Wirtschaftswunder
We zijn heel lang niet naar de bieb geweest mede doordat er zo ontzettend veel gebeurd is in de afgelopen weken.
Je gaat inmiddels vaker naar “het Ontmoetingscentrum”, de geplande boottocht op “Clipper de Stad Amsterdam” hebben jullie geannuleerd en we hebben met elkaar een heerlijke zonnige zondag gevaren op het water rond De Rijp op uitnodiging van K. en Co.
Het meest schrijnende is het overlijden van C. Het heeft ons allemaal heel erg aangegrepen en geëmotioneerd, zeker jij en M. zullen haar ontzettend missen.
Het is onwerkelijk om zomaar verder te gaan met het leven en de waan van de dag.
Het was weer even wennen om op de fiets te stappen, waar hadden we deze de laatste keer achtergelaten en waar verdeel je al je spullen in de zakken van je jas?
Waarom overkomt je steeds het gevoel dat je moet controleren of je alles bij je hebt en waarom vallen halverwege de fietstocht dan toch nog de huissleutels uit welke zak dan ook?
Je vindt het in ieder geval ontzettend frustrerend.
In de bieb vond je het boek “Wirtschaftwunder” van Josef Heinrich Darchinger.
Zeldzame foto’s van Duitsland na de oorlog in de periode 1952-1967.
Een fotografische documentaire van het economische wonder. (Het Wirtschaftwunder).
Duitsland in de periode van een naoorlogse wederopbouw.
Je vertelde over je familiebezoeken in het Duitse Aachen (Aken)
Aan de hand van de foto’s in het boek herinnerde je het appartement waar je tante, oom, neven en/of nichten woonden.
Je zag de mooie houten trap met loper en roeden voor je.
Beelden van kinderen in een zinken tobbe, de eerste zwart/wit tv en de gedachte aan de corrigerende woorden van ouders over een hangende houding op de bank van hun pubers, terwijl nu bijna elk mens onderuit gezakt op de bank zit.
Foto’s van cafés en overvolle tafels met bier, wat jou een Duits drinklied ontlokte:
Bier her. Bier her.
Oder ich fall um.
De Volkwagen, Opel Record, de Kindergarten (ook in het Engels), een opbloeiende economie, de eerste welvaart, volle winkelstraten, mensen met vrije tijd en de rokende schoorstenen in het Ruhrgebied.
Daarna pakte je het boek “De Ondergang” van Jared Diamond.
Een boek over waarom sommige beschavingen verdwenen zijn en hoe onze beschaving haar ondergang kan voorkomen.
Zware kost….met heel veel tekst en een paar indrukwekkende foto’s.
Heel lastig zo veel tekst, waardoor je woorden soms bleven hangen en dat wat je wilde vertellen af en toe werd vergeten.
De Maya’s de Polynesiërs, verdwenen culturen op Paaseiland.
Natuurrampen, klimaatveranderingen, kwaadaardige buren en rampzalige beslissingen.
Nou, je weet de boeken vandaag wel uit te zoeken…..
Uiteindelijk kwam ons gesprek op “Het Ontmoetingscentrum”
Je vertelde dat je het er best naar je zin hebt, mede omdat je in staat bent om dingen langs je heen te laten gaan.
Je weet inmiddels hoe de hazen lopen!
De man die constant fluit, de ander die vals speelt bij het biljarten, het commentaar als je een strandbal te hard gooit, de gang van zaken tijdens de lunch en dat je je niet waagt aan klaverjassen vanwege het rekenen.
Zei jij het nou of ik: “ niemand zit daar voor zweetvoeten.”
Alzheimer….
Je vertelde over de dunne scheidslijn tussen de ziekte en je gewoon gezond functioneren.
Niet alles wat je vergeet komt voort uit ziekte, niet altijd ben je de draad van je verhaal kwijt door dementie, niet alle onzekerheid komt voort uit de Alzheimer.
Hoe kan je mensen dat nou duidelijk maken?
Ik las laatst onderstaande stelling:
Een mens is niet dement, een mens heeft dementie.
We zijn heel lang niet naar de bieb geweest mede doordat er zo ontzettend veel gebeurd is in de afgelopen weken.
Je gaat inmiddels vaker naar “het Ontmoetingscentrum”, de geplande boottocht op “Clipper de Stad Amsterdam” hebben jullie geannuleerd en we hebben met elkaar een heerlijke zonnige zondag gevaren op het water rond De Rijp op uitnodiging van K. en Co.
Het meest schrijnende is het overlijden van C. Het heeft ons allemaal heel erg aangegrepen en geëmotioneerd, zeker jij en M. zullen haar ontzettend missen.
Het is onwerkelijk om zomaar verder te gaan met het leven en de waan van de dag.
Het was weer even wennen om op de fiets te stappen, waar hadden we deze de laatste keer achtergelaten en waar verdeel je al je spullen in de zakken van je jas?
Waarom overkomt je steeds het gevoel dat je moet controleren of je alles bij je hebt en waarom vallen halverwege de fietstocht dan toch nog de huissleutels uit welke zak dan ook?
Je vindt het in ieder geval ontzettend frustrerend.
In de bieb vond je het boek “Wirtschaftwunder” van Josef Heinrich Darchinger.
Zeldzame foto’s van Duitsland na de oorlog in de periode 1952-1967.
Een fotografische documentaire van het economische wonder. (Het Wirtschaftwunder).
Duitsland in de periode van een naoorlogse wederopbouw.
Je vertelde over je familiebezoeken in het Duitse Aachen (Aken)
Aan de hand van de foto’s in het boek herinnerde je het appartement waar je tante, oom, neven en/of nichten woonden.
Je zag de mooie houten trap met loper en roeden voor je.
Beelden van kinderen in een zinken tobbe, de eerste zwart/wit tv en de gedachte aan de corrigerende woorden van ouders over een hangende houding op de bank van hun pubers, terwijl nu bijna elk mens onderuit gezakt op de bank zit.
Foto’s van cafés en overvolle tafels met bier, wat jou een Duits drinklied ontlokte:
Bier her. Bier her.
Oder ich fall um.
De Volkwagen, Opel Record, de Kindergarten (ook in het Engels), een opbloeiende economie, de eerste welvaart, volle winkelstraten, mensen met vrije tijd en de rokende schoorstenen in het Ruhrgebied.
Daarna pakte je het boek “De Ondergang” van Jared Diamond.
Een boek over waarom sommige beschavingen verdwenen zijn en hoe onze beschaving haar ondergang kan voorkomen.
Zware kost….met heel veel tekst en een paar indrukwekkende foto’s.
Heel lastig zo veel tekst, waardoor je woorden soms bleven hangen en dat wat je wilde vertellen af en toe werd vergeten.
De Maya’s de Polynesiërs, verdwenen culturen op Paaseiland.
Natuurrampen, klimaatveranderingen, kwaadaardige buren en rampzalige beslissingen.
Nou, je weet de boeken vandaag wel uit te zoeken…..
Uiteindelijk kwam ons gesprek op “Het Ontmoetingscentrum”
Je vertelde dat je het er best naar je zin hebt, mede omdat je in staat bent om dingen langs je heen te laten gaan.
Je weet inmiddels hoe de hazen lopen!
De man die constant fluit, de ander die vals speelt bij het biljarten, het commentaar als je een strandbal te hard gooit, de gang van zaken tijdens de lunch en dat je je niet waagt aan klaverjassen vanwege het rekenen.
Zei jij het nou of ik: “ niemand zit daar voor zweetvoeten.”
Alzheimer….
Je vertelde over de dunne scheidslijn tussen de ziekte en je gewoon gezond functioneren.
Niet alles wat je vergeet komt voort uit ziekte, niet altijd ben je de draad van je verhaal kwijt door dementie, niet alle onzekerheid komt voort uit de Alzheimer.
Hoe kan je mensen dat nou duidelijk maken?
Ik las laatst onderstaande stelling:
Een mens is niet dement, een mens heeft dementie.