Vanmorgen reed ze vanuit Edam door de polder terug naar huis en herinnerde zich dat haar ouders vroeger bij een boer aan de Oosterweg regelmatig een jutezak met ongeveer 25 kilo aardappelen kochten. In haar jeugd was de aardappel het hoofdbestanddeel van de meeste avondmaaltijden, ook al kwam rijst en de elleboogjes-macaroni van Honig ook wel op tafel. Haar gezin zou heden ten dage die 25 kilo niet op krijgen voordat de uitlopers zouden doorschieten. Een gekookte pieper op zijn tijd is lekker, dan wel de “kruimel” voor haar jongste zoon, maar vaker als kriel, schijf of patat. Koken is niet haar grootste hobby, merendeel van de maaltijden worden door haar man verzorgd, maar als het haar beurt is probeert ze er wel altijd iets van te maken. Snuffelend in de vele kookboeken die bij haar in de boekenkast staan, of in de nieuwste Boodschappen- of Allerhande magazines van de supers op zoek naar de één- en tweepansgerechten. Hoe minder pannen, hoe beter haar kookkunsten zijn. Een dagelijks boodschappenlijstje, om er voor te zorgen dat ze alle ingrediënten voor haar nieuwe recept ook daadwerkelijk koopt. Natuurlijk alles vers! Ze vind het zo raar dat de tv-kok Herman den Blijker tegenwoordig zijn geld verdient met Hak-reclames, terwijl hij tijdens zijn tv programma “herrie in de keuken” schopte als er geen verse en eerlijke producten werden gebruikt. Nu ze er over nadenkt heeft ze den Blijker in zijn programma’s eigenlijk ook nog nooit zien koken, dit in tegenstelling tot Jamie, Ainsley, Rudolph en Gordon. Ze is gek op hun kookprogramma’s, maar voelt zeker ook misplaatste schaamte bij het enorme geschreeuw, “gefuck” de ruzies en de overdreven gelaatsmimiek van Ramsey. Bij de kapper bladerde ze onlangs door een oude Linda, waarin de Mol in haar eigen column verkondigde dat het eten, genuttigd in een restaurant van deze kookcoryfee, beneden alle peil was. De pasta vond ze….”the worst pasta dish ever tasted’ en de smaak van het dessert werd omschreven als “Toilet-Duck“. Het smaakorgasme, waar Linda zo op gehoopt had bleef uit, maar de column bezorgde haar een grote glimlach. Gordon kreeg een koekje van Rudolph-Backery’s deeg! Ongeveer hetzelfde overkwam kok Kranenborg met zijn Pop-Up restaurant. Een tijdelijk restaurant waarin de top-kok bijzondere gerechten zou gaan bereiden, maar uiteindelijk de hooggespannen culinaire verwachtingen niet waar kon maken. Na zeer veel negatieve reacties besloot Robert Kranenborg er voortijdig mee te stoppen. En dan nog de HelloFresh affaire……………net op het moment dat zij en haar man besloten hadden om zo’n maaltijd box met gezonde recepten en verse ingrediënten bij hen thuis te laten bezorgen kwamen de negatieve berichten in het nieuws. Etiketteer fouten, bezorgproblemen, te kleine porties en schimmel op de producten. Morgen is het haar kookbeurt…… Ze gaat niet vragen wat haar gezin wil eten, want dat antwoord kent ze wel!! Nee, ze maakt Chilipepergehakt met Pipe Rigate uit haar “Italiaans-mager-boek”, omdat dit haar favoriete recept is.
Plastic: het Dagelijks Duurzaam Dilemma. Het valt haar op dat komkommers, paprika’s, tomaten en nog heel veel andere groenten tegenwoordig steeds vaker in plastic verpakt in de schappen van de supermarkt liggen. Ze heeft gelezen dat dit te maken heeft met bescherming tijdens het transport en het verlengen van de houdbaarheid van het product. Bij elke komkommer heeft ze weer problemen met het afstropen van het plastic laagje. Wat een gênante vertoning! Als het even kan koopt ze deze liever zonder kunststof omhulsel. Het wassen van de schil en het raspen van de komkommer zorgt al voor genoeg obscene gedachten. De gemeente waarin ze woont heeft sinds kort de afvalverwerking veranderd. Plastic afval zal apart verzameld moeten worden in de daarvoor bestemde containers. Geen uitweg voor de sceptici onder ons, want de grijze restafval bak wordt gewoon minder frequent geleegd en raakt daardoor overvol. Het rotan stofdoekenmandje dat bij haar ouders altijd in de trapkast stond, gevuld met stofdoeken, poetsmiddel, bijenwas en een schuier, doet heden ten dage bij haar in huis dienst als centraal verzamelpunt voor plastic. Kan makkelijk, want ja….wie gebruikt er nu nog stofdoeken, poetst met bijenwas of weet wat schuieren is? Ze vindt de snelheid waarin het mandje vol is en ze weer naar de oranje plasticcontainer op de parkeerplaats bij haar huis moet lopen, verrassend snel. En nee hoor….een grotere afvalbak schaft ze niet aan, het stofdoekenmandje behoudt zijn nieuwe functie! Brood-en snoepzakken, verpakking van vleeswaren, kaas en voorgesneden groenten, sap- en melkpakken, boterkuipjes, flacons van was- en schoonmaakmiddelen, lege gel-potten, tubes van de tandpasta en de flesjes doucheschuim en shampoo worden door haar hele gezin als ware “Eco-freaks” verzameld. Wel jammer dat ze er achter is gekomen dat “haar” gerecycled plastic verwerkt wordt in de scrubs die ze gebruikt om haar oude huidcellen te verwijderden, de tandpasta waar haar tanden zo mooi wit van worden en in de zonnebrand waarmee ze zich eind van deze maand in het Lanzarote-zonnetje in gaat smeren. En dan sinds 1 januari 2016 het verbod op gratis plastic tasjes, politiek bepaald, met als doel dat de kosten haar prikkelen om een meer bewuste keuze te maken. Inmiddels is ze er wel aan gewend een boodschappentas mee te nemen naar de supermarkt, maar toen ze van de week voor een flink bedrag kleding kocht en ze min of meer gedwongen werd om een plastic tasje te kopen, als ze tenminste niet met haar nieuwe garderobe onder de arm de winkel uit had willen lopen, keek ze wel even verbaasd op. Zal de “plasticsoep” in de oceaan verminderen door haar afvalscheiding, door het gebruik van het statiegeld tasje van de goedkoopste textiel super, haar aandacht voor schoonheidsproducten zonder micro-plastic en het kopen van komkommers zonder kunststof verpakking? Zullen de spuitgaten van de dolfijnen dan gevrijwaard blijven van zwerfvuil en zullen er geen dode potvissen meer aanspoelen met 17 kilo plastic in hun maag? Zal onze Nederlandse windsurfer Dorian van Rijsselberghe, in het sterk vervuilde water van Rio de Janeiro, deze zomer als “Plastic-Hero” een Olympische medaille behalen? En zullen we onze vreugde dan niet bezegelen met het oplaten van honderden rood-wit-blauwe ballonnen, omdat die uiteindelijk grotendeels in zee belanden? Wat zal de lieve kleine man van haar zoon daar later blij mee zijn !!! |
|