Voor alle likes bij mijn foto's en verhalen.....
Voor al de gezellige uitstapjes, ontmoetingen en gesprekken, waar inspiratie uit voortkwam.
Ik wens jullie alle goeds voor 2018.
Dank jullie wel voor al de bezoekjes aan mijn website foto-chemie.
Voor alle likes bij mijn foto's en verhalen..... Voor al de gezellige uitstapjes, ontmoetingen en gesprekken, waar inspiratie uit voortkwam. Ik wens jullie alle goeds voor 2018.
0 Comments
Ze vindt het maar een gedoe, die periode voor kerst. Het is druk in haar hoofd, in de winkels en op de weg. Net nog, terwijl ze, met haar kleinkind in de auto voor het drukke Centraal Station in Amsterdam reed werd er flink getoeterd, omdat een chauffeur achter haar het niet snel genoeg vond gaan. Rechts werd ze ingehaald en de bewuste persoon belandde net voor haar bij het stoplicht. Ze kon het niet nalaten om te glimlachen en haar duim op te steken. Ze kreeg er een andere vinger voor terug. Ze houdt van gezelligheid, iedereen is altijd welkom om te borrelen of te eten, de tafel wordt gedekt met een extra “tintje” Er branden altijd kaarsjes, in de zomer is de tuinkachel aan, bij verjaardagen is het altijd gezellig druk en allerlei gelegenheden worden aangegrepen om iets bijzonders te doen. Ja, ze houdt wel van een feestje en wat reuring om haar heen. Maar in december............... De boom, daar was ze eigenlijk altijd al te laat mee, bij het tuincentrum stonden dan nog wat armetierige restanten, die niet alleen lelijk , maar volgens haar kinderen ook altijd veel te klein waren. Als de boom 2 dagen voor kerst eindelijk opgetuigd was, vielen de eerste naalden tijdens het pakjes uitpakken er al uit. En wat is zo'n boom kaal zonder pakjes en naalden! Drie jaar geleden is ze gezwicht voor een kunstboom in de uitverkoop. De mensen die haar een beetje kennen lachen in hun vuistje, daar ga je dan met je principes. Zij was toch diegene die alleen maar “echt” wilde. Deze hoeft alleen van zolder gepakt te worden, misschien dat de kunstvariant dan wat eerder in december opgetuigd wordt. En de naalden vallen niet uit. Nee, geen dennengeur, maar zeg nou eerlijk, die dennengeur bij een kerstboom is toch een jeugdherinnering. Ze kan zich de tijd niet heugen dat ze een dennenboom “geroken” heeft. Wat een hoon elk jaar over die boom: te klein, te nep, terwijl het voor kunstbegrippen toch een mooie is. Gisteren heeft ze zin gemaakt. Planten eruit, kerstdozen de huiskamer in gesleept, de boom tak voor tak zeer secuur uitgevouwen, zodat het nog een beetje natuurlijk lijkt en de ballenkleur bepaald. Rood met goud dit jaar, de oudste ballen die ze in het assortiment heeft. Halverwege heeft ze nog even gedacht om naar het tuincentrum te rijden voor een “echte”. Zou voor haar gezin toch een leuke verrassing zijn geweest en de aanschafprijs van de kunstboom heeft ze er toch al lang uit. Nee, het bleef bij een gedachte. Daarna op naar de winkels, er moet tenslotte ook nog wat onder. Wat een ramp!!! Dat wat ze wilde was uitverkocht, dat wat er was was niet in de juiste maat, rijen bij de kassa en pinapparaten die overbelast waren. Wat is internet winkelen toch een zege, in de avonduren heeft ze haar cadeautjes rustig kunnen uitzoeken, betaald en veelal zonder verzendkosten wordt het straks, door Simon, haar persoonlijke bezorger van Post.nl, bij haar aan de deur bezorgd. Ze hoeft er niet eens voor thuis te blijven,want de buurvrouw neemt het ook wel aan. Klaar, zes dagen voor kerst, dat is toch al zeker 72 uur eerder dan vorig jaar. Top! Het worden vast weer reuze gezellige dagen met familie en vrienden, maar of de boom het red tot en met Oud &Nieuw is nog maar zeer de vraag. Zal ik meedoen .....aan de black&white challenge???
Al zoveel keer uitgenodigd.... Alvast een fotootje met mensen ipv zonder... t Behoudens dat ze op huisnummer twaalf geboren is zegt dit getal haar verder niets. Tot voor een maand terug ze aan het denken werd gezet….. Ze was met haar man in Berg en Dal, een plaats in de buurt van Nijmegen, waar ze genoten van hun “All Inclusive Arrangement” bij een gerenommeerd hotelketen. Gelijkertijd had daar ook een bridgeclub hun jaarlijks uitje. Een gemêleerd gezelschap met een gemiddelde leeftijd van dik boven de vijfenzestig die de hal van het hotel gebruikte als parkeerruimte voor stokken, rolstoelen en rollators. Elke avond een gezamenlijke maaltijd rond de klok van zes, een “drive” in één van de conferentieruimtes en die namiddag een quiz op het terras van het hotel. Een twintigtal, soms lastige vragen die iedere bridger individueel en op schrift moest beantwoorden, zodat nadien de antwoorden "in de groep” besproken konden worden. Voor de winnaar een cadeautje. De ceremoniemeester van deze kaartclub, had een zeer duidelijke, luide, ver dragende stem en kon het wel waarderen dat de overige terrasgasten, weliswaar voor spek-en-bonen, aan de quiz meededen. Zo ook zij, in het zonnetje met een glas rosé in de hand. “Hoeveel sterren telt de Europese vlag?” Tja……hoeveel? Net zo veel als dat er lidstaten zijn? Achtentwintig? Achtentwintig sterren? Nee toch..… niet zo veel toch? Ze wist het niet! “Twaalf sterren”, doseerde de ceremoniemeester, “omdat het getal twaalf symbool staat voor perfectie, volledigheid en eenheid”. “Het oude Israël kende twaalf stammen, er waren even zoveel apostelen en er waren twaalf ridders van de ronde tafel in de tijd van koning Arthur”. “Twaalf ribben beschermen ons hart en longen, twaalf borstwervels het ruggenmerg en we hebben twaalf paar hersenzenuwen in ons hoofd”. “De sterkste wind op de schaal van Beaufort is twaalf, of wel orkaankracht en Nederland telt twaalf provincies”. “Er zijn twaalf uren op de analoge klok, het is het getal dat een dozijn maakt, het zijn de aantal plaatjes in het kaartspel, de hoogste worp met twee dobbelstenen en “last but not least” zijn het de aantal maanden van het jaar". Twaalf maanden, dat betekent dat het over drie weken weer oudejaarsdag is…… Ze heeft zich voorgenomen ook dit jaar de “oud-en-nieuw-traditie” hoog te houden door haar vrienden, schoonzuster en zwager bij haar thuis uit te nodigen om weer gezamenlijk op het nieuwe jaar te proosten. |
|