Het is zo´n cliché om te zeggen dat de tijd steeds sneller lijkt te gaan, maar zo ervaart ze het soms wel.
Ze heeft gelezen dat dit voor een deel te maken heeft met een veranderende stofwisseling gezien haar leeftijd en een ‘rare’ berekening, waarin men stelt dat naarmate ze ouder wordt de tijdseenheid van bijvoorbeeld één jaar, een steeds kleiner gedeelte van haar leven uitmaakt.
(Als je vijf bent is een jaar twintig procent van je leven en op je twintigste nog maar vijf procent, dat zou betekenen dat in verhouding een jaar dus steeds minder lang lijkt te duren.)
Snap jij het? Zij niet… en gezien haar leeftijd wil ze het ook eigenlijk niet snappen.
Ook leest ze dat er trucjes zijn om de tijd te vertragen, zoals bijvoorbeeld het opdoen van nieuwe ervaringen en herinneringen, minder op de klok kijken en haar leven vastleggen.
Nou, gelukkig… met dat laatste is ze al een paar jaar bezig.
Zo ging ze bijvoorbeeld het nieuwe jaar in met het moordspel: Dossier As.
Ze had via crimibox.com, na overmaking van vijfendertig euro, een levensecht politiedossier vol met raadselachtig bewijsmateriaal, foto’s, links naar websites en facebooksites ontvangen om, op oudejaarsavond samen met haar man en vriendinnen, een sluwe moordenaar te ontmaskeren.
Ze hebben er ruim drie uur intensief aan gewerkt… bijna ‘klokslag twaalf’ gemist, maar het is hen gelukt om de moord op te lossen.
Zou dat komen omdat ze de laatste tijd weer zoveel detectives leest?
Vooral ‘Het dossier’ van Anya Niewierra vindt ze het noemen waard.
Een boek over orgaanroof, kunstvervalsing in het DDR-tijdperk, de indoctrinatie van de Stasi en de situatie in Oost-Duitsland vlak voor de val van de muur.
Ze heeft de afgelopen maand ook drie heerlijke dagen op haar kleindochter gepast, omdat haar zoon en schoondochter een kleine break naar Winterberg hadden gepland.
Genieten van haar lachjes, het naar elkaar zwaaien, de duidelijk zichtbare eerste tandjes, haar het korst-loos broodje met smeerkaas geven, windkracht-negen-wandelingen rond de recreatieplas maken, op de grond spelen met haar ballen, blokjes en stapelbekertjes, terwijl die kleine meid mobieltjes veel interessanter vindt, het badderen en vooral ook de lange door-slaap-nachten.
Ze gaat nog even door hoor… met haar opsomming om de tijd te vertragen.
Zo heeft ze deze eerste maand van dit jaar, inmiddels traditiegetrouw, de Amsterdam Light Festival-route gewandeld, met vooraf een bezoek aan het Grand Café Restaurant 1e Klas in het Amsterdam Centraal Station.
Supergezellig om één maal per jaar met een groep vrienden en familie de grandeur en glamour uit vervlogen tijden in dit restaurant te mogen opsnuiven en daarna de route te lopen, hoewel ze moet bekennen dat de lichtobjecten haar steeds minder kunnen bekoren.
En dan natuurlijk nog haar badkamer-renovatie-project.
Nou, je kunt ervan op aan dat dit soort plannen de tijd vertraagt zonder dat je er een truc voor hoeft uit te halen.
Ruim twee weken werklui over de vloer, douchen bij anderen, ´s morgens een beetje poedelen bij de keukenkraan, maar één toilet in huis (!) en heel veel stof overal.
Het leek of de tijd twee keer zo lang duurde, echter…. het uiteindelijke resultaat mag er zijn.
Ze is superblij met haar nieuwe badkamer.
Verder heeft ze ergens deze maand ook nog een verregende wandeling door Blokker gemaakt, is ze een paar keer naar de fysiotherapeute geweest, heeft ze de kapper bezocht, verjaardagen gevierd en gewerkt.
De eerste maand van het nieuwe jaar is bijna verstreken, maar volgens haar is het gelukt: ze heeft haar kostbare tijd vastgelegd en daardoor kunnen vertragen.