Een toevallige ontmoeting met haar buurman kostte haar pakweg tweeduizend euro.
Wonderlijk misschien, maar ze heeft het met veel plezier uitgegeven.
De paar woorden in dat ‘tien-minuten-burenpraatje’ zorgde voor een eyeopener en levert haar zeker een scala aan nieuwe mogelijkheden, uitdagingen en verrassende momenten op.
Misschien moet ze bij het begin beginnen…
Haar man heeft een maand of drie geleden voor zichzelf een elektrische fiets gekocht, omdat zijn oude conventionele rijwiel het had begeven.
De keus was makkelijk gemaakt en het bevalt hem zeer goed.
Hij maakt flink wat kilometers, komt op onverwachte plekken en pakt zijn ‘stalen ros’ ook bij windkracht vijf of meer.
Hij wel…, terwijl zij ruim een jaar geleden nog heel bewust ‘ging’ voor een nieuwe fiets zonder trapondersteuning, die ze overigens binnen de gemeentegrenzen best vaak gebruikt.
Zie ook: https://foto-chemie.weebly.com/haar-generatie.html
Niks geen ondersteuning, daar wordt ze maar lui van, was toen haar redenatie.
Hoewel… het gezamenlijke fietstochtje van een paar weken geleden was een belachelijke vertoning en een begin van haar voortschrijdend inzicht.
Ze gingen namelijk samen op de fiets richting Edam/Volendam.
Terwijl zij hijgend door de heftige tegenwind probeerde vooruit te komen, kneep hij continu in de handremmen om zijn snelheid te minimaliseren en het zo nog enigszins op een gemeenschappelijk tochtje liet lijken.
‘Wij hebben elektrische fietsen en zijn naar een hotel in Schoorl gefietst. De bagage is bij ons thuis opgehaald. We hebben daar een paar dagen heerlijk getoerd en ontzettend veel gezien'.
Wat zegt de buurman nu?
Waarom heeft ze zelf nooit bedacht dat ze met zo’n fiets heel makkelijk minivakanties en weekendjes-weg kan inplannen?
Haar hersenen maakten overuren: met een elektrische fiets komt ze best ver, ze kan een B&B of een hotel voor een nachtje boeken, ze kan fietstassen volproppen met kleding en toiletspullen, ze kan ritjes uitstippelen naar de kop van Noord-Holland, of de kust, richting het Gooi of zelfs met de veerboot bij Enkhuizen naar Friesland.
De volgende dag heeft ze haar elektrische fiets gekocht en de allereerste mini-uitjes gepland.
Zo fietsen ze binnenkort naar een B&B in Naarden en over twee weken naar een hotel in Van Ewijcksluis.
Haar eerst geplande tweedaagse fietstocht was dus naar een B&B aan de stadsgrens van Naarden, maar ze heeft het moeten annuleren aangezien de zomer ontspoorde.
Mijn hemel… er is sinds ze zich kan heugen nog nooit zoveel regen op de vierkante meter in haar tuin gevallen.
Gelukkig was de B&B-eigenaar welwillend en ziet hij haar graag in de toekomst toch nog eens langskomen.
Dat heeft ze beloofd, alleen al omdat de naam van de B&B zo uitnodigend is.
(Huize Koempoelan: vrij vertaald naar…gezellig samenzijn met elkaar)
Haar fiets staat dus nog steeds ongebruikt in de garage, terwijl columns, meningen, opinies en nieuwsberichten omtrent het gebruik- en de gebruikers van de elektrische fiets haar om de oren vliegen.
Zo las ze gisteren dat mensen van een zekere leeftijd op een E-bike een gevaar op wielen zouden zijn.
Gelukkig kan ze wel stellen dat ze nog niet tot die ‘zekere leeftijd’ behoort, maar toch…
Een ander verhaal ging over de grote diversiteit van, al dan niet illegale, elektrische vervoersmiddelen, zoals de fatbike, bakfiets, step, mini-bike, pedalo-tandem, elektrisch skateboard en hoverboard, ja…zij moest ook even googelen, versus de ‘analoge’ fiets.
De groeiende vraag naar, de vele eenzijdige ongelukken, de onderlinge snelheidsverschillen en de reactiesnelheid van de betreffende fietser zijn de laatste tijd steeds vaker gesprekspunten.
En dan heeft ze het nog niet eens over het dragen van de helm gehad.
Als de weersomstandigheden haar gunstig gezind zijn, maakt ze volgende week met haar man en zwager een heen-en-weertje naar Van Ewijcksluis in de kop van Noord-Holland.
Ze heeft er zo ontzettend veel zin in en… de uitgestippelde route, de zadelpijn, de stralende zon, de hotelkamer en het ontbijt?
Ze zal er binnenkort over bloggen…
Over de terugblik op deze tweedaagse fietstocht kan ze kort zijn: de weergoden waren hen zeer zeker gunstig gezind, de elektrische fiets vinden ze alle drie een sublieme uitvinding, elkaars gezelschap was prettig, de afstand was goed te doen, de koffie- en lunchstops die ze onderweg aandeden waren prima en het hotel, met terras aan het water, was gewoon lekker.
Het verliep allemaal gladjes, probleemloos, vloeiend…eigenlijk té gepolijst.
Totdat haar telefoon ging en de hoteleigenaresse vertelde dat er een probleem was.
‘De kok is ziek!’
(Hé, wordt dit dan een rimpeltje in het gladjes, probleemloos en vloeiend verlopen uitje? 😊)
‘Nee, vanavond geen viergangenmenu, geen keuze van de kaart en nee… geen andere restaurants in de buurt’. ‘Nee, ook niet die bij de sluis… die is failliet’.
‘We kunnen alleen patat en kibbeling voor jullie bakken met wat sla erbij’, zei de hoteleigenaresse, die we later op de dag aantroffen op een stoel met haar been omhoog en een koude-kompres rond haar enkel, in verband met een blessure.
‘Maar dat is toch een prima maaltijd , geen probleem hoor’. ‘Het is een mooie dag, we gaan lekker op het terras zitten met een drankje erbij’. ‘Komt allemaal goed’. ‘We vinden kibbeling lekker’.
De plaatsvervangend kok was de echtgenoot van de hotelier: een praatgrage, boomlange man die tot voor kort altijd in Suriname woonachtig is geweest, een technisch beroep uitoefent en de trotse bezitter van schoenmaat 50 is.
Met nasale, enigszins eentonige, stem vertelde deze man, tijdens het serveren van de maaltijd, bij zijn terugkeer in Nederland te hadden verwacht dat hij met zijn schoenmaat wel terecht kon bij de firma Schoenenreus, maar daar bedrogen uitkwam toen de verkoper hem vertelde dat de grootste heren maat 48 was.
‘Hoezo SchoenenREUS?’, was zijn vraag aan hen.
Jazeker, ze had flinke zadelpijn na ruim honderd kilometer fietsen.
Jazeker, binnenkort maakt ze vast wel weer een meerdaagse tocht.
Jazeker, dit is het einde van haar driedelige blog.