Genuahaven
Deze week geen bibliotheek bezoek, ondanks dat we dat wel afgesproken hadden.
Er is namelijk vrij plotseling een plek voor je vrij gekomen in een kleinschalig wonen groep..
Dat zette de gehele agenda en alle afspraken op z’n kop.
Hoe erg het ook is om je “thuis” te moeten verlaten, gescheiden te moeten leven en heel veel achter te moeten laten, toch is het voor zowel jou als M. de beste optie.
Natuurlijk heeft M. op dit moment (gelukkig) verlof van haar werk, maar ook voor haar wordt het te zwaar om alles te geven waar jij behoefte aan hebt.
Begeleiding, rust, veiligheid, ondersteuning en 24-uur zorg per dag.
Die klote ziekte zorgt ervoor dat je je zelf niet meer bent, je trager wordt, de juiste woorden niet meer vindt en je zelf niet meer goed kan verzorgen.
Je oogopslag anders wordt, er altijd maar die drang tot controleren is en je herinneringen vervagen.
“Vergeten is normaliter makkelijker gezegd dan gedaan,
totdat Alzheimer je pad kruist.”
Het moment zat er aan te komen, jullie hebben er dan ook samen veel over gesproken, maar het is en blijft een zeer ingrijpende gebeurtenis, waar veel emoties bij los komen.
Je weet het, je beaamt het, maar zowel jij als M. hebben er heel veel verdriet van.
Ik ben afgelopen dinsdag met jullie mee geweest om naar je kamer te kijken en kennis te maken met de overige bewoners en het personeel.
Wat een hartelijk ontvangst kregen we.
Rustig zittend met een kopje koffie proefden we de sfeer in de huiskamer, bezichtigden we je appartement en waren we die al grotendeels aan het inrichten.
“Het is een huis, schoon en rustig. Ik kan hier wel aarden”, was je reactie.
Gelukkig…
Jouw uitspraak was op dat moment een pak van ons hart.
De volgende dag zijn we met z’n drieën naar Ikea gegaan.
Je hebt een bank, een kledingkast, een tv kast en 2 kleine kubuskastjes uitgezocht.
Heel fijn dat je zo duidelijk aan gaf wat je wel en niet mooi vond en wat een prachtige spullen heb je uitgezocht.
Veel hebben we in de auto geladen en de rest wordt van de week bezorgd.
Je was bekaf na dit Ikea-uitje, zo erg dat we bang waren voor een onrustige nacht, maar zover is het niet gekomen.
Ik vond het ontroerend om te zien hoe je daar vermoeid op een stoel zat, een pluche hond op je schoot (dezelfde als L. heeft), omdat ik daar op onverklaarbare wijze al een half uur mee onder mijn arm liep en hem jou, bij ontdekking, toegeworpen had.
“Natuurlijk hou ik hem vast , El”.
Iedereen heeft voor jouw verhuizing hulp aangeboden.
R. is al flink bezig geweest met kasten in elkaar zetten en C., Ki. en P. komen de komende dagen helpen.
Mirjam heeft veel belangstellende telefoontjes en appjes ontvangen.
Boeketten bloemen van D. en C. en van A. en Ca. en de kinderen zijn bezorgd en K. en C. willen graag voor jullie de spullen heen en weer rijden.
Zaterdag ga je verhuizen.
Exact een jaar na ons eerste bibliotheek bezoek!
Ik wens je rust, ik wens dat je nog heel lang kan genieten van de kleine dingen, ik wens dat ik nog heel veel boeken met je kan lezen, ik wens dat we nog heel veel herinneringen op zullen halen en ik beloof dat ik met regelmaat een haring voor je mee zal nemen. (Oke…ik beloof dat ik met regelmaat twee haringen voor je mee zal nemen)