Erkenning
Het maakte niet uit wie het onderwerp aansneed, maar in dit ene geval zei ze praktisch nooit de waarheid uit bescherming van de ander. Hoezo uit bescherming van de ander, diegene kan toch best voor zichzelf opkomen? Mag toch zeker zelf wel uitmaken hoe op het antwoord gereageerd moet worden? Meer dan twintig jaar zei ze: “Twee”. Was het wel uit bescherming van de ander? Wilde ze misschien haar eigen hachje redden, niet de lastige wedervragen krijgen? Bang dat ze geëmotioneerd zou reageren, angst omdat ze misschien zou gaan huilen, dat haar stoere schild zou brokkelen? Was ze bevreesd voor de mond vol tanden bij de ander? Heel in het begin sprak ze er over om het te kunnen verwerken, het een plek in haar leven te kunnen geven en soms om te choqueren. Toentertijd om hem te laten bestaan, omdat het zo’n ontzettend belangrijk “kruisje in haar huisje” is. Maar over het algemeen hield ze haar mond, omdat het haar kwetsbaar maakte, haar gebroken en lamgeslagen heeft en haar leven een tijd lang een onzekere en moeilijke wending heeft gegeven. Wilde ze dat verdriet de ander besparen? Het was toch ook niet nodig om er met iedereen over te praten, hij was er evengoed wel, het symbolische kettinkje om haar nek, dicht bij haar hart. Gewoon…. vaak in gedachten en elke keer op vijfentwintig augustus er weer een jaar bij tellend. Hoe zal hij eruit zien, is ‘ie een lachebek, welke kleur ogen heeft hij, wat doet hij voor de kost, heeft hij zelf al kinderen, waar woont hij, lijkt hij op zijn broers? Onbeantwoorde vragen, omdat hij levenloos geboren is. “Drie”, drie jongens…..de oudste nu bijna dertig, de middelste zesentwintig en de jongste net vijfentwintig”. Al dertig jaar staat zijn baby-tas in de kast op haar slaapkamer. Gevuld met kaarten, brieven, gedichtjes, foto’s, cadeautjes, breipennen vol met de steken van een half afgemaakt truitje en de ziekenhuis papieren. Een tas vol herinneringen die af en toe opengaat. In 2015 zag ze voor de eerste keer een berichtje op facebook waarin de erkenning van doodgeboren kindjes ter sprake werd gebracht. In Nederland was het namelijk tot voor kort niet mogelijk om levenloos geboren kinderen te registreren in de gemeentelijke Basis Registratie Personen. Op facebook ontstond een community onder aanvoering van een paar vrouwen die zich samen met lotgenoten sterk maakten voor erkenning van deze “stilgeboren” baby’s. Met behulp van een grootscheepse petitie, veel media aandacht, blogs en lezingen heeft deze groep een voorstel tot wetswijziging ingediend, waarin zij vroegen voor erkenning en zichtbaarheid van levenloos geborenen in de administratieve systemen van de overheid. En met succes, want vanaf 4 februari jongstleden is het officieel mogelijk deze kinderen bestaansrecht te geven. Een kennisje van haar die bij de gemeente in haar woonplaats werkt heeft aangeboden om bij haar thuis de formaliteiten in orde te komen maken, zodat haar oudste zoon na bijna dertig jaar binnenkort geregistreerd staat. Wat een geweldig gevoel. Gek genoeg maakt dit het allemaal een stuk makkelijker om over te praten. Ze noemt zijn naam en hij bestaat! Onze expositie bij Sanquin Purmerend vanavond afgesloten met een cadeautje van mijn lieve vriendin Caroline en haar collega's.
Vanaf volgende week hangen we 3 maanden bij Sanquin Hoorn. Nee, het is geen spelfout, maar wat dan wel? Mijn verhaal gaat over Kubb. Het was voor mij nieuw...10/8/2020 Sommigen zeggen dat het terug te voeren is tot de Vikingen in Scandinavië, die tijdens hun rooftochten langs de grens van Europa en Azië het vermoedelijk uit Turkije of Rusland hebben meegenomen en er naast hout ook botten voor gebruikten. Anderen beweren dat er al zo’n 3000 jaar voor Chr. muurschilderingen met goed gelijkende afbeeldingen zijn gevonden en dat het ontstaan op die manier te herleiden is naar de oud-Egyptenaren, temeer daar bekend is dat zij als ‘s werelds eersten in hun vrije tijd spellen speelden. Toentertijd dan wel alleen de elite en rijke burgers. Uiteindelijk schijnt het ten tijde van de Romeinse overheersing in Perzië, het hedendaagse Iran, geëvolueerd te zijn tot volksvermaak, aangezien de elite het opeens onrein vond. Bij vele opgravingen in deze gebieden zijn dan ook menselijke botten met houten blokken gevonden. Tevens gaat er een gerucht dat het in 1640 bij toeval tot stand is gekomen toen een luie Zweedse dichter een stok voor zijn hond wierp en daarbij per ongeluk een fles mede (honingbier) omgooide. En dan uiteindelijk nog de legende uit Zweden die verluidt dat mensen tijdens het verzamelen van brandhout hadden bedacht dat ze met de verschillende takken wel een spel konden spelen. Het zijn stuk voor stuk mooie verhalen, maar waaruit tevens blijkt dat eigenlijk niemand precies weet waar de oorsprong van het spel Kubb ligt. Het meest aannemelijke is dat het een combinatie van diverse oude middeleeuwse spelen is. Kubb is eind vorige eeuw herontdekt in Zweden en betekent: houten blok. Sinds 1995 worden daar jaarlijks de Wereldkampioenschappen gehouden, sinds 2004 is er ook een Nederlands Kampioenschap en is het tevens een steeds meer gezien spel in parken, op grasveldjes en de stranden. Op internet vond ze enkele team- en verenigingennamen die deelnemen aan landelijk georganiseerde toernooien zoals: de Kubbouters, Chouffekubbers, Blokkie-om, Team Frikubben-special, Kubb met Peren en Kubba Libre. Namen die niets aan de verbeelding overlaten, dus voelt ze zich, sinds ze afgelopen week voor het eerst het spel speelde, helemaal thuis op het speelveld met een werpstok in de ene en een glas rosé in (de nabijheid van) de andere hand. Het gezelschapsspel kan gespeeld worden met 2 tot 12 deelnemers, op een speelveld van 5 bij 8 meter en is geschikt voor jong en oud. Kubb bestaat uit:
http://www.kubbhw.nl/_pdf/Spelregelboekje_KubbHW.pdf Ze speelde het spel verscheidene keren met haar man en zeven twintigers, tijdens een trip naar de Belgische Ardennen in de tuin van hun luxe, gehuurde vakantiewoning. Het was ontspannend en leuk, ze heeft vreselijk gelachen, het bezorgde haar een echt competitiegevoel, het ging haar op gezette tijden best goed af en het is zeer zeker voor herhaling vatbaar. Dus…als je zin hebt om binnenkort, inclusief een hapje en drankje, in het park bij haar om de hoek of in de beschutting van de fruitbomen van de plaatselijke boomgaard het spel met haar te spelen? Laat het maar weten. Het kan!! Ze heeft Kubb gekocht. Ooit heb ik een start gemaakt met de rubriek "Kortom" op mijn website.
Na een flinke rustperiode ben ik er vandaag maar weer eens mee verdergegaan. Kijk op https://foto-chemie.weebly.com/kortom.html voor "Streelpaneel" en alle anderen. |
|