Dat San Gil ons hotel is, Time to Momo onze gids en de Flamenco onze dans!
Het morgen lekker rustig is op Schiphol en de zon schijnt in Sevilla.
Dat San Gil ons hotel is, Time to Momo onze gids en de Flamenco onze dans!
0 Comments
Wat een helse week heeft ze achter de rug. Ze telde zeven dagen niet mee, het leven ging als een waas langs haar heen. In eerste instantie dacht ze dat het nog wel mee viel, een keer vroeg onder de wol met wat extra vitamine C. Daar kwam ze al snel van terug en uiteindelijk moest ze zich ziek melden. Elk kreukeltje in het onderlaken voelde aan als schuurpapier. Haar kniegewrichten die in dromenloze slaap op elkaar hadden gelegen leken tien kilo wegende gewichten. Een raspende rauwe hoest, een verschrikte blik in de spiegel. Dikke tong, geen trek in eten en steeds een paar moeizame slokken water. Ze raakte kortademig, had overal spierpijn, kreeg gemiddeld twee koude rillingen per dag en zag alles wazig. De griep! Ze heeft met tegenzin op woensdag haar wekelijkse bibliotheekbezoek met een vriend afgezegd, zaterdag met spijt het fietstochtje-met-verrassing voor de verjaardag van haar twee vriendinnen geannuleerd, de fotoafspraak bij de rugbyclub laten schieten en uiteindelijk de uitnodiging om Thais te komen eten bij haar schoonzuster en zwager geschrapt. In de loop van de jaren heeft ze door haar functie in de gezondheidszorg een lichte vorm van hypochondrie ontwikkeld en dus dacht ze op zeker moment meer aan een acute longaandoening dan aan Influenza. Ze is nu zeven dagen en ruim zes strips Paracetamol verder en gelukkig valt in het leven weer wat te lachen. Haar kleinzoon die haar vanmorgen met drie dikke zoenen vroeg of ze nu beter genoeg was om met hem “gevangenisje” te spelen. De weegschaal die opeens wel het gewenste gewicht aangeeft. Het biefstukje dat gisteren voor haar bereid werd en het boeketje bloemen dat er opeens stond. Ze heeft de behoefte om te gaan scrubben, veel water te drinken om door te spoelen, te rekken en te strekken, weer op haar hometrainer te klimmen, een afspraak te maken bij de kapper en om te starten met de zuiverende halotherapie in een zoutkamer waar ze haar eerste afspraak voor gemaakt heeft. Ze is weer bijna beter! Eigenlijk wilde ze helemaal niet hebben over de afgelopen week, ze had het voornemen iets te schrijven over “Gordon het boek”. Het staat op haar e-reader, ze heeft het gelezen, een biografie die in februari 2018 op de markt kwam. De eerste druk, 240 pagina’s. 240 pagina’s vol met afrekeningen, pittige uitspraken, beschuldigingen, ontboezemingen over seks en drugs, geschop tegen heilige huisjes en het schoonvegen van eigen straatjes. De tweede druk was na drie dagen al een feit. De derde druk zal waarschijnlijk geen 240 pagina’s beslaan. Ze wilde het lezen omdat Gordon zegt een groot hart te hebben, omdat hij zo onvoorspelbaar is, omdat ze best wel om hem kan lachen, maar ook omdat Gordon bij publicatie van het boek al diverse processen aan de broek had. Zijn familie beweerde dat hij loog, een groot deel van zijn ex-partners was razend en half bekend Nederland had de media al opgezocht om rectificatie te eisen. Haar nieuwsgierigheid naar deze rioolroddels was groter dan haar fatsoen het leedvermaak te negeren. Wat ze er van vond? Je mag zelf oordelen, ze leent je het e-book wel uit. Met een doffe klap viel het pakketje op de mat. Ze verwachtte geen post, maar haar kinderen wilden nog wel eens wat via internet bestellen, dus pakte ze het op, om het die avond aan de geadresseerde te kunnen geven. Wat een verrassing haar naam stond er op. Het was van Greetz, de wenskaartendienst die ze zelf ook met regelmaat gebruikt. Ze is onlangs niet jarig geweest, geen mijlpalen in het vooruitzicht, niets bijzonders gedaan, geen idee wie haar dit gestuurd heeft. Ze werd er helemaal blij en nieuwsgierig van...snel openmaken. Hoe leuk was dat!!! Natuurlijk is ze vaker verrast in haar leven en sommigen verrassingen zullen haar dan ook altijd heel erg bij blijven. De geboortes van haar jongens. Eind jaren tachtig en daarna Bas op de verjaardag van haar vader en de jongste op Valentijnsdag. Het optreden van een look-a-like Mister Bean, tijdens een feestelijk weekend ter ere van haar 25 jarig huwelijksfeest. In een restaurant, na het dessert kwam hij op met een gekke bek, te korte pantalon en enorm veel lolly’s in zijn colbertje. Een Belg, die na zijn act wel een borreltje lustte en een onvergetelijke indruk achter liet. De plotselinge geboorte van haar kleinzoon, waar ze bij aanwezig mocht zijn. Zes weken te vroeg, klein, kwetsbaar, maar ook zo ontzettend sterk en levenslustig. In het Greetz pakket zat een doos Merci chocolade, omdat haar vrienden blij zijn dat ze al sinds mensenheugenis op hun katten past als ze met vakantie zijn. Toch hoeven verrassingen niet altijd even vrolijk te zijn, zeker als die ene “r” wordt vergeten. Ze moet er zelf ook altijd goed bij nadenken, twee ”r-en” anders wordt haar tekst een stuk grimmiger en blijft er, voordat ze er goed en wel van gegeten heeft, weinig van de Merci chocolade over. Afgelopen week bedacht haar man dat een 14 km. lange “Veluwse klompenpadenwandeling” wel een leuk uitje zou zijn en dan daarna een hotelletje voor een nacht. Toevalligerwijs aansluitend, een uitnodiging van vrienden voor twee dagen samen zijn in hun, voor een week gehuurde luxe vakantiehuis. De weersomstandigheden zorgde dit keer voor een surprise. Regen, zon, hagel en natte sneeuw! Bepakt met poncho’s, paraplu’s, dikke jassen en extra sokken, trotseerde ze de “april-doet-wat-ie-wil” weersomstandigheden. Hoe bijzonder is de ervaring er op uit te gaan, terwijl ieder weldenkend mens geen stap buiten de deur zou zetten? Ze zijn tijdens hun beproeving geen sterveling tegen gekomen, liepen onder oer-Hollandse wolkenluchten, door drassige weilanden en bossen, over onverharde modderpaden en langs vennen. Ze lachten als een van de twee bijna uitgleed in de modder of worstelde met de door de wind omgeklapte paraplu tijdens de hagelbuien. Klinkt bijna romantisch, toch? Het moet gezegd: het nachtje hotel en het vorstelijke onthaal bij haar vrienden in het vakantiehuisje was een groter genoegen. Diamant haas. De zonnebank. Eieren met spek. De Grebbeberg. Kalfsbavette uit Wekerom. Kasteel Haar-Zuilen. En binnenkort, op uitnodiging van haar zus en zwager, een kijkje achter de schermen bij het Concertgebouw en aansluitend “The Italian opera meets jazz”. Goed beschouwd toch aardig wat verrassingen in korte tijd!!! |
|