Het was inmiddels half twee in de nacht toen ze aanstalten maakte om naar bed te gaan, ze haar tanden poetste en terloops met een wc-papiertje drie minuscule kleine zwarte beestjes, die zich op de rand van de wastafel bevonden, dooddrukte. Ze had net een late dienst gehad, nog even tv gekeken en een glas rosé gedronken. Vakantie! Wat een heerlijk vooruitzicht! Ruim drie weken, waarvan één week naar Duitsland met haar man, één week naar een Landal park met haar man, zoon en kleinzoon, een paar dagen vol afspraken met familie en vrienden en het uitzwaaien van haar andere zoon en schoondochter die een maand naar Indonesië zouden gaan. Dat uitzwaaien had ze die bewuste dag twee keer kunnen doen, omdat door een technische storing aan het vliegtuig haar kinderen vanaf Amsterdam hun aansluitende vlucht op Frankfurt mistte, uren later weer naar Schiphol vlogen om met een rechtstreekse vlucht van de KLM richting Jakarta te gaan. Wereldse omzwervingen waarbij ze uiteindelijk nog eerder op plaats van bestemming waren dan hun oorspronkelijk reisschema had aangegeven. De backpack’s deden er overigens wel beduidend langer over. De volgende morgen zag haar badkamer zwart, het raam, het plafond, de vloer, overal waar ze keek zag ze kleine zwarte beestjes, honderden, nee…duizenden! Hier hielp het terloops met een wc-papiertje dooddrukken niet meer. Wat was er in godsnaam aan de hand? Ze bekeek de bewegende zwarte stroom die via het badkamer raam, de gevel en huisdeur ergens zijn oorsprong leek te hebben in haar voortuin. Het resultaat was dat ze die vakantie-ochtend om zeven uur met een in een mengsel van groene zeep en spiritus gedrenkte spons aan een lange wiebelende telescoopstang haar voorgevel heeft staan reinigen, daarna genadeloos de meeste, prachtig in bloei staande, hortensia’s in haar tuin heeft gekortwiekt, omdat ze dacht dat het luizen waren. Ze met bleekmiddel en allesreiniger elk hoekje van de badkamer heeft gepoetst en meerdere keren alles heeft gestofzuigd, omdat die kleine zwarte krengen in razend tempo bezit namen van haar hele huis. “Ze komen massaal uit de grond”, vertelde haar naaste buurman. “Berken-wantsen”,vertelde de buurvrouw van twee huizen verderop. Niet onmogelijk, tenslotte woont ze in plan ”de Berken” en staan er om de vijf meter grote berkenbomen in haar straat. Op het moment dat ze via Google wilde checken of een berken-wants er ook net zo uitziet als de, jeuk veroorzakende, beestjes die zich zo massaal in haar huis bevonden, plaatste haar facebook-vriendin een overigens prachtige foto van Pyjama-wantsen. WTF…de associatie met bedden was nu zo gemaakt, nog meer jeuk! Hoewel ze wel toe moet geven dat deze rood-zwart gestreepte exemplaren er veel mooier uitzien dan haar wantsen, was ze er toch niet zo van gecharmeerd. Ze had tenslotte nog een paar nachten in een Duits hotel en een huisje op een Landalpark te gaan. Het hotel in Duitsland was zoals je mag verwachten van de” Deutsche Grundlichkeit”, een prachtig hotel, uitstekende en schone bedden,een fijne week met luxe en heerlijk eten. De week met haar kleinzoon was geweldig, wat een lieverd, wat een spontaniteit en een vrolijkheid. Onbeschrijfelijk!! Dat laat ze dan voorlopig ook maar zo…. Overigens is haar vakantie voorbij, morgen gaat ze weer aan het werk. |
|