“The A is in the house”
De wind verraste ons vandaag af en toe, vooral toen we langs de hoge flats fietsten.
We spraken onderweg naar de bieb over je dagbesteding, al je activiteiten in de week en het feit dat je met regelmaat best wel moe bent.
Je slaapt meer en langer dan vroeger, je hebt op tijd je rust nodig.
In de bieb was het druk, we moesten echt zoeken naar een plekje.
Uiteindelijk zaten we heerlijk achter een muurtje, uit het zicht van iedereen in twee luxe leren stoelen (ja, ja we ruilen het skai in voor leer), koffie en met regelmaat mijn voeten op een soort rijdend “boomstam”-tafeltje.
Een voor ons nieuwe hoek van de bibliotheek, dus ook een hele nieuwe boekenkeuze.
“De Geïllustreerde Encyclopedie Van Jazz & Blues”
Meer dan 100 jaar jazz & blues. Chronologisch beschreven per decennium aan de hand van muzikale thema's, stijlen en genres, belangrijke gebeurtenissen, de sleutelfiguren en de artiesten.
Het boek is een uitgave van Reader's Digest, wat jou na even graven in je geheugen met voldoening het "Het Beste" deed ontlokken en mij uiteindelijk deed denken aan het maandboekje waar mijn ouders jaren lang op geabonneerd waren.
Ik kon absoluut niet meepraten over de muziek, maar bij jou zorgde het voor herinneringen, liep je denkbeeldig door je eigen platencollectie en kwamen de verhalen los.
Dr. John, Miles Davis en Led Zeppelin.
Ry Cooder in samenwerking met het muziekgezelschap Buena Vista Social Club: de cd en de film in jouw kast!
Dizzy Gillepsie, de jazztrompettist die speelde met bolle wangen, wat zoals jij me leerde zeer ongebruikelijk is.
The Band, ooit de begeleidingsgroep van Bob Dylan, Matt Guitar Watts en ZZ-Top.
Ja, die laatste kende ik nog….lang haren, baarden, zonnebrillen en een trenchcoat.
Ik vond het toen (en nu nog steeds) maar een raar stel.
Je begon te zingen…Sing , sing, sing ,sing, everybody start to sing….
Leuk, ik neuriede met je mee.
Soms liepen de feiten wat door elkaar, ik merkte het eigenlijk niet, maar jij probeerde je zelf te corrigeren.
Alle laatjes in je hoofd moeten dicht, voordat je weer een nieuw laatje open kunt doen, of zoals jij het illustreerde:
“The A(lzheimer) is in the house.”
“Holland zonder haast” van Sem Presser, een zwart/wit foto impressie uit de jaren ’40-’60, maar eerst hebben we even gekletst over het dagje Amsterdam met K. en M.
De foto die je met Whats App stuurde van je ouderlijk huis op de Marnixkade 14, waar je ooit groot KUT op de muur hebt geschilderd.
De broederschool voor jongens “Sancta Maria” aan de Prinsengracht 29, jouw lagere school, met broeder Hugo aan het hoofd.
Je katholieke achtergrond, het doopsel, het vormsel…ik heb me deze kerkelijke achtergrond nooit zo gerealiseerd.
Een jongensschool, de jaren’60, we schelen niet zo veel in leeftijd, maar dit vond ik echt opmerkelijk.
Het fotoboek van Sem Presser was leuk om door te bladeren.
Een foto van lunchroom Heck’s aan het Rembrandtplein deed je denken aan de vele zondag lunches met je ouders.
Bij de foto van de Landmacht vertelde je over de omslachtige manier waarop je het magazijn van je Garand (semiautomatisch geweer) moest vullen om je duim te sparen.
Buziau, een onbetwist groots, maar vergeten clown uit de Nederlandse theatergeschiedenis tussen de beide wereldoorlogen in.
Bekende sporters met hun gezin.
En zo was het opeens drie uur later, we vertrokken, maar niet voordat we gegniffeld hadden over de titel van het boek: “De tropenjaren van de lintworm”.
Wedden dat dat niet over een lintworm gaat?
Zullen we volgende week vrijdag weer naar de bieb gaan?
De wind verraste ons vandaag af en toe, vooral toen we langs de hoge flats fietsten.
We spraken onderweg naar de bieb over je dagbesteding, al je activiteiten in de week en het feit dat je met regelmaat best wel moe bent.
Je slaapt meer en langer dan vroeger, je hebt op tijd je rust nodig.
In de bieb was het druk, we moesten echt zoeken naar een plekje.
Uiteindelijk zaten we heerlijk achter een muurtje, uit het zicht van iedereen in twee luxe leren stoelen (ja, ja we ruilen het skai in voor leer), koffie en met regelmaat mijn voeten op een soort rijdend “boomstam”-tafeltje.
Een voor ons nieuwe hoek van de bibliotheek, dus ook een hele nieuwe boekenkeuze.
“De Geïllustreerde Encyclopedie Van Jazz & Blues”
Meer dan 100 jaar jazz & blues. Chronologisch beschreven per decennium aan de hand van muzikale thema's, stijlen en genres, belangrijke gebeurtenissen, de sleutelfiguren en de artiesten.
Het boek is een uitgave van Reader's Digest, wat jou na even graven in je geheugen met voldoening het "Het Beste" deed ontlokken en mij uiteindelijk deed denken aan het maandboekje waar mijn ouders jaren lang op geabonneerd waren.
Ik kon absoluut niet meepraten over de muziek, maar bij jou zorgde het voor herinneringen, liep je denkbeeldig door je eigen platencollectie en kwamen de verhalen los.
Dr. John, Miles Davis en Led Zeppelin.
Ry Cooder in samenwerking met het muziekgezelschap Buena Vista Social Club: de cd en de film in jouw kast!
Dizzy Gillepsie, de jazztrompettist die speelde met bolle wangen, wat zoals jij me leerde zeer ongebruikelijk is.
The Band, ooit de begeleidingsgroep van Bob Dylan, Matt Guitar Watts en ZZ-Top.
Ja, die laatste kende ik nog….lang haren, baarden, zonnebrillen en een trenchcoat.
Ik vond het toen (en nu nog steeds) maar een raar stel.
Je begon te zingen…Sing , sing, sing ,sing, everybody start to sing….
Leuk, ik neuriede met je mee.
Soms liepen de feiten wat door elkaar, ik merkte het eigenlijk niet, maar jij probeerde je zelf te corrigeren.
Alle laatjes in je hoofd moeten dicht, voordat je weer een nieuw laatje open kunt doen, of zoals jij het illustreerde:
“The A(lzheimer) is in the house.”
“Holland zonder haast” van Sem Presser, een zwart/wit foto impressie uit de jaren ’40-’60, maar eerst hebben we even gekletst over het dagje Amsterdam met K. en M.
De foto die je met Whats App stuurde van je ouderlijk huis op de Marnixkade 14, waar je ooit groot KUT op de muur hebt geschilderd.
De broederschool voor jongens “Sancta Maria” aan de Prinsengracht 29, jouw lagere school, met broeder Hugo aan het hoofd.
Je katholieke achtergrond, het doopsel, het vormsel…ik heb me deze kerkelijke achtergrond nooit zo gerealiseerd.
Een jongensschool, de jaren’60, we schelen niet zo veel in leeftijd, maar dit vond ik echt opmerkelijk.
Het fotoboek van Sem Presser was leuk om door te bladeren.
Een foto van lunchroom Heck’s aan het Rembrandtplein deed je denken aan de vele zondag lunches met je ouders.
Bij de foto van de Landmacht vertelde je over de omslachtige manier waarop je het magazijn van je Garand (semiautomatisch geweer) moest vullen om je duim te sparen.
Buziau, een onbetwist groots, maar vergeten clown uit de Nederlandse theatergeschiedenis tussen de beide wereldoorlogen in.
Bekende sporters met hun gezin.
En zo was het opeens drie uur later, we vertrokken, maar niet voordat we gegniffeld hadden over de titel van het boek: “De tropenjaren van de lintworm”.
Wedden dat dat niet over een lintworm gaat?
Zullen we volgende week vrijdag weer naar de bieb gaan?