Hoi Ellen,
Het stukje over de Afsluitdijk heb ik gelezen. Op het werk, even stiekem, kopje koffie erbij, even niet gestoord worden.
Mijn ouders (en later ook wij) hadden tot 8 jaar geleden een caravan staan in Tuk, een plaatsje bij Steenwijk. Mijn ouders reden daar altijd heen via de dijk Enkhuizen-Lelystad. Dit vond mijn vader altijd de prettigste weg om te rijden. Lekker op de je dooie akkertje 80 rijden en niet kunnen inhalen. Gek dat hij toch vaak snelheidsovertredingen beging en later een bekeuring op de mat vond.
Wij vonden het altijd een saaie weg. Juist omdat je maar 80 mag rijden en een 2-baansweg is moet je je ogen op de weg houden. Wij reden dus altijd via de Afsluitdijk. En wat jij schrijft klopt helemaal. De weidsheid, de vogels, de wind en het water. Altijd kwam je ogen te kort. Onderweg even uitstappen en ijsje eten. Heerlijk. Het gaf mij een vakantiegevoel. En dat maar een paar kilometer verderop. Ook mijn hond voelde feilloos aan wanneer wij op de dijk reden. Rechtop staand, neus uit het raampje en maar kwispelen.
Helaas zijn de caravans verkocht en komen wij niet zo vaak meer op de dijk maar het blijft toch trekken, ondanks de versmallingen door onderhoud of wat dan ook.
Kortom, een leuk en herkenbaar verhaal.
Groetjes van
Annemieke