Poepen.
Bij voorbaat excuus voor de start van dit verhaal… het is misschien wel vreselijk platvloers om over dit onderwerp te schrijven.
Er zit een luchtje aan, het is onderbroekenlol, haar “beter in de wijde wereld, dan in een nauw gat” betoog, haar broodje poepverhaal.
En als ze bij toeval dan ook nog ontdekt wat dit woord in het Vlaams betekent, weet ze zeker dat dit haar meest krankzinnige blog gaat worden.
“Kak”, riep haar collega, terwijl ze shit bedoelde.
Het zat haar even niet mee en waarschijnlijk is ze wars van Engelse woorden in de Nederlandse taal.
Kak, shit...
Zelf zegt ze altijd “chips”, niet omdat ze schroomt om een krachtterm te gebruiken, maar meer omdat ze dan in ieder geval altijd een verwensing kan uiten.
Bij haar rust, zowel op het zelfstandig naamwoord als op het werkwoord geen taboe.
Ze merkt best wel dat de hersenen, populair gemaakt door Erik Scherder, veel sexier zijn dan haar darmen, hoewel het RIVM met de paarse enveloppe en veel microbiologen behoorlijk hun best doen om van de darmen het “tweede brein” te maken.
En als ze dan ook nog leest dat er zo’n honderd verschillende synoniemen voor poepen zijn, vindt ze het gerechtvaardigd om een verhaal over dit fenomeen te schrijven.
Wordt vervolgd.....