat in de rest van de wereld ligt, ze weet tamelijk goed het stroomgebied van de rivieren in Nederland aan te wijzen en kent de hoofdsteden van de provincies , maar dat Stroe zowel in Gelderland als in Noord-Holland ligt, het dorp Rectum in Overijsel, Fontijnsnol (leg de klemtoon niet verkeerd) op Texel en De Hel in Friesland, was haar tot voor kort geheel onbekend.
Tijdens het surfen op internet kwam ze ook nog Europees langste plaatsnaam Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoc in Wales tegen, het Oostenrijkse Fucking (tegenwoordig Fugging omdat de inwoners van dit stadje het stelen van het gemeentebord zat waren) en moest ze terugdenken aan een survivalvakantie in de Belgische Ardennen waar ze, ongeveer twaalf jaar geleden met vijf bijna ‘uit-gepuberde’ jongeren, door het plaatsje Beffe reed.
De foto’s die toen genomen zijn bij het plaatsnamenbord van deze gemeente zal bij menigeen rode oortjes veroorzaken.
Haar topografische kennis mag dan misschien behoorlijk zijn, haar oriëntatievermogen is dat niet meer.
Vroeger trok ze met haar gezin op de bonnefooi, aan de hand van een zeer gedetailleerde Michelin kaartengids door Frankrijk en voorspelde ze elke bocht of het kleinste onverharde weggetje, maar sinds de intrede van hulpmiddelen als haar bril, waarmee het op zo´n priegelkaart toch slecht focussen is en de diverse navigatiesystemen in de auto en op haar telefoon, is dat tot nul gereduceerd.
Ze las onlangs een verhaal over een buschauffeur van een Belgische wintersportorganisatie die een omweg van twaalfhonderd kilometer maakte, omdat hij zijn GPS per ongeluk instelde op La Plagne in de Ariège, vlak bij de Spaanse grens, in plaats van La Plagne in de Franse Alpen.
Dus blindvaren op een GPS heeft zo zijn risico’s.
Het zou haar ook zomaar kunnen overkomen als ze achteloos Google maps instelt op Laren, omdat ze nu toch eindelijk wel eens naar Het Singer kunstmuseum wil en onbedoeld ergens in de provincie Gelderland belandt. (Ja, check maar…Laren is ook een dorp in Gelderland)
Trouwens…de overbuurman is haar vroegere aardrijkskundeleraar.
Toentertijd een man met het soort humor welke zij absoluut niet kon waarderen, later een gerenommeerd eredivisie-scheidrechter die de snelste rode kaart in het Nederlands betaalde voetbal gaf (na 28 seconden) en nu de senior waar ze regelmatig een praatje meemaakt en die ze nog altijd met ´U´ aanspreekt.
Met regelmaat denkt ze terug aan haar middelbareschooltijd.
Niet omdat ze dit nou persé de mooiste- of de meest onbezorgde tijd van haar leven vindt.
Ook niet omdat ze hunkert naar haar tienerjaren, want hoe zal ze het in godsnaam overdoen met de wijsheid van nu?
Het komt niet door haar oude schoolvrienden, omdat ze die al lang niet meer ziet en eveneens niet door de website SchoolBANK.nl, die een nostalgische reis door haar schooltijd belooft.
Overigens zijn van deze internetsite nog steeds zo’n twee miljoen mensen lid en kun je je jongere zelf zoeken tussen een half miljoen klassenfoto’s: onbegonnen werk dus.
Nee, het wordt al geruime tijd aangewakkerd door haar overbuurman en omdat ze gisteren tijdens een wandeling door Westerklief, Hollebalg en De Haukes liep.
Dit waren overigens, tot dan toe, voor haar onbekende gehuchtjes in de kop van Noord-Holland.
Topografisch is ze eigenlijk best redelijk onderlegd: ze kent de landen van Europa en weet globaal waar wat in de rest van de wereld ligt, ze weet tamelijk goed het stroomgebied van de rivieren in Nederland aan te wijzen en kent de hoofdsteden van de provincies , maar dat Stroe zowel in Gelderland als in Noord-Holland ligt, het dorp Rectum in Overijsel, Fontijnsnol (leg de klemtoon niet verkeerd) op Texel en De Hel in Friesland, was haar tot voor kort geheel onbekend.
Tijdens het surfen op internet kwam ze ook nog Europees langste plaatsnaam Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoc in Wales tegen, het Oostenrijkse Fucking (tegenwoordig Fugging omdat de inwoners van dit stadje het stelen van het gemeentebord zat waren) en moest ze terugdenken aan een survivalvakantie in de Belgische Ardennen waar ze, ongeveer twaalf jaar geleden met vijf bijna ‘uit-gepuberde’ jongeren, door het plaatsje Beffe reed.
De foto’s die toen genomen zijn bij het plaatsnamenbord van deze gemeente zal bij menigeen rode oortjes veroorzaken.
Haar topografische kennis mag dan misschien behoorlijk zijn, haar oriëntatievermogen is dat niet meer.
Vroeger trok ze met haar gezin op de bonnefooi, aan de hand van een zeer gedetailleerde Michelin kaartengids door Frankrijk en voorspelde ze elke bocht of het kleinste onverharde weggetje, maar sinds de intrede van hulpmiddelen als haar bril, waarmee het op zo´n priegelkaart toch slecht focussen is en de diverse navigatiesystemen in de auto en op haar telefoon, is dat tot nul gereduceerd.
Ze las onlangs een verhaal over een buschauffeur van een Belgische wintersportorganisatie die een omweg van twaalfhonderd kilometer maakte, omdat hij zijn GPS per ongeluk instelde op La Plagne in de Ariège, vlak bij de Spaanse grens, in plaats van La Plagne in de Franse Alpen.
Dus blindvaren op een GPS heeft zo zijn risico’s.
Het zou haar ook zomaar kunnen overkomen als ze achteloos Google maps instelt op Laren, omdat ze nu toch eindelijk wel eens naar Het Singer kunstmuseum wil en onbedoeld ergens in de provincie Gelderland belandt. (Ja, check maar…Laren is ook een dorp in Gelderland)
Trouwens…de overbuurman is haar vroegere aardrijkskundeleraar.
Toentertijd een man met het soort humor welke zij absoluut niet kon waarderen, later een gerenommeerd eredivisie-scheidrechter die de snelste rode kaart in het Nederlands betaalde voetbal gaf (na 28 seconden) en nu de senior waar ze regelmatig een praatje meemaakt en die ze nog altijd met ´U´ aanspreekt.