Ome Frans
We hadden elkaar begroet, de fietsen gepakt en voordat we opgestapt waren had je het eerste bijzondere verhaal al vertelt.
Je zei dat je veel Duitse familieleden hebt gehad, je moeder was tenslotte van Duitse origine.
Esser of misschien wel Esher was haar meisjesnaam.
Ik had dit nog nooit van je gehoord en was dus verrast.
Je moeder had een broer die, samen met zijn minnares op afschuwelijke wijze zelfmoord heeft gepleegd d.m.v. het opblazen van de auto waar zij beide inzaten.
Een ongelofelijke schok binnen de familie.
Je oom was getrouwd, had een zoon en een voor iedereen onbekende geliefde.
Hij liet geen bericht of brief na en de reden van hun daad is, in ieder geval voor jou, altijd onduidelijk gebleven.
Zoon A. heb je nog een paar keer mogen ontmoeten, omdat hij met regelmaat via Amsterdam de Nederlandse kust bezocht.
In de bieb vertelde je dat je vanuit je ouderlijk huis naar je eerste (koop)huis aan het Zichthof in Purmerend verhuisde.
Het liep anders dan gepland , omdat je oorspronkelijk zou gaan samenwonen met I.v.G. , maar uiteindelijk alleen in Purmerend belandde, daar waar we elkaar ook voor het eerst hebben ontmoet.
Een rijk bezit zo’n premie A-woning. Jij op nummer 8 en R. en ik op nummer 7.
Je vertelde dat het je best moeite heeft gekost om in je uppie de financiering in de eerste jaren rond te krijgen, maar uiteindelijk is dat je uitstekend gelukt.
Mede ook omdat je na verloop van tijd M. ontmoette en al snel ging samenwonen.
Wat hebben we als buren toch en ongelofelijke leuke Zichthof-tijd gehad en wat zijn we nadat iedereen uiteindelijk in 2006 verhuisd was enorm goede vrienden gebleven.
Je vertelde dat Ca. van de week als medewerker van “het Ontmoetingscentrum” afscheid heeft genomen.Het spijt je enorm, want jullie hadden een heel goede klik met elkaar.
Zij verzorgde altijd de kennisquizzen waar jij zo gek op bent (scheepskameel), zij snapte je humor en betuttelde je niet. Dat in tegenstelling tot haar collega waar je van de week een confrontatie mee had , omdat je in haar ogen teveel tomaten pakte tijdens de lunch waar ze je notabene een paar minuten eerder voor uitnodigde.
Ons eerste boek van vandaag was Nakaarten van S. van Blokland.
Een boek met oude prentbriefkaarten vanuit Amsterdam.
Bekende stadsdelen, gebouwen en mensen, waaronder ome Frans.
Een markant en buitenissig figuur, die het verkeer regelde en boos uitviel tegen een ieder die door rood reed. Volgens het onderschrift bij de prent was de man figuurlijk de weg kwijt na een noodlottig verkeersongeval waarbij zijn vrouw en kind het leven lieten.
En foto’s van de Atax: een taxibedrijf dat in 1909 met elektrische auto’s door de stad reed.
We verbaasden ons alle twee, dik honderd jaar later zijn we nog steeds in een experimentele fase met de elektrische auto.
Een prent van kunstvereniging Arti et Amicitiae, volgens mij aan het Rokin.
Je vertelde er ooit met B. een keer te zijn geweest.
Het tweede boek was Art nouveau in Europa van Sylvie Mazaraky. (á 119 euro , las ik op internet)
Een boek dat voornamelijk aandacht besteed aan de architectuur binnen de stromingen van de art nouveau in veel Europese steden.
Brussel viel me op.
Veel rijke gebouwen, met versieringen en glas-in-lood ramen dat prachtig gefotografeerd is.
Kleuren , tierelantijnen en asymmetrie.
Het leek ons wel wat om daar nog eens heen te gaan.
Het laatste boek was Waar was U toen… van Ian Harrison.
Historische gebeurtenissen die we nooit zullen vergeten staat er op het boek geschreven.
We hadden elkaar begroet, de fietsen gepakt en voordat we opgestapt waren had je het eerste bijzondere verhaal al vertelt.
Je zei dat je veel Duitse familieleden hebt gehad, je moeder was tenslotte van Duitse origine.
Esser of misschien wel Esher was haar meisjesnaam.
Ik had dit nog nooit van je gehoord en was dus verrast.
Je moeder had een broer die, samen met zijn minnares op afschuwelijke wijze zelfmoord heeft gepleegd d.m.v. het opblazen van de auto waar zij beide inzaten.
Een ongelofelijke schok binnen de familie.
Je oom was getrouwd, had een zoon en een voor iedereen onbekende geliefde.
Hij liet geen bericht of brief na en de reden van hun daad is, in ieder geval voor jou, altijd onduidelijk gebleven.
Zoon A. heb je nog een paar keer mogen ontmoeten, omdat hij met regelmaat via Amsterdam de Nederlandse kust bezocht.
In de bieb vertelde je dat je vanuit je ouderlijk huis naar je eerste (koop)huis aan het Zichthof in Purmerend verhuisde.
Het liep anders dan gepland , omdat je oorspronkelijk zou gaan samenwonen met I.v.G. , maar uiteindelijk alleen in Purmerend belandde, daar waar we elkaar ook voor het eerst hebben ontmoet.
Een rijk bezit zo’n premie A-woning. Jij op nummer 8 en R. en ik op nummer 7.
Je vertelde dat het je best moeite heeft gekost om in je uppie de financiering in de eerste jaren rond te krijgen, maar uiteindelijk is dat je uitstekend gelukt.
Mede ook omdat je na verloop van tijd M. ontmoette en al snel ging samenwonen.
Wat hebben we als buren toch en ongelofelijke leuke Zichthof-tijd gehad en wat zijn we nadat iedereen uiteindelijk in 2006 verhuisd was enorm goede vrienden gebleven.
Je vertelde dat Ca. van de week als medewerker van “het Ontmoetingscentrum” afscheid heeft genomen.Het spijt je enorm, want jullie hadden een heel goede klik met elkaar.
Zij verzorgde altijd de kennisquizzen waar jij zo gek op bent (scheepskameel), zij snapte je humor en betuttelde je niet. Dat in tegenstelling tot haar collega waar je van de week een confrontatie mee had , omdat je in haar ogen teveel tomaten pakte tijdens de lunch waar ze je notabene een paar minuten eerder voor uitnodigde.
Ons eerste boek van vandaag was Nakaarten van S. van Blokland.
Een boek met oude prentbriefkaarten vanuit Amsterdam.
Bekende stadsdelen, gebouwen en mensen, waaronder ome Frans.
Een markant en buitenissig figuur, die het verkeer regelde en boos uitviel tegen een ieder die door rood reed. Volgens het onderschrift bij de prent was de man figuurlijk de weg kwijt na een noodlottig verkeersongeval waarbij zijn vrouw en kind het leven lieten.
En foto’s van de Atax: een taxibedrijf dat in 1909 met elektrische auto’s door de stad reed.
We verbaasden ons alle twee, dik honderd jaar later zijn we nog steeds in een experimentele fase met de elektrische auto.
Een prent van kunstvereniging Arti et Amicitiae, volgens mij aan het Rokin.
Je vertelde er ooit met B. een keer te zijn geweest.
Het tweede boek was Art nouveau in Europa van Sylvie Mazaraky. (á 119 euro , las ik op internet)
Een boek dat voornamelijk aandacht besteed aan de architectuur binnen de stromingen van de art nouveau in veel Europese steden.
Brussel viel me op.
Veel rijke gebouwen, met versieringen en glas-in-lood ramen dat prachtig gefotografeerd is.
Kleuren , tierelantijnen en asymmetrie.
Het leek ons wel wat om daar nog eens heen te gaan.
Het laatste boek was Waar was U toen… van Ian Harrison.
Historische gebeurtenissen die we nooit zullen vergeten staat er op het boek geschreven.
- Wie beklom er als eerste de Mount Everest?
- Bob Beamen, de verspringer met een record dat 23 jaar stand hield.
- Bob Dylan met zijn elektrische gitaar.
- BOAC, het vliegtuig, wat jou gelijk “Back in the USSR” van de Beatles deed zingen.
- De oorlog tussen Noord- en Zuid Korea
- Enz. enz….